Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Bijlage
De duivelbanner
Een 70 jaar geleden woonde de duivelbanner, die in Steggerda geroepen werd, in de Knijpe, ten O. van Heerenveen. De Knijpe lag van Steggerda af zo ongeveer 15KM. En alles moest lopende gebeuren....
nl.verhalenbank.14823
Klaes Talma hiet ús heit. Hy wenne oan 't Wyldpaed, tichte by 't spoar. Hy wie noch in jonkje.
Op in kear gong er nei in âlde frou ta om molke. Der wie in jonkje by him, dat wie syn kammeraet.
It âld minske joech heit in apel, mar se sei der by, dy apel mocht er net mei it oare jonkje diele, dy moest er allinne opite.
Doe woarde heit siik. Earst gong hy...
nl.verhalenbank.29627
D’r was es ’n kiend ziek. En wa ze ’r ok ondeje, ’t bleef ziek. Toe zei d’r iemand: “Ge mot es ien ’t kusse van ’t bedje kieke”. Da gebeurde. En toe zat ’r ’n krans ien van vère. Ze hemme toe de vère verbraand. En toe is ’t kiend wer bèter geworre.
nl.verhalenbank.50487
Ik hie in susterke, dat wie Fokje. Doe't dat in famke wie woarde hja ris op in kear siik, en doe seinen se dat se bitsjoend wie. Piters Willemke wenne fjouwer huzen fan ús ôf, en dat wie in biruchte tsjoenster.
Der waerd ornearre, dat dy soe ús Fokje wol ûnder har macht ha. Hwant Willemke koe fan alles. Hja fleach nachts oer de telefoantriedden hinne.
Se...
nl.verhalenbank.30367
Dy katten dêr yn dy hutte by Harm van der Berg bisprutsen it wurk dat se dwaen soenen; hwa't se bitsjoene soenen.
Hja fabrisearden krânsen yn 'e kessens en yn 'e bêdden, fral yn fearrene bêdden. As de sawnde krâns klear wie, wie 't bern overleden. Dan hienen se wer ien.
Mar as de lju in botsen ûnder 'e drompel leinen koe de tsjoenster der net oer komme.
nl.verhalenbank.37351
Een krans van vere in het kusse, dat had je wel as een kind ziek was geworde. De vere ware roze geworde. Dan was 't kind betoverd.
nl.verhalenbank.70581
Myn man hie in suster, dy wie siik. In soan fan har siet yn Frankryk.
Dy skoansuster woarde minder en doe sei de dokter, sy moest nei Grins ta op ûndersiik. Dat wie yn dy tiid in hiele reis en in hiele útris.
De tiisdeis moest se der hinne.
Ik sei de moandei-to-jouns tsjin myn man: "Ik mei aenst wol ris by Atsje sjen, hwant net to witten of se dêr net yn...
nl.verhalenbank.29783
21.29
[JvdB] Dus dat was het eerste verhaal, maar van zijn vader daar is een heel uhh daar zijn twee leuke verhalen van. Het eerste is in 1942 toen woonde dr in Kloosterhaar een familie Evers en die hadden een kind van 6 jaar. En dat kind dat werd ziek en toen hebben ze daar uhh, nou ja de oorlog ging ook voor heel veel mensen het leven gewoon door, daar...
nl.verhalenbank.46645
Bijlage
I. De duivel
1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt?
Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...
nl.verhalenbank.127356
Yn 't West fan Bûtenpost wenne in âld frou, dat wie in tsjoenster. Dy bitsjoende de minsken. Dan krigen dy minsken in dikke klute fan fearren yn 't kessen. Dat wie 't wurk fan dat âlde minske. En hja waerden dan siik. Dan wienen se bitsjoend.
Dêr't dat minske kaem, waerden de bargen siik.
De minsken leinen duveldrek ûnder 'e drompel, dat biskerme har...
nl.verhalenbank.29698
Myn iegen foader leeft niet meer. Al myn susters en broers bin beteuverd weest. De katten sprongen bij ons by 't huus op. Dat woaren allemoal teuverheksen, die hadden sich veranderd in katten.
Werd der bij ons een sikelik, dan was die beteuverd. Dan gingen se noar 't Swartfeen. Doar woonde de overste van de heksen. Doar gingen se heen veur dat kind dat...
nl.verhalenbank.37288
Ik het vroeger gediend bé’j vrouw Tonk. Dor kwam duk ’n vrouw langs, wor de minse van dochte, da ze kos hekse. Ze gieng kapotte bieze stoele ophoale ien Fliere. Bé’j de minse, die stoele gemat mosse hemme. Da deje ze bé’j die vrouw thuus. Op ’n keer was ze wer stoele op wezze hoale. Ze was muuj van ’t drage en durrum kwam ze bé’j ons ekkes ruste. Vrouw...
nl.verhalenbank.50205
[Verenkrans:] Daar hoorde je wel van as iemand gestorve was. Dan werd 't kusse losgemaakt en dan zat d'r een verekrans in.
nl.verhalenbank.72890
In tsjoenster foroare har soms yn in kat. Hja bitsjoende de bern. Dan kom der in krâns fan fearren yn 't holkessen.
Mei dat kessen setten se nei de duvelbander ta, dy't in drankje joech. De krâns moesten se forbrânne.
nl.verhalenbank.38208
Mem har âlders wiene boer op “Strûpenkeal” in pleats oan de “âlde Rien”, in wetter, dat rint fan mids de Geeuw oan ’t Easthim. De pleats leit sawat midden yn e trijehoek tusken Drylts, Folsgeare en Ysbrechtum.
Ticht by de pleats lei in slúske. Op de boaijem fan dat slúske, der ’t se it wetter út rinne litten hiene, slûken se. Dêr waerden keallen strûpt en...
nl.verhalenbank.47025
Hjir hat in bern bitsjoend west. It bern hie twa fûgeltsjes yn har kessen. Fûgeltsjes fan fear, mei de bekken nei elkoar ta. As dy beide fûgeltsjes de bekken yn elkoar hienen, dan wie 't bern stoarn. Sy ûntdekten it op tiid. Dy beide fûgeltsjes ha se yn siedend wetter op 'e kachel forbrând. In hiele joun stie 't op 'e kachel. Doe kom de tsjoenster.
nl.verhalenbank.20054
Yn Burgumerheide wenne froeger in tsjoenster, dat wie Frearke Jantsje. Dy bitsjoende de bern. De minsken hellen de kessens fan 'e bern fan 'e bêdden en seagen dy nei. Dêr kamen fearrene krânsen út en dat wie Jantsje har wurk. Albert van der Kooy fan Burgumerheide hie in hiel keppeltsje bern. Dêr hie Jantsje it op bigrepen. Se hearden Jantsje altyd wol...
nl.verhalenbank.30425
Vroeger vertelde ze wel, dat “die en die”, inkele vrollie, hekse ware. ’t Ware altied lilleke ouwe vrouwe. En ze kosse iemes behekse. Mien moeder het mien wel es verteld, da ik as klein kiend ok beheks was gewes. Dör ’n burvrouw. Toe ik nog zon heel klein kienje was, ik loai nog ien de wieg, was ’k es èrg ziek. Ik ha helemol gin mach mer. Ik kos mien eige...
nl.verhalenbank.49643
Ze zèje vroeger wel, da bijvoorbeeld ’n kiend ziek was en ge deej goeie vère ien ’t kusse, ’n heks de boel bedèrve kos. Zo’n kiend wou dan soms slecht bètere. En as ze dan ’t kusse losmakte, zat er allerlei ongedierte ien: luus, vlooie en zowat.
nl.verhalenbank.50313
Hier was in tsjoenster die feranderde hoar in een kat. Se kwam als een kat veur 't fenster.
Hendrik van der Molen die had een seun, die was troud met ien uut Almelo. Doe worde sij niet goed. Se worde sikelik. Doe kreeg se setten. 't Werd minder.
Hoar kerel sat in Almelo te mollefangen. Hij kreeg bericht dat syn frou min was. Hy moest thuus koomn.
Ze...
nl.verhalenbank.24392
