Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
144 results
Dutch Keywords: dood voorloop
Kardoes- of Helhond Volgens Germaanse mythologie gewijd aan Wodan en Holda De Kardoeshond stond vroeger bij de boeren te De Lutte algemeen bekend als spookdier Hij werd vaak gezien bij het Duivendal en de Paasberg Hij kondigde voor een woning de dood of een ongeluk aan en werd ook op begraafplaatsen gezien
nl.verhalenbank.47854
As hounen spûkgûle, as eksters skatterje, as de tsjerkeklokken deadsk liede - dan hinget der in deaden oan - sil der ien stjerre. In pear jonges, sa fortelde heit, woenen de kloklieder ris in kear bang meitsje. Doe't er to kloklieden soe gongen dy beide jonges boppe op elkoar tsjin 'e muorre oan stean. 't Wie al hwat tsjuster. Doe't de klokmakker dy beide...
nl.verhalenbank.31545
M’n moeder die kon d’r toch zo mooi van vertellen he. Zij zei altijd tegen ons: “kinders denk d’rom hoor, als je ’s avonds een keer wat laat uit Noek terug komt, dat je nooit langs de [… de kraker] of langs [suusje] gaat, want daar deug het niet hoor.” M’n moeder en andere mensen uit de buurte die hadden dan meer dan eens in de omgeving in de kouwe polder...
nl.verhalenbank.69992
Us heit en dy hienen in houn. As der in lykstaesje oankaem, siet dy houn even fan tofoaren to gûlen. Dan siet er op 'e hoeke. Dat die er grif alle kearen.
nl.verhalenbank.24374
Ik heb het met maakt, dat er een hond bij 't water stond te janken. Later is zijn baas daar verdronken.
nl.verhalenbank.24208
Voor het huis van een kraamvrouw liep ze ook eens al maar op en neer te wandelen. Dien zelfden dag heeft die vrouw zich met haar kind in den arm verdronken. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.273)
nl.verhalenbank.9449
Een schipper uit Hasselt bracht turf naar hier. Hij hoorde bij Marken duidelijk een stem, die sprak: "Hier is de tijd; waar is de man?" Hij vertelde dit aan zijn knecht. Deze geloofde er niets van en spotte er zelfs mee. Op de weeromreis viel de knecht over boord, juist op de plaats, waar op de heenreis de stem vernomen was. (C. Bakker: `Geesten- en...
nl.verhalenbank.9383
Zij zag lijkstaties aankomen, vermaande ieder om op zij te gaan, maar week zelf geen haar breed uit. (N.B. Behalve het gesprek met haar, heb ik geen van die dingen persoonlijk met haar beleefd, en is alles mij door anderen meegedeeld.) (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.273)
nl.verhalenbank.9450
Een anderen keer bleef zij, toen het hard stormde, iemand nakijken, die met een schuitje naar Zuiderwoude zeilde. De man is met zijn schuit omgeslagen en verdronken. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.273.)
nl.verhalenbank.9448
Eens was een schildersknecht aan een dakgoot te verwen. Zij keek al maar naar boven. Een poos later viel de man van den ladder en was morsdood. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.273.)
nl.verhalenbank.9447
Als er een sterfgeval op komst was, kreeg zij het benauwd, vluchtte het huis uit en liep telkens voor het aanstaande sterfhuis heen en weer te draaien. (Om misverstand te voorkomen, stip ik even aan, dat haar prognose lang niet altijd met de mijne overeenstemde en dat zij niet altijd gelijk had.) (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland...
nl.verhalenbank.9446
In Purmerend nam ze van een persoon hartelijk afscheid, zoodat iemand de opmerking maakte: "'t Is of je hem nooit meer zult zien." Den zelfden dag is hij bij 't schaatsenrijden verdronken. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.272.)
nl.verhalenbank.9445
N.N., een Durgerdammer zag, vóór er een sterfgeval in dit gehucht plaats greep, een lijkstatie aankomen. Eens waarschuwde hij zijn knecht daarvoor en beval hem op zij te gaan, om den stoet te laten passeren. Daar deze evenwel niets zag, bleef hij staan, waar hij stond. Een poos later werd hij met juk en emmers met melk, tegen den grond gegooid. (C....
nl.verhalenbank.9428
In Watergang woont een vrouw van dertig jaar. Voor twee jaar zat ze op een avond alleen aan tafel. Opeens hoorde ze boven geraas alsof de turven omgegooid werden. Aangezien ze niets bang was (?), ging ze in 't donker de trap op. De turven lagen nog netjes opgestapeld, maar ze zag een schim in de gedaante van een duif vliegen. Een paar dagen later was haar...
nl.verhalenbank.8627
Kiek s hier, zulf geleuve ik niet aan heksen en spoken. Ik heb er wel ene gekend in Bunen, die dr voak over proote en die dr ook aan geleufde. Hij vertelde dan: “Mensen er kump oorlog. Ik hebbe in de lucht een riege zeisen gezien. Dat betekent de dood; ook heb ik peerden gezien in de lucht met mensn dr op. Dat betiekent seldoatn.” Veur de oorlog hebben...
nl.verhalenbank.43607
Da’ gaat nu eens een keertje nie over spoken en over geesten, maar over een bijzonder gave, namelijk een soort van helderziendheid. De mensen in Axel, die kennen d’r allemaal en ze noeme ze [Douwe Correlie]. ‘Wel,’ zegt Corlie, ‘de mensen in Axel die weten het wel meneer, da’ ik soms dingen zie die d’r voor andere nie ben. Ik zou nie kunnen zeggen hoe dat...
nl.verhalenbank.70058
1.12. Het witte paard werd in de vorige eeuw gezien te Veldhoven en menig oudje weet daarvan de geheimzinnigste geschiedenissen te verhalen met de stellige verzekering, dat 't geen leugens zijn. Voornamelijk komt de zaak hierop neer: lederen avond doolde het witte paard in de broek- en moerasgronden om. Niemand kon zeggen, van wien het was, noch hoe het...
nl.verhalenbank.50006
Ek spûkgûlden de hounen fantofoaren.
nl.verhalenbank.21018
As de houn spûkgûlt stjert der ien. Wy ha der wol om út bêd west, sa binaud wienen wy, as wy dat nachts hearden.
nl.verhalenbank.25336
As in houn spûkgûlt, sjocht er in lykstaesje. Dan seit men: "Der is wer ien op stjerren."
nl.verhalenbank.17368
153