Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Alde Knjillis Sytske har mem Tryntsje hie nei Jan Goaitsens ta west om molke. Doe't se oan 't âld tsjerkhôf ta wie, woarde se samar ynienen yn 'e sleat set. Alle molke wie fuort. Der mat in lykstaesje west ha, dy't se net sjen koe.
nl.verhalenbank.15903
De moedige dienstmeid van Oostermeer
Sa wie it hjir op it Rûchsân, dêr tsjinne in feam by in boer. En dy boer hie in soan, mar dy faem har feint stjert. Der sitte se op in joun bymekoar. Mar op it Rûchsân is it paedtsje sa djip dêr. Dat dan moatte se de foet op it ding sette en doe lei har feint by it paedtsje bigroeven. Doe sei de soan tsjin har: Dû...
nl.verhalenbank.10852
De oude Stormink, een boer in de buurtschap Wetering, die tijdens zijn leven lastig was geweest voor vrouw en dienstboden, had in zijn graf geen rust, maar kwam telkens terug. Om daar een eind aan te maken, stopte men hem in een looden kist. Deze werd geladen op een wagen getrokken door zeven paarden en in de Douwelder- of Douwelskolk gesmeten. De...
nl.verhalenbank.39632
Ergens yn 'e Wâlden wenne in âld-feint. Dy wie arbeider by de boer. Hy wie mei de helm geboaren en moest alles sjen.
De boer dêr't er by wenne, hie twa soannen. Ien dêrfan woardde great mei de faem. Dy faem moest fan him bifalle. Sy mienden 't elkoar wol, mar de boer woe syn tastimming net jaen.
Doe gong de soan mei syn faem nei dy arbeider ta. Dy wenne...
nl.verhalenbank.19696
Da alle diere ien de kersnach ien de stal opstoan en da ze ieder iend’r eigen toal dan God love, heggellie duk zat gehörd. De koeie bulke [loeien], de scheup blère, de geite blentere, de pèrd hinneke, de vogels zinge en ieder gebruuk zien eige toal. Mar, wa ’k oe nou vertel, zuj nog wel nooit gehörd hemme. Ik heb ’t van mien moeder. Ze het vroeger es...
nl.verhalenbank.49664
Op it Rûchsân wenne in boer. De faem fan de boerinne hie forkearing mar de feint waerd siik en stoar. In skoftsje letter sei de soan fan de boer tsjin de faem:
"Dû doarst joun net in biesemstok op it grêf fan dyn feint sette."
De jouns stapt de faem mei in biezemstok nei it tsjerkhôf. Mar as hja op it hôf stappe sil, stroffelt sy en komt sa raer to...
nl.verhalenbank.10774
By âlde Roel Hindriks van der Wal dy't wenne op 'e tsjerkeplaets to Eastemar tsjinne in faem. (wie 't Sytske Vledder?) Guon (feinten of arbeiders) beaën har jild as hja yn 'e nacht nei har memme graef ta roan. Hwant sy tochten, dat hja dat net doarst. Hja moest der in kinber teken (in fûke) by lizze. Hja die it en kom wer thús. Sy leauden it net. Hja sei:...
nl.verhalenbank.20932
To Eastemar wenne in faem. Dy har frijer wie stoarn. Dy lei dêr op it tsjerkhôf.
Op in joun ljochte dy faem de soan fan 'e boer by by it ôfljochtsjen. Doe waeide it ljocht út.
Doe joech dy faem in gjalp. Doe sei de soan: "Bist bang by nacht?"
"Och heden né," sei se, "hwer soe 'k bang foar wêze. Ik doar noch wol om 't tsjerkhôf hinne."
It wie bûten donker...
nl.verhalenbank.29282
De hekke to Hurdegaryp, dy't altyd iepen stiet:
Froeger hat dêr in âld buorkerij stien, it slot is der letter kom. Doe't dy buorkerij der noch stie, ha in boer en in feint in freesliken rúzje krigen. Sy stienen as liuwen tsjin elkoar oer, by de daem, de feint mei 't mes iepen, de boer mei de bile. Doe hat de boer de feint mei de bile deahoud. Doe hat er...
nl.verhalenbank.19379
k Wait nog meer geschichtn. Man k heb ze van andere mensn dai ze mie verteld hebben, twiefelden nich aan de woarheid; ik zulf kan dr slecht bie. De vertellers wazzen gain proatjemoakers en eevnmin benauwde schieters dai overal baange veur wazn. Luster man es.
t Mout gebeurd weezn in Vlagtwedde. Bie n boerderij van D. gung elke nacht de kleine voldeure...
nl.verhalenbank.43136
't Wie op in âldjiersjoun. De boer en de soan en it folk sieten mei elkoar yn 'e keamer by de hurd. De faem wie der ek by. Dy hie forkearing hawn, mar sy hie it útmakke mei har feint. Doe wie die feint siik woarn.
Hy hie 't der se bot mei to dwaen hawn, dat hy wie op 't lêst overleden. Op dy âldjiersjoun moest de faem nei de skuorre ta om brantstof op to...
nl.verhalenbank.21003
Der wienen in boer en in frou, dy wennen yn Winaem. Mar hja hienen earder wenne yn Easterbierrum en dêr kaem de frou ek wei. Yn Winaem kaem de frou to forstjerren. Hja hie tsjin har man sein, hja bigearde yn Easterbierrum biïerdige to wurden. Mar de man hâldde him dêr net oan. Doe't se stoar, kaem se yn Winaem op it hôf. Hy hie syn bilofte brutsen.
Doe...
nl.verhalenbank.20634
Dyselde man fan Meppel fortelde ek:
Der wie in man, dy handele altyd. Hy slepte faek by in boer. Op in kear wied er op in joune let by dyselde boer oankom.
Tichte by de plaets fan dy boer wie in tsjerkhôf. Dêr wie dy koopman lâns kom. Doe hied er tocht: "It is nacht, hwat fremd, der binne noch in pear minsken op 't tsjerkhôf."
It like him ta dat dy in...
nl.verhalenbank.25164
Wild-Prot of de Bisschops-kerkhof.
De zoon van Anton Günther Prot en Hibernia Scholes was
een wilde knaap, belust op avonturen, en hij
trok uit, waar men hem hebben wilde, gelijk een
jonge raaf, door den wind gedreven. Maar in den jare
zestienhonderd vijfenzestig werd hij kapitein der Staten
van Groningen en Ommelanden, en het scheen, als nam
Wild-Prot...
nl.verhalenbank.42026
Spotsagen en Spotnamen b. De steden: Goes.
Op Wolfaartsdijk noemt men de Goesenaars stadsche lucht en ook stadsche Stoepschieters.
Potschieters is mede hun spotnaam, evenals Ganzekoppen en Ganzebekken.
Het stadswapen vertoont een gans (oudnl. goes is gans).
Als Joris Christ aan 't kruis zal slaan,
Markus uit 't graf hem op doen staan,
En Jan met hem uit...
nl.verhalenbank.39222
De hond van 's Graven-Wezel
Te 's Graven-Wezel woonde in vroeger tijd een man, die eenen grooten zwarten hond bezat, welke hem zeer getrouw was. De man overleed, en zie, elken nacht brak zijn hond los, en snelde naar het kerkhof, waar hij tot 's morgends toe op het graf zijns meesters jankte en huilde.
Weldra wist iedereen op het dorp, wat er gaande was....
nl.verhalenbank.10719
