Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Yn 'e buert fan 'e Poffert en 'e Pankoek oan 't Knjillisdjip ha guon minsken us in stem út it wetter heard. Dat fortelde ús in âld minske. Der woarde sein: "De tijd is verschenen, en de man is der niet."
It duorre even, doe wie der in keardel op in hynder oandraven kom yn fliegende faert. Doe rekke 't hynder op 'e kop yn 'e feart en 't fordronk mei de man...
nl.verhalenbank.24658
By de Skieding hienen jo twa dobben. Oan 'e iene kant fan 'e wei wie de Janke-dobbe, oan 'e oare kant de Tryntsje-dobbe.
Der wie in sekere Janke, dy hie in feint. Dy feint hie de forkearing mei har út makke, en doe hat Janke har dêr forsûpt. Sa hat dy dobbe de namme fan Janke-dobbe krigen. Sûnt hja har dêr forsûpt hat, spoeket it dêr.
Yn 'e oare dobbe ha...
nl.verhalenbank.26058
Ut in oare poel, ek út Surhuzum, hat de master fan 'e staetskoalle al us in stem weikommen heard. Dy stem sei: "De plaats is er, de man is der niet." Ik wie doe noch mar in foech skoaljonge, doe't dat gebeurde.
In jonge, dy't by him op skoalle gong, is der gauachtich neitiid yn forsûpt.
nl.verhalenbank.17741
Yn Boarnburgum wenne Wyberen fan Hâns van der Wal, in frijgesel. Hy wie yn Easterboarn yn 'e ûngetiid by in boer. Op in snein-to-joun gong er nei Hinke Kaert ta, dy't op Nijebrêge wenne. Hinke lei him de kaert út. Hja sei, hy soe nuver ûngelok krije. Dat leaude Wyberen net, hwant hy wie geheelûnthâlder, dus fan 't sûpen soe it net komme kinne.
't Wie op...
nl.verhalenbank.23624
Achter Surhuzum is in greate poel. Dy is midden yn 't lân, dêr't Piter van Bruggen ^ wenne hat. In famyljelid fan ús hat dêr us op in joun om healwei alven by helder ljochtmoannewaer in stim út 'e poel heard.
Der waerd sein: "De tijd is der wel, maar de man is der niet."
Twa jier letter is dêr in man fordronken. It wie Piterom syn kammeraed. Hy weage him...
nl.verhalenbank.17740
Ik ha wolris fortellen heard, dat guon in stem út it wetter fornommen. De tijd is verstreken, de man is er niet. - Even letter fordronk dêr ien. Mar hwer't dat gebeurde, wyt ik net mear.
nl.verhalenbank.24593
Op 'e Leijen mat it gebeurd wêze dat, as in skipper dêr oer farde, dan hearde er altyd op itselde plak itselde lûd. Dan woarde der roppen: "It plak is der al, mar de man is der net!"
Doe hie der op in kear in doomny mei op 't skip west.
Sy wienen noch mar krekt oan it plak ta of sy hearden wer itselde lûd. Fuort dêrnei tûmele de doomny oer board en fordronk.
nl.verhalenbank.25473
By 't Krúswetter to Warten lei froeger altyd in fisker mei syn aek. Dy hie dêr nachts in tichtset.
Hy wenne dêr mei syn dochter yn 'e aek.
Yn 'e nacht kaem dêr in doomny lâns. Dy gong oer 't wetter hinne. Sy leinen krekt mei de aek op it plak dêr't dy doomny oer 't wetter stapte.
Op in kear wie de dochter allinne thús. Doe seach se ien stean oan 'e oare...
nl.verhalenbank.24555
Der wie in bakker, die hie faek in oare feint. Dy feinten kommen altyd op in nuvere menier oan 'e ein. Dêr wie net altyd in forklearring foar. Soms wie der ien yn 'e oven forbrând, soms wie der ien mei de holle yn 'e gleon-hite oalje, it wie altyd raer en fremd. Op it lêst doarst de bakker hast net mear in feint to nimmen.
Doe kom der in foarse, sterke...
nl.verhalenbank.16848
Der wie in frommes, dy wenne by de Skieding, dy sei: "Myt hat myn man bitsjoend. Hy hat it bistoarn."
"k Ha dêr sels in kear west," fortelde se, "doe seach ik by har ta 't glês yn. Ik hie noch in frommes by my. Wy seagen alles hwat der gebeurde. Hja hie allegear soldaetsjes foar har, dy marsjearden mar op 'e tafel om. En Myt lake mar!"
Doe ha wy sein: "De...
nl.verhalenbank.25407
Op in joun wie der by de Saiter in persoan, dy woe oerset wurde. 't Wie mistich waer. Oan 'e oare kant lei in aekje. It fanke seach deselde dy't oerset wurde woe en hja gong der mei 't roeiboatsje op ôf. Mar doe waerd se sa kjel, hwant dyselde persoan dy sweefde. 't Wie de Lange Sleatterman. Hja is 't fan kjellens bistoarn.
nl.verhalenbank.29639
Myn skoanheit wenne op Oerterperfallaet. Hy hearde us in kear in lûd dat út 'e feart wei kom. Hy gong der hinne, mar der wie neat to sjen. In skoft letter is dêr ien fordronken. Dat lûd hat de foarboade west.
nl.verhalenbank.19855
Beppe sei altyd: Hwat gebeure mat, sil gebeure. Dat kinne minsken net keare.
Hja wenne tichte by minsken, dy hienen in lyts bern. Der wie in feart by it hiem en der wie sein woarn yn it wetter fan dy feart soe nochris ien dea reitsje. Dêrom hienen dy lju it bern altyd oan 't tou, dan koe it net by 't wetter komme.
Op in kear doe hie der in houn - in rûge...
nl.verhalenbank.36915
Ik en ús Ritske ûngetiden yn Toppenhuzen. It hea moest dêr op preammen laden wurde en woarde oer 't wetter thúsbrocht.
Der wenne by dy boer in faem, dy sliepwandelde altyd. Dan gong se nei 't stap ta en spielde dêr hwat út. Wylst hâldde se har oan 'e leuning beet.
Doe sei de boer op in kear: "Dat mat út wêze." En doe sage hy de leuning der ôf.
Dy nachts...
nl.verhalenbank.25217
Ik haw us as polderjonge fuort west, dêr wienen ek twa bruorren út 'e Houtigehage by. It wienen in Ritske en in Jan. Hja wennen tichte by de Trije Roeden.
Ritske fortelde, sy wienen us oan 't baggeljen west - wy wienen yn 'e polderkeet, doe't er dat fortelde - dêr hie syn heit ek by west. Sy moesten de bakken fol klyn mei 't baggeljen forsette en as dat...
nl.verhalenbank.25159
Ielke Forwoest wenne yn Kûkherne. Omdat it sa'n forwoesteling wie neamden de minsken him sa. Hy joech nergens om. Hy sei om 't oare wurd in flokwurd en spotte mei alles. Op in kear wie er mei it jongfolk oan 't fierspringen. 't Wie by de Kûkhernster feart.
"Gjin duvel dy't tsjin my springe kin", sei er.
Mar doe kaem der ien dy koe fierder as hy. Dat wie...
nl.verhalenbank.32009
Yn 'e Feanster Omloop wenne froeger Japik Kikkert (= van der Bij). Der lei in greate gracht achter syn hûs. Dêr wienen us twa bern willemoeds yn fordronken troch de minsken dy't doe yn dat hûs wennen. Sûnt dy tiid roannen dy bern nachts altyd om 'e dobbe hinne.
De skuorredoarren, as dienen se dy jouns nòch sa fêst, dy stienen de oare moarns altyd iepen.
nl.verhalenbank.26042
