Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Mem har beppe wie mei de helm geboaren. Hja woe noait lije dat mem en dy by 't tsjuster midden op 'e wei roannen. Hwant dan koenen se tsjin in lykstaesje oprinne en in rare stomp krije.
Mem har beppe seach lykstaesjes fan tofoaren. Hja hat ek sjoen hoe't har eigen soan op in skip fordronken is.
Hja sei de deis fan tofoaren noch tsjin him: "Dû mast der...
nl.verhalenbank.37750
Alde Janke Koaning (= Kootstra) wie ús buorfrou. Op in kear sei se tsjin mem - doe wennen wy noch yn 'e Harkema -:
"It komt net goed mei jimme Minne (Minne wie myn broer), hwant ik haw in lykstaesje by jimme sjoen."
Hja krige gelyk, ús Minne kom to forstjerren.
nl.verhalenbank.32819
Myn broer Piter wie in jonge, doe seach er yn 'e krimpe fan in hûs op 't Skier yn 'e Westerein in man stean, dy wie hielendal yn 't swart. 't Wie in man fan 'e bigraffenis, in drager of sa. Mar yn werklikheit wié dy man dêr net.
Mar in dei of hwat letter forstoar dêr ien yn dat hûs.
En dóe stie dy man dêr wol echt.
nl.verhalenbank.38459
Myn broer hie in kammeraed yn Sweagerbosk wenjen. Dy wenne dêr mei syn mem. Dat wienen allebeide tsjoensters. Op in joune soe myn broer nei syn kammeraed ta.
It ljocht wie by harren op en sy hienen de blinen ticht. Myn broer tochte: ik wol ris even sjen hwat se dêr by de ein ha. Der sieten iepeningen yn 'e blinen, dêr koed er trochhinne sjen.
Doe seach er...
nl.verhalenbank.35976
Doe't wy froeger nei skoalle gongen yn Jobbegea, hienen wy altyd in pear ûren skoft. Dan gongen wy wol gauris nei de Gordykster feart ta to boartsjen. Dêr wienen stappen fan hout, dy't nei de feart ta gongen. Yn 'e wâl wienen allegear ynhammen, gatten. Wy sprongen dan fan 't stap ôf oer sa'n gat hinne. Op in kear mislearre 't my en ik rekke yn 'e feart....
nl.verhalenbank.28258
Wel mit de helm geboorn was, har altied geluk.
Hai hof nait in dainst en zien zoakn gongen ook goud.
Ie heurn nou nooit meer van mit de helm geboorn, omdat dat ding nou votdoadelk weg doan wordt deur verpleegsters en zo.
Vrouger wur e opbaargd.
Zo ain kon ook begravvenisn zain van te veurn.
Lichtgeleuvig bin ik nait, moar dat er veurloop bestait leuf ik...
nl.verhalenbank.44023
Op in kear sei myn dochter: "Nou wurdt it minder, nou komt it tichterby. Ik leau, der gebeurt nóu hwat yn 'e famylje." Doe hie se dy nachts by myn soan (har broer) in lykstaesje weikommen sjoen. Hja makke der har ûngerust oer.
Ridlik gau dêrnei krige myn soan in âld man yn 'e kost, en dy hie dêr noch mar even west, doe kaem dy to forstjerren. En dàt hie...
nl.verhalenbank.29732
Ik ben soms in een zekere gemoedstoestand, dat ik iets voorzie. Prettig is dat niet. Het zijn vage momenten, die kort duren; schrik heb je op zo'n moment niet. Ik zal niet alles weergeven, omdat sommige mensen nog leven, van wie dan ik enkele dingen weet.
Mijn broer kocht eens een koe. Ik ging het beest bekijken. Toen zei ik:“Dat dier is ziek; het wordt...
nl.verhalenbank.43648
Yn Drachtster Kompenije wenne Klaas Schuurman. Dy wie troud. Hy seach op in nacht himsels dea yn 'e kiste lizzen. Doe liet er him forsekerje foar tsientûzen goune. Dêr moest wyks in ryksdaelder foar bitelle wurde. Doe't er de polis goed en wol hie, doe stoar er. Doe koe syn wiif útkearing krije en har letter rêdde. Hja is doe troud mei syn broer Harm.
nl.verhalenbank.24163
Mien bruur en ’n nèf kwame van ’t woater af. Ze ware mee de boot wezze visse. Toe ze ons huus koste zien, den achtergèvel, zage ze ’t helemol ien braand stoan. Ze zien toen heel hard nor huus toe gelope. Mar toe ze thuus ware, was er niks te zien. En d’r was ok niks gebeurd. ’t Eigeste joar is ’t huus toch wel afgebraand.
nl.verhalenbank.50396
Boardzer Bruining fan 'e Boelensloane soe us in kear nei Noord-Jerneel (de tsjerke). Dêr soenen lichtbeelden fortoand wurde. Syn skoanâlden wienen by him. Doe't se sahwat oan 't kafé fan Bouke Pultrum ta wienen, doe sei er:
"Jimme matte oan 'e kant en even wachtsje."
Sy gongen oan kant en bleauwen stean.
"Ha jo hwat sjoen?" fregen se.
"Ja," sei er, "der...
nl.verhalenbank.22933
Ek in kear, doe wienen wy der wer togearre op út to murdejeijen. Wy wienen achter it Dwarsdjip.
"Sjoch", sei Wessel ynienen.
"Hwat sjochstû", sei 'k.
"In kiste mei in wyt kleed der oer", sei er.
Dan wie der ien yn 'e kream stoarn as der in wyt kleed oer de kiste lei.
"Ik sjoch neat", sei 'k.
nl.verhalenbank.21630
Dizze vertelsels hebben mien oln mie verteld. Misschien is dr niks van woar.
Wat wel woar is, en door loog mien oal heer nait om, is dit:
Ain van zien bruiers was n moal s oavends in huus komen en har zegd: Ie hebt ja overal löcht aan: in de schure, int kaarnhuus, op de kougaange; wat is dr toch te doun? Mien oln zeden dat dat nait zo was; naarns was...
nl.verhalenbank.43713
Alde Knjillis Veenstra wenne by 't spoar. Hy wie mei de helm geboaren. Hy útfanhûze wol gauris by syn suster.
Dy hat wolris forteld, as hy kom, dan rûme hja bûten alles op, hwat mar yn 'e wei lizze koe. Hwant it gebeurde wit hoe faek dat hy der nachts op út gong, en dan koe 't wolris gebeure, ornearre se, dat er oer dingen yn 't tsjuster stroffelje soe....
nl.verhalenbank.23770
Bontsje Keke wie it fremdste mantsje fan 'e Westerein.
Ik en myn broer hienen moalhandel. Wy brochten wol mais en koarnmoal en sa by him en dan die hy ús de forhalen.
Hy fortelde altyd oer syn bilevenissen by nacht.
Hy wenne by 't spoar. Elkenien koe him.
Keke moest nachts wit hoe faek út bêd wei. Dan moest er in bigraffenis sjen. Meastal wie dat op it...
nl.verhalenbank.38387
We zoue op ’n nach gon ulke [bunzings vangen]. Mee z’n drieë. Mien bruur en ik en Jos de Hoan. We hadde twee honde bé’j ons: Kees en Taks. We hadde ’n eindje gelopen en zèje ienens: “Verrek, gund is braand”. We zoue gon kieke. We lope nève de meulen op. Toen kosse we de vlamme duidelijk zien. We ginge bé’j van den Brink um ’t huus hen en zèje: “Verrek, ’t...
nl.verhalenbank.50375
“Dou wie op de Hörsten woonden, hef mien aine bruier ’n keer wat veuroet zain. Onz A. was zaik en ’t leek nich zo best. Mien bruier J. zee op’n mörn teegn mie, dat onz A nich laonk meer leefde, want dat hai –J- wat zain har. Vannacht zag ‘k ’n kiste deur de achterdeure komen mit stro d’r in. Noast de kiste stön ’n vrou mit ’n opsloagen wit mutsie op. ’t...
nl.verhalenbank.45397
Ik ben soms in een zekere gemoedstoestand, dat ik iets voorzie. Prettig is dat niet. Het zijn vage momenten, die kort duren; schrik heb je op zo'n moment niet. Ik zal niet alles weergeven, omdat sommige mensen nog leven, van wie dan ik enkele dingen weet.
Mijn zoon had indertijd zin in een motor. Ik zeg tegen hem: Koop die motor niet; een bromfiets kan...
nl.verhalenbank.43646
Boardzer Bruining, myn neef, kom us op in joun thús, doe tocht er: Hwat wappert dat by de glêzen. It glês wie omheechskoud en de gerdinen wapperen op 'e wyn. Der hie in deakistje oer de flier stien.
Koarte tiid dêrnei stoar syn broerke. It kistje moest ûnder 't finster troch. 't Waeide nochal hwat, de gerdinen wapperen foar 't iepen finster.
Alles hie...
nl.verhalenbank.25605
Der wenne yn 'e Houtigehage in faem, dy har broer wie ûnder tsjinst maresjaussee woarn. Sy hie forkearing mei in feint, dy woe ek maresjaussee wurde. Mar dan moest er in hiel skoft ûnder tsjinst bliuwe. Dy faem tocht: dan reitsje ik him kwyt, en doe hat se harsels mei 't gewear deasketten.
Dat haw ik fan tofoaren sjoen. Ik warskôge se fan tofoaren.
nl.verhalenbank.24121
