Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender
close
62 results
Dutch Keywords: duivel man Place of Narration: Harkema
Alde Sije wenne by de Liuwepoel yn 'e Harkema. Dy hie him oan 'e duvel forkocht. Hy wie mei in swarte kat trije kearen om 't tsjerkhôf hinne west en alle trije kearen hied er roppen: "Wie koopt er mijn kat voor een daalder?" Doe hied er in wikseldaelder krigen. Alde Sije wie hielendal blau om 'e kop. Dat kaem fan 'e drank. Hy koe safolle drank keapje as...
nl.verhalenbank.22230
Alde Edzer Sint hie in wikseldaelder. Dy hie er krige fan 'e duvel op in nacht. Hy wie mei in swarte kat yn in sek om 't tsjerkhôf hinne roan en doe hied er sein: "Duivel, wil je mijn kat ook kopen? De kat wordt mij ontnomen en ik krijg een daalder."
nl.verhalenbank.23923
Der hat hjir yn 'e Harkema in man west, dat wie in sekere Schievink. Dy roan us mei ien op. Doomny en mefrou roannen der achteroan. Doomny sei tsjin har: "Hwa't dêr njonken dy man rint, wyt ik net." Doe sei Schievink: "O, dat is de duvel, dy't njonken my is." Doe is de duvel yn 'e wâl flein.
nl.verhalenbank.25803
Douwe Bylsma to Harkema hie in buchel. Hy hat him by syn leven oan 'e duvel forkocht. Dan koenen de dokters letter mei de buchel dwaen krekt hwat se woenen. Hy hie in winkeltsje. Soms gong er op 'e toanbank lizzen op 'e buchel. Dan draeide er as in top yn 'e rounte op dat bucheltsje.
nl.verhalenbank.33093
Alde Sije hie him oan 'e duvel forkocht. Hy wenne yn Houtigehage. As er sinten ha moest, dan krige er se.
nl.verhalenbank.25807
Sytse Jager wie in kear oan 't kuijerjen. Hy roan tusken in stik of hwat oaren yn. Doe woarde hy dêr samar tusken wei nom en oer de dyk hinne smiten. Dat wie it wurk fan 'e duvel, seinen se.
nl.verhalenbank.23912
Yn 'e Harkema hat in timmerman wenne, dy hiet fan Ruerd v.d. Veen. Dy sei: "Ik bin fan 'e duvel net bang." Doe ha se him sa bot smiten, dat hy is der oan stoarn.
nl.verhalenbank.25734
Heit kom wol us by Ruerd. Op in kear kom hy der wer. Doe frege er 't wiif: "Hwer is Ruerd?" Dy leit yn 'e brânjehoeke to fechtsjen mei de duvel, sei se en sy skriemde der fan. Doe is heit mar gau wer fuort gong.
nl.verhalenbank.15676
Sytse Jager wie myn omke. Dy is ris in kear thús kom, doe wie 't gjin minske mear. Sa bot hie de duvel him smiten. Oer de dyk en de beamwâl hinne.
nl.verhalenbank.33301
Op 'e Feansterheide stie us in frou by de wasktobbe. Doe wie der in hiel lyts swart keardeltsje oankom, en dat wie flak foar har stean bleaun. Hja hie stjerrend-binaud woarn en hja hie gau sein: "Gean mar fuort, duvel, hwant ik hâld it mei ús leaven Heare." Doe hie 't fuort west.
nl.verhalenbank.26240
Thysom, dat wie ús heit syn omke. Dy hie in bern, dat rekke bitsjoend. Earst woe Thysom dat net leauwe, mar it kaem doch sa fier, hy rekke nei de duvelbander Wopke fan Kûkherne ta. 't Wie midden yn 'e winter en der lei in dikke laech iis. Dat omke gong der op redens hinne. Wopke joech him in drankje mei, mar sei: "Tink der om, ûnderweis komt der dy ien...
nl.verhalenbank.19344
Aen wie in âld man. Hy wenne yn 'e Harkema. Hy leaude oan God noch syn gebod en wie in greate spotter. It gong him noait to raer. Op in kear lei er op bêd, doe siet der in gedaente op 'e stoel foar syn bêd mei egen as itensboarden. Hy die neat en praette ek net tsjin him. Aen wie stjerrendbinaud. It wie de duvel. Aen is troch dit gefal bikeard en gong nei...
nl.verhalenbank.21324
Sytse Jager fan 'e Smoarhoeke hie op in snein hiel bot flokt. "Ik wol mei de duvel fechtsje! Ik bin foar gjin duvel bang!" en sokke dingen mear hied er mar roppen. Hy wie tusken oar jongfolk yn. Doe woarde er opnom en oer de dyk hinne smiten. Letter wied er altyd binaud. Hy doarst by nacht net allinne to reizgjen.
nl.verhalenbank.29354
Jehannes Jager syn broer Sytse moest us in kear út 'e broek. Doe woarde er krige en fan 'e iene kant oer de dyk nei de oare kant smiten. Hyltyd mar wer. Op 't lêst wied er lizzen bleaun, alhielendal slop en blau. Oaren ha him dêr wei helle. 't Wie in raer man. De duvel hie 't dien.
nl.verhalenbank.22229
Teunis Holthuis hjir fan 'e Harkema wie in tige bêste man, mar yn syn jonge jierren wied er los en krekt as syn heit doe't dy jong wie. Mar doe't it to raer mei him gong hat de duvel him der mei bimuoid. Dy hat him in kear pakt en oer de dyk hinne smiten. Dat gebeurde oan 'e Rydloane tusken Harkema en Bomkleaster. Sûnt wie Teunis bikom. Hy woarde in...
nl.verhalenbank.32987
Lou van der Woude ried mei âlde dûmny Kimp fan de Ham yn 't rydtúch. Dûmny hie to preekjen west. Bauke Schievink roan 't Langpaed del, dat fan Surhuzum nei Readskuorre giet. Dêr kom de kweade him op side. Dy bleau by him oan it Kleasterbreed ta en liet him hyltyd de tosken sjen. Dûmny en Lou kommen dêr lâns. Dûmny sei tsjin Lou: "Schievink hat dêr ek in...
nl.verhalenbank.17533
Rinse de Wind wie in hiele raren. Hy wenne yn 'e Harkema. It wie in earsten fjochtersbaes en hy flokte as in ketter. Doe't er it ris wer in kear raer dien hie, wie der in grouwe houn dy't him thús brochte. Dat wie de duvel sels.
nl.verhalenbank.29378
Minse Griper liet soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Dy marsjearden oer de flier. Hy liet ek wol ris in flesse drank komme. Hy stjûrde skoppenboer fuort. It earste romerfol drank smiet er oer 't linkerskouder hinne. Dat wie foar de duvel.
nl.verhalenbank.25797
Wibe Alma is de soan fan Albert en Tet. Hy leeft noch. Froeger wied er birucht, sy wienen allegear bang foar him. Op in joun wied er thúskom, doe wied er noch feint. Hy soe ite. Mar de duvel stie by him. Dy joech him de foarke yn 'e hân. Doe bigongen se to fechtsjen. 't Gong der ôfgryslik oan wei, krekt as kom it hûs fan boven.
nl.verhalenbank.22100
By de Greate kamp yn 'e Harkema wie ris in man dy tjirge him wakker. Hy flokte en ketterminte en biwearde by heech en by leech, hy wie net bang fan 'e duvel. Doe forskynde Hantsje en dy soalde him ûngenadich ôf. Doe't er al thús wie, skodde it hûs noch as in wylgebeam.
nl.verhalenbank.17541
62