Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Er was es n maal n muller, waar de knechtn dood gungen. Zeuvn had ie had; boovn in de meuln sturvn ze. In t leste kon ie dr gienend meer kriegn. Tot er n jongkeerl kwam, die et aandurfde. Ie zee teegn de muller: “Ik blief de hiele nacht boovn in de meuln; maar ie maggen morgn niet veur zeuvn uur bie mie komen.”
Dat gung aan. De nei-e knecht blift s nachts...
nl.verhalenbank.44387
Spûkgûlde der in houn, dan leaude men fêst dat der in sterfgefal kom. De houn stie mei de kop nei de kant út to sjen dêr't ien stjerre soe.
As eksters skatteren kom der ek in deaden.
nl.verhalenbank.19692
Wy wienen us mei 't skip to Feanhuzen. Dêr soenen wy turf weihelje. Doe siet dêr in slangenêst ûnder in ring turven. Heit stiek in grouwe slange dea. Dy hie in giel kroantsje op 'e kop. Doe seinen se tsjin my: "Dû mast dêr wei!" Fan alle kanten kamen de slangen opsetten. Ik bin hurd útnaeid, mar heit noch folle hurder. Allegearre naeiden wy út, hwant it...
nl.verhalenbank.21044
Fan in jonge dy't noait bang wie.
Der wenne ergens in boer, dy hie in lytsfeint en in greatfeint. Dy lytsfeint stie foar neat, hy wie nergens bang foar. De greatfeint en de boer koenen har dat net bigripe. Hja sprutsen togearre ôf, de greatfeint soe in wyt lekken omdwaen en by jountiid op in bartsje stean gean. De lytsfeint woarde der op útstjûrd om in...
nl.verhalenbank.20825
'Harkemastate' hat in stins west. Dy stie oan 'e Alddyk op 'e 'Kampioen'. De Roarda's ha der froeger op wenne yn 'e tiid fan 'e Krústochten.
Ien fan dy Roarda's is mei de krúsfarders meigien nei 't Hillige lân. Hy sei: "Ik kom werom. As ik net libben werom kom, dan kom ik dea werom."
Mar de measten kamen net werom, en dy Roarda sneuvele ek. Mar de holle...
nl.verhalenbank.20607
Der wie in mier út it bûtenlân, dy hie dy deis in hiel stik meand. De jouns gong hy der foar stean en sei: "Gjin duvel, dy't safolle meane kin as ik."
De oare moarns rekke er wer oan 't meanen. Doe fornom er dat der ien achter him ek oan 't meanen wie. Hy seach om. Dy oare helle him hurd yn.
De mier tocht: "'k Sil dy wol ha." Hy sette it harspit yn 'e...
nl.verhalenbank.22038
Der wie in fanke, dy wie boerefaem yn Kuzumer yn Grinslân. Dat fanke wie nergens bang foar.
Op in kear, doe hienen se by de boer in hokling slachte. 't Wie al joun en 't wie donker.
Doe sei de boerinne: "Och hearink, nou ha wy 't sâlt forgetten!"
Doe woarde de faem der op útstjûrd om gau even nei de buorren ta om sâlt op to heljen.
Doe seinen de oaren...
nl.verhalenbank.23454
Honden hebben een voorgevoel van onheil.
We hadden hier indertijd een politiehond. Wie op het erf kwam en later zijn fiets wou pakken, kreeg daar de kans niet voor. Een dag voor mijn vrouw is overleden, zat de hond bij het bed te janken met de kop in de nek.
Op de dag van de begrafenis liepen er veel mensen om het huis; toen is de hond het hok niet...
nl.verhalenbank.46184
1.
Ik zel joe wat verteln uut mien aigen levend. Overbekend binnen ze voak, moar er binnen altied nog mensen, dei dr om lachen. Moutn ie nait doun en ook nait zegn, dat et biegeleuf is.
Ik komop n keer bie huus en zai zo in n flits ain liekwoagn stoan op de weg. Wieder zag ik n kerel, dei de peerden bie de kop pakten. Toun was t vot. Ik goa in huus en...
nl.verhalenbank.46219
Spookdieren
Het volgende verhaal werd mij verteld: een meisje van 13 jaar (nu reeds lang overleden) ging eens op een avond op het Westeinde op bezoek. Toen ze daar op bezoek was huilde er een hond. De oude man in huis zei: "ga eens kijken waar de hond naar toe kijkt." De hond keek.....in de richting van datzelfde huis....(Natuurlijk door het...
nl.verhalenbank.13392
3.
Veur honnegehoel har men ontzag. Nog wel al wiln maistn t gain woord hebben. Mien buurman bieveurbeeld het n grode mond en is naarns baange veur, as ie hom heurn. n Poar joar leden het hai n zet in n tentje legen, omdat e n begun har van t.b.c.
En komp dr op n dag gain hond aan; t ding gait bie t tentjes zitn en begunt te jankn. De kop schuun noar...
nl.verhalenbank.46282
De hamel - d.i. de nageboorte - van ‘n merrie hung ik vrogger ook in de boom, aans gung het veuln dood.
Ik geleufden dat toen.
As de merrie bie de hengste muz, zeden de mensen: “Pas op, de kop mut naar de zunne, dan krigt et veuln een bles.”
nl.verhalenbank.44269
DE KAT ONDER HET WEEFGETOUW
In Son woonde vroeger een vrouw de als heks bekend stond. Ze had een kleine weverij en deed daar goede zaken mee. Uiteraard had ze ook enkele wevers in dienst en een van hen heette Bart. Deze Bart nu was een prima wever en de heks, die Betje heette, was meer dan tevreden over hem.
Bart op zijn beurt werkte graag bij Betje. Ze...
nl.verhalenbank.49580
Nou het was in mijn moeder’s jonge tijd, en die worden eens gevroagd door de buurvrouw of dat ze dar nie es int huis kon blijven want die buurvrouw moest perse weg. En da wa m’n moeder wel. Dus die gink dreen. Nou was m’n moeder doar moar eer die buurvrouw ging toen zich sei tegen m’n moeder: “As da wijfke komt van”. Moar namen noem ik nie, ik moak geen...
nl.verhalenbank.69682
Ik krige op in kear twalingen. Beide berntsjes waerden dea geboaren. Doe't it hjir bikend woarde, sei in minske in eintsje fierderop: "O, ik tocht al, dêr is hjir op 'e streek hwat gebeurd, hwant ús houn hat hyltyd mar stien to spûkgûlen, mei de kop dy kant út."
nl.verhalenbank.29703
As der ien stjerre sil, bigjint de houn to spûkgûlen. Hy hâldt de kop keard nei deselde dy't stjerre sil. Wy ha 't sels ûnderfoun mei ús famke, dêr't Piter de Graaf fan sjoen hat dat se deagean soe.
nl.verhalenbank.24421
Er ware vroeger verschillende minse, die zèjje da ze van te veure iets al gezien hadde. Zo zagen ze al dagen en wèke van te veure ’n liekstoatsie over de weg goan, woarmee ’n bekende begrave wier. En lotter gebeurdenet ok zo. Aandre zagen van te veure al ’n huus braande. En het braandde lotter ok af. Ze nuumde de namen erbé’j. Aj ’n uul duk bij een huus...
nl.verhalenbank.49640
Beppe Klaske hie in kammeraetske, dy lei op bêd. Se wie altyd siik en gejaechd en noait rêstich.
Doe hellen se de duvelbander nei har ta. Dy hat it fearrene kessen fan bêd helje litten. Dat waerd leech skuord en doe siet dêr in séfûgel (sémieuw) yn. Dy wie op 'e kop nei klear. As de kop der ek oan west hie, hie hja dea west.
De séfugel waerd opbarnd. En...
nl.verhalenbank.20636
As eksters op it hiem skatterje, dêr ha'k it net op stean. Der wurdt faek biweard, dat der dan ien stjert fan deselden dy't dêr wenje. Dat is ek sa hwannear't in houn bigjint to spûkgûlen. Hy stiet dan mei de kop nei 't hûs ta dêr't dyselde stjerre sil.
nl.verhalenbank.19504
Alle Tet fan 'e Harkema wie in tsjoenster. Sy wie blau om 'e kop doe't se dea wie en sa slop as in flarde. Wy ieten as bern noait hwat fan har op, hwant dan krigen wy in pod yn 't liif seinen se.
nl.verhalenbank.19465
