Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
18 results
Dutch Keywords: duivelbanner advies
I. De duivel 5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat? Vroeger, ± 1880, ging men naar een duivelbanner in Gorinchem.
nl.verhalenbank.127288
I. De duivel 5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat? In mijn dorp niet. Wel ging men nog ± 50 jaar geleden naar deze lieden om advies inzake veeziekten, kinderziekten, geheimzinnige voorvallen e.d.
nl.verhalenbank.127003
BETOVERDE KINDEREN In de zestiende eeuw waren de kinderen uit een gezin dat in de Sint Nicolaassteeg te Amsterdam woonde betoverd. Een buurman gaf de ouders toen de raad om eiken spaanders te koken in water dat was geput vanaf een brug waarop een kruisbeeld stond. Dan zou de toveres gedwongen zijn om te komen en de kinderen weer gezond te maken. De ouders...
nl.verhalenbank.13368
Eveneens was nog voor korte jaren eene beroemdheid van eenige beteekenis als duivelbanner, zekere Sjoerd Kuiper in de Knijpe bij Heerenveen. Hoewel oogenschijnlijk in armoedige omstandigheden, leed hij toch zeker geen gebrek, want hij had eene goede praktijk. Lijders aan kwalen, waarmee men vruchteloos jarenlang had «gedokterd», en vooral betooverden...
nl.verhalenbank.57994
Frânse Hinke to Rottefalle wie duvelbanster. Der wie us in hynder bitsjoend. Doe joech hja de boer dizze rie: Hy moest hwat hjouwer stelle, dat siede en dat it bitsjoende hynder jaen.
nl.verhalenbank.20963
«Ik geloof niet aan heksen en tooverij,» zeide iemand in Doniawerstal, «maar ik wil een geval vertellen, dat waarlijk gebeurd is, hoe vreemd het moge schijnen: «Mijne grootouders woonden voor zestig, zeventig jaren te Dijken, toen het met twee hunner kinderen, jongens van omstreeks vier en vijf jaren, niet naar wensch ging. Tjebbe zat altijd met de hand...
nl.verhalenbank.57922
In susterke fan my hat bitsjoend west. It wie ús Sjouk. It wie yn 1893. Doe hat ús heit nei Kûkherne ta west, nei de duvelbander. To foet roan er dêr hinne. De duvelbander hat doe in ried jown en ús Sjouk is wer better woarn.
nl.verhalenbank.21134
Ik haw sels ris nei Wopke ta west, doe hie ik in njoggeneach oan 't bil. Dêr hie 'k gâns lêst fan. Ik moest dêr ek de binnenste blêdden fan in wite koal op lizze, doe wie dy njoggeneach der samar wei.
nl.verhalenbank.33587
Spookhuizen: Op de Zandberg, een Heldens gehucht, staat een boerderij van iets afwijkend type, misschien een eeuw oud. De woning is twee stok en ruim. Hier woonde in onze jeugd “Faesse Janne”, ook wel, “Duutsje Janne”. Deze laatste bijnaam kreeg hij vermoedelijk, omdat over hem het gerucht ging, dat hij lid was van de z.g. Duitse, (of Dietse) Bond. Over...
nl.verhalenbank.57988
Wie der ien bitsjoend, dan founen [se] faek in krâns yn 't holkessen. Dy krâns moesten se forbrânne. As se dat dien hienen, dan kom de tsjoenster net wer. Sy gongen meastal foar it bern nei de duvelbander ta. Dat wie yndertiid Wopke fan Kûkherne. Dy joech in drankje mei en joech oanwizings foar it bitsjoende bern.
nl.verhalenbank.25780
Wopke wie net allinne in duvelbander, hy wie ek wûnderdokter. Hy joech faek goeije rie hwant hy wie o sa kundich. Der wie ien, dy syn skonken sieten ûnder 'e rare plakken. 't Wie allegear iepen. Doe joech Wopke to rieden, hy moest de binnenste blêdden fan in wite koal op dy plakken lizze en dêr in wynsel omhinne dwaen. Dy koalblêdden mochten der net...
nl.verhalenbank.33586
De tsjoensters koenen har yn swarte katten foroarje. Krige sa'n kat in optuter, dan lei de tsjoenster de oare deis siik op bêd. De krâns yn 't holkessen woarde opbrând as der ien bitsjoend wie. Se gongen foar 't slachtoffer nei de duvelbander ta om ried. Dat wie âlde Hinse: Hinse Jehannes de Boer fan it Swartfean.
nl.verhalenbank.33789
Iemand die niet kan zweeten, kan maar voor vast aannemen dat hij betooverd is. Zoolang een kind goed kan zweeten heeft men zekerheid dat het niet betooverd is. Een best middel om te kunnen weten, dat een sukkelend kind betooverd is, bestaat hierin, dat men drie geërfde bloedkoralen aan een roodzijden draad rijgt en zóó samenbindt, met drie knoopen er op,...
nl.verhalenbank.57931
It wie froeger it gebrûk yn 'e Harkema dat de forstoarne mei in wyt lekken biklaeid woarde. Mar der moest altyd in stik ôfskuord wurde, omdat it oars to lang wie. It lekken mocht net fierder as oan 'e ankels takomme. Dat hâldde forbân mei de wederopstanding. Mei in to lang lekken koe men ommers stroffelje. It is us gebeurd, doe hienen se in minske al yn...
nl.verhalenbank.21293
Yn 'e Westerein wenne in tsjoenster, dat wie Wibe Baeije. Sjoerd en Durkje hienen in bern, dat hie hja bitsjoend. Doe gong Durkje nei greate Wopke ta. Wopke Minke joech har in drankje. "Mar pas op," sei Minke, "der komt jo ûnderweis ien foarby. Mar tink der om, dy mat net foarby oan 'e kant dêr't jo it drankje ha. Oars giet dat stikken. As soenen jo ek...
nl.verhalenbank.20010
Us âlde beppe hat alris in hiele lange nacht by in lyts bern yn aksje west. It bern die oars neat as moarte en gûle. Der moest it bern hwat skele. Mar hwatte? Doe gongen se nei Antsje Snipel ta. Dy wenne oan 'e Trije Roede yn Feansterheide. It wie de moarns bitiid. Antsje krige gau de kofjepot en geat dêrfan yn. Sy sei tsjin beppe: "Bern, bern, hwat hastû...
nl.verhalenbank.33008
Te Bolsward woonde voor zeer vele jaren een jonge schipper, die gehuwd was met eene schippersdochter. Zij hadden twee kinderen, die voordeelig opgroeiden en, zooals 't dikwijls gaat, al spoedig volgde de derde. De baker, die zij bij zulke gelegenheden in dienst hadden, was eene, die hare menschen bijzonder naar den mond wist te praten. Velen zijn daarmee...
nl.verhalenbank.57921
Het is in 't laatst der achttiende eeuw geweest, dat er te Bolsward op het Hoog een paar gehuwde lieden woonden met een talrijk kroost. Hieronder was een kind van omstreeks negen maanden, dat steeds sukkelde, en men meende 't er voor te mogen houden, dat kwade menschen daar de hand in hadden. De moeder had eene vriendin harer jeugd, die ook getrouwd was,...
nl.verhalenbank.57920
34