Datasets - ISEBEL

Witte Wieven Dominee Detmar, te Ede, kwam laat terug van het bezoek bij een ouderling en moest de Witte Wieven bij Kernhem passeren. Hij voelde zich ongerust, er zou hem iets gebeuren. Toch ging hij. Op het Hooge Dennenboschje verscheen hem een witte juffer. Dominee zei: "Ben je van God, dan staat, ben je van de duivel, dan gaat." En de gedaante verdween.

God

nl.verhalenbank.13627

At ze 's mons hen grösmaein warn gaon. Vrower môs alns met de zwa maeid wörn en dat ze dan deur de maeidn warn gaon en doe har door 't grieze völ har door lengn hè, ja de meestn hadn door wied um too gaon, mer doe was d'r zonnen driestn keerl, ja vrower hadn ze zon lang pikstrik ôp 'n slagbaom en den har d'r maol met pikstrik ôphouwn hè. "Ik heb die", har...

God

nl.verhalenbank.128434

Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se. Hij het al jaren wei west. Ons moeke was weduwvrouw. Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een. "Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....

nl.verhalenbank.23967

Der wie in faem, dy tsjinne. Dy sei us in kear: "Ik wol joun in feint ha. 't Kin my neat skele hwa. As wie 't de duvel ek." Doe't se de jouns it iten op hienen, kom der in menearke oan, dy gong moai yn 'e hoeke sitten. Doe kom de frou by de faem en sei: "O heden, fanke, hwat hastû hjoed sein!" Doe sei de faem de wurden dy't se sprutsen hie. "Nou," sei de...

aanraden

nl.verhalenbank.18123

Us beppe (in Grinslânse) fortelde: Op it Westersân by Oldekerk yn Grinslân wennen trije âldfammen. Dat wienen tsjoensters. Sy woenen alle trije wol graech in man ha, mar sy krigen noait oansyk. Dat kaem omdat se de frije kúnst útoefenen. Der wienen trije gereformearde âlderlingen, dy woenen wolris wite, hoefolle dêr fan oan wie; fan dy duvelskunsten. Dy...

aanhangen

nl.verhalenbank.19700

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur