Datasets - ISEBEL

M'n grootvader was een bomenrooier in Harmelen. En die heb ik dikwels hore vertelle, je had daar een bepaalde plek, daar konde ze niet door de brug heen. 't Lag niet an de brug, 't lag niet an de grond. Maar d'r woonde vlakbij een vrouwgie en die had d'r de macht over, om een boot tege te houwe of te late gaan. Op een keer konde ze d'r ok weer niet...

bepaalde plaats

nl.verhalenbank.57869

By de Rûge Petten doochde it net. Dêr spoeke it. Dêr hâldde de Lange Sleatterman ta. It is us gebeurd, dat in fiskerman tolve foeken útsette. Doe't er se letter neiseach wienen der trettsjin. Ek barde it ris dat in fiskersaek hiel djip mei de kop yn 't wetter lei. Doe woe 't net farre. Dat kom, trochdat der in spoek foarop stie.

boot

nl.verhalenbank.15591

Aan de vaart woonde een heks in een klein huisje met onder en bovendeur, waar ze uit keek. Een boer, die te Haamstede hout had gekocht, wilde in de vaart voorbij met zijn schuit. Tweemaal kapte deze om, en toen zei hij tot de heks: "Dat doe jie". En na de tweede maal het hout weer ingeladen te hebben, kon hij nu doorvaren.

aanwijzen

nl.verhalenbank.13640

Grootvader van mijn man was vischkoper. Als er nu bij zijn visch een bot aan boord kwam die geheel wit was, dus geen of haast geen zwart op zijn huid bezat, dan werd dat "botje" gauw weer overboord gegooid, "want dat was vast en zeker een kol."

bijgeloof

nl.verhalenbank.13318

In de visbeun had je van die kastjes. M'n vader had een wekker, die was kapot. Hij ging niet meer. Vlak voor het huis van de heks viel die wekker uit de visbeun. Toen ging die wekker weer, precies op tijd.

boot

nl.verhalenbank.72826

Ze zeggen altijd, Brakel is het land van de toverheksen. M'n vader ging vissen met een man of vier. Vlak langs woonde ook een toverheks. Vlak voor 't huisje van de heks brak de mast af, net afgezaagd. Door de heks.

afzagen

nl.verhalenbank.72825

In Boederooien ok zo, de boot kon niet verder, maor de machine ging wel. Toen kwam d'r een vrouwke. "Doe da kloske gaere d'r maer in. Dan doet ie 't weer". En hij dee 't weer. Maar das toch lang geleje!

boot

nl.verhalenbank.72837

Dat Jobje Kloet vaerde geregeld mit een schuutje, een Schouwse schute zō gezeid, deur de vaerten. M’n wete dat êêl goed want ie ei bie m’n vaoder in moeder z’n ouwe dag eslete. Op ’n keer was ’n mit z’n schute in de vaert in de buurte van van Damme, Laurus van Damme. Die z’n vrouwe kon tôôvere in dat ei Jobje ondervonden. Toen ’n verbie van Damme kwam,...

boot

nl.verhalenbank.46478

Een anderen keer bleef zij, toen het hard stormde, iemand nakijken, die met een schuitje naar Zuiderwoude zeilde. De man is met zijn schuit omgeslagen en verdronken. (C. Bakker: `Geesten- en heksengeloof in Noord-Holland boven het IJ', in: De Gids 1922, p.273.)

boot

nl.verhalenbank.9448

Een molenaar moest om zijn molen te bereiken steeds over een water. Op een goeden keer was er geen schuitje, toen hij met zijn meisje den molen zou bezoeken. Hij wilde haar dragen doch dat verkoos zij niet. Eensklaps liep zij over het water en haar muiltjes kletterden op het zilte nat. Dit trok de molenaar zich zóó aan dat hij ziek werd. Gedurende de...

aantrekken

nl.verhalenbank.9369

Manus Duif ging er's met een zeilschuitje bij een hevigen storm van Broek naar Zuiderwoude. Grietje Holleman liep almaar over den Langenbrug, waar hij onderdoor was gegaan, heen en weer. Op 't Boozemeer gekomen, sloeg de schuit om en is Manus verdronken. (Zuiderwoude)

boot

nl.verhalenbank.9267

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur