Datasets - ISEBEL

In nachtmerje kin troch in hiel lyts gatsje. Us Hindrikom en syn broer en noch in pear ha ris meielkoar to apelstellen west by in boer. Doe woarden se troch de plysje attrapearre en kommen yn 'e gefangenis. Hindrikom hie dêr yn 'e sel alle nachten in nachtmerje. Doe ûntdekte er dat der in gatsje yn 't rútsje siet. Hy frege as dat ticht makke wurde mocht....

agent

nl.verhalenbank.19320

Yn Jobbegea stie in doomny, dy hiet fan Mol. Dy wie ris in kear op in forgadering, dêr wienen in hiel soad minsken. De sael wie groatfol. Ien fan 'e bitsjinsters kom op him ta, doe't hy der yn kom. "Kan mijnheer er door?" frege se. "O heden ja," sei doomny, "een mol kan door een klein gaatje."

bedienster

nl.verhalenbank.33709

Heit en mem wienen oan 't ierpeldollen foar in boer yn Drachtster Kompenije. Tichteby wenne in âld wyfke yn in húske. Ik wie doe noch in jonkje en myn susterke wie by my. Dat âld-wyfke kom yn 'e doar to stean en frege ús: "Fan hwa binne jimme berntsjes?" "Fan Hindrik en Piertsje", seinen wy. "Dan matte jimme hwat fan my ha, net?" sei 't minske. Doe krigen...

appel

nl.verhalenbank.37020

De hekke to Hurdegaryp, dy't altyd iepen stiet: Froeger hat dêr in âld buorkerij stien, it slot is der letter kom. Doe't dy buorkerij der noch stie, ha in boer en in feint in freesliken rúzje krigen. Sy stienen as liuwen tsjin elkoar oer, by de daem, de feint mei 't mes iepen, de boer mei de bile. Doe hat de boer de feint mei de bile deahoud. Doe hat er...

begraven

nl.verhalenbank.19379

Yn 'e Houtigehage wennen minsken dy hienen in jonkje. Dat rekke siik. Doe gongen se nei de duvelbander ta, hwant der siet alhiel gjin groede yn 't bern. Dy sei: "It bern is bitsjoend." Sy ha op syn oanwizing it kessen leechhelle. Dêr siet in krâns yn. Doe ha se alles yn 'e hûs goed tichtmakke. Alle iepeningen. 't Kaeisgat en 'e skoarstien en alles. En doe...

beter

nl.verhalenbank.27516

Wy rieden froeger wol yn Grins troch de Poddepoel. Dêr wie in skuorre, dêr siet in gat yn. Sy seinen, dat gat koe noait ticht. 't Gong altyd fansels wer iepen.

dichten

nl.verhalenbank.25059

Yn Aldskoat wie ris in bigraffenis. Doe't it folk op 't tsjerkhôf wie soenen se de kiste sakje litte. Doe sei it lyk ynienen: "Lit my der út. Ik ha 't hjir sa binaud!" Doe lieten de dragers de kiste los en dy plofte yn it graef. Sy naeiden allegear út, hals oer de kop. Der wie in âld-minske by, dy wie sa rimpen, dat hja stroffele oer in sark en bruts in...

angst

nl.verhalenbank.26050

Ik haw fantofoaren sjoen it plak dêr't wy ús houn bigrave soenen. Ik seach de snie en de modder en de lodde, dêr't se it gat mei groeven. 't Is krektengelyk sa gebeurd.

begraven

nl.verhalenbank.36907

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur