Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn Sweagerbosk dêr wenne âlde Tryntsjemoai. Dat wie heit syn beppe. De minsken dy't dêrfoaroer wennen hienen hinnen. De frou dêrre dat wie in tsjoenster.
De hinnen kommen hyltyd op beppe har gerjochtichheit. Dan jage beppe se wer fuort.
Doe woarden dy minsken lulk.
Beppe woarde siik. Der sieten krânsen yn har kessen. Se wie bitsjoend. Dat hie dat minske...
nl.verhalenbank.20563
Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot.
Der siet...
nl.verhalenbank.25637
Ja, die vrouw woonde in de Achtersteeg, hier in Hellouw. Dat was een toverheks, dat geloofde ze vast. D'r was daar een gat in de weg en iedereen liep d'r in.
nl.verhalenbank.125806
Alle Tet wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Sy wenne op 'e Bulten. Sy koe har yn in kat foroarje. Op in kear, doe't se as kat oan 't spûkjen wie ha se har op 't eech slein. Sûnt hie 't minske altyd in blau eech. Ik haw har noait oars kend. Tet bitsjoende de bern. Dan gong ien fan 'e âlden nei greate Wopke ta. Dy joech in drankje mei en dan sei er:...
nl.verhalenbank.27725
Foar tsjoenen wienen se eartiids yn Jobbegea tige bang. De lju makken in gatsje yn 'e drompel en dêr dienen se duveldrek yn. De bern droegen duveldrek op 't boarst. As de bern bitsjoend wienen gong men nei Murk gûchlem, de duvelbander fan de Knipe.
Bitsjoende bern dy't stoaren, bleauwen slop.
Ek in tsjoenster wurdt net stiif, as se dea giet.
nl.verhalenbank.21021
Tsjoensters kinne oeral trochkomme om by in oar yn 'e hûs to kommen. Mar sy geane meast troch in hounegat.
nl.verhalenbank.23148
Doe't Alle Tet stoarn wie brochten se it lyk yn Droegeham op 't hôf. Sy woarde fan 'e Bulten wei riden op in boerewein. Mar de man dy't har ride moest (buorreplicht), socht de greatste gatten op, dy't er mar fine koe, sa lulk wied er op Tet. "Nou sil 'k mei dy rêdde, âld tsjoenster," sei er, "hwant nou ha'k dy yn 'e macht."
Tet hie ien fan syn bern us...
nl.verhalenbank.20051
Yn 'e Houtigehage wennen minsken dy hienen in jonkje. Dat rekke siik. Doe gongen se nei de duvelbander ta, hwant der siet alhiel gjin groede yn 't bern. Dy sei: "It bern is bitsjoend."
Sy ha op syn oanwizing it kessen leechhelle. Dêr siet in krâns yn. Doe ha se alles yn 'e hûs goed tichtmakke. Alle iepeningen. 't Kaeisgat en 'e skoarstien en alles. En doe...
nl.verhalenbank.27516
Ik kaem wol op 'e Grinzer klaei to wjurren en to flaechsteppen. Dêr stie ergens in greate plaets, dêr wie altyd in golle leech. De boer sei, dêr koe neat yn dy golle bliuwe. It sied rekke der altyd út. Dêrom waerd dy golle net brûkt. Hy warskôge it folk, dat se net yn dy golle sliepe moesten. Mar doe wie der in man, dy weage it. Hy lei der hwat strie del...
nl.verhalenbank.17562
Mem har muoike Lys dy hie in dochter, dy wie bitsjoend. Sy gongen nei in duvelbander ta en krigen guod. Der kaem altyd in kat by muoike en dy.
Sy makken it hinnegat en alles goed ticht, mar it joech neat, dy kat kaem der altyd yn. Dy kat, dat wie de tsjoenster, sei de duvelbander.
Doe't it fanke fan it guod fan 'e duvelbander ynnaem, bigong se to koarjen....
nl.verhalenbank.19348
By ús Bintsjemoai wie ien fan 'e bern bitsjoend. De tsjoenster wie in rot. Dy kom oer de souder, dan liet er him troch in gat falle en kom sa by it bern op bêd.
nl.verhalenbank.19359
Alde Edzer Cent liet ek soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Hy hie in gat ûnder 'e fjûrpot. Dêr siet jiske yn en dêr kamen de soldaetsjes út. Hy roan mei in swarte kat om it tsjerkhôf hinne. Hy koe tsjoene.
nl.verhalenbank.12347
Mie Roele kon ook kolle; dat zel uwe wel ders ehoord hebben. Dat ben ze an de weet ekomme toe ze 's nachts op de paarde van Roode Kees Honigh reed; die woonde op de ouwe boereplaas van Jan Wiltenburg, die nou gesloopt is.
Ze gonge onder het waaivat zitten met een kaars. Toen ze hoorde dat de kol an de gang was, gave ze een trap tege het waaivat, dat toe...
nl.verhalenbank.9332
Tsjoensters wienen froulju, dy't bern bitsjoene koenen. Sy koenen har ek yn allerhande dieren foroarje.
Ien fan 'e bern fan myn beppe rekke us op in kear bitsjoend. It bern wie altyd siik. Doe gong ús pake nei de duvelbander fan de Knipe ta, dat wie Lolke Woudstra.
Lolke joech in fleske mei drank mei. Hy sei tsjin pake: "Hjir mastû tige op passe. It mat...
nl.verhalenbank.28268
Over Spookdieren
Ook de oudste thans levende personen hebben geen ervaring meer gehad met spookdieren. Wat hiervan bekend is berust op overlevering. De verhalen spelen zich haast altijd af bij drie hofsteden. Vermoedelijk, omdat ze groot waren, en er altijd veel knechten en meiden waren. De hofsteden "Papegaaienburg" en "Noordbeek" liggen dicht bij...
nl.verhalenbank.13389
In bern rekke faek bitsjoend as in tsjoenster sa'n bern hwat joech, in apel of sa. Dan kommen der krânsen yn 'e kessens en woarde it bern siik.
Dan gongen de âlden nei Wopke ta. Wopke joech har in flesse drank mei foar it bern. En dan sei er: "Pas op, as der guon by jimmes yn 'e hûs komme. Dy flesse meije se net sjen." De krânsen yn 't kessen moesten...
nl.verhalenbank.21471
Der wennen hjir minsken, dy hienen in jonkje. Dat wie altyd nijsgjirrich. It gûlde oan ien stik wei troch en it groeide suver neat. Op in kear kom mem (Klare) by dy minsken to kaertlizzen. Dat wie fanwege dat jonkje. Doe sei mem: "Hjir is in forkeard frommes op 'e buert. Dat bern kin net groeije, omdat dat frommes him yn 'e macht hat.
It bern is troch...
nl.verhalenbank.19305
Bij Heintje Groen (zie vroeger) was een vierkant gat onder den schoorsteen. Naast dat gat waren twee kleinere gaten. Daardoor kwamen 's nachts de K(l)aboutertjes. Hein's vrouw wist dit en zette 's avonds eten voor hen klaar, dat dan 's morgens ook verdwenen was zonder dat iemand hen had zien gaan of komen. Toen Hein dit begon te ontzoeten (Zaansch),...
nl.verhalenbank.9132
