Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik hie in broer yn 'e Westerein wenjen. Dêr kom ik op in nacht sahwat om tolve ûre hinne wei op 'e fyts. Doe't ik omtrint by de Skilige Piip wie skaefde der in lykstaesje flak by my lâns.
nl.verhalenbank.16776
Ergens yn 'e Wâlden wenne in âld-feint. Dy wie arbeider by de boer. Hy wie mei de helm geboaren en moest alles sjen.
De boer dêr't er by wenne, hie twa soannen. Ien dêrfan woardde great mei de faem. Dy faem moest fan him bifalle. Sy mienden 't elkoar wol, mar de boer woe syn tastimming net jaen.
Doe gong de soan mei syn faem nei dy arbeider ta. Dy wenne...
nl.verhalenbank.19696
We wonde vroeger ien Haldere. Bé’j ons ien de burt gieng iemand dood. ’t Was nog de gewoonte, da dan de minsen uut de burt vur de begreffenis zörgde. D’r mossen ’n man of ach zien vur ’t drage van de kis. En volges de ouwe gewoonte zoue die allemol ’n zwarte hoge hoed op hemme. Een van de burluj ston bekend as ’n sort ziener. Hé’j kos al veuraf zien, hoe...
nl.verhalenbank.50484
Jan de Koater wonde dich bé’j de kerk. Op ’n keer had moeder gezeid, dat ie dood was. Want ze had zien begreffenis gezien. Wé’j zèje: “Da kan nie, want we hemmen ’m vanmèr nog gezien”. Toen zèj moeder ienens: “Kiek gund dan. Dor kumt de liekstoet on. Ze hemme de hoge huuj op”. En moeder zèj, wie er allemol bé’j ware. Ze trok ons nor ’t raam en zèj: “Kiek...
nl.verhalenbank.50378
Noast ons woonde indertied vrouw Proem. Dei kon kwoad zain. ’t Mèns har d’r zölf last van. As zai wat zag, mös ze ’t huus uut en d’r noar kieken.”
Zo zag ze beveurbeld ain noar ’t zaikenhuus goan. Dat was toun nait best, want noar ’t zaikenhuus goan betaikende, dat ’t gau ofloopm was. D’r gung ais ’n jonge man noar ’t zaikenhuus moar dei kwam levend weer....
nl.verhalenbank.45607
Van mien voader heb ‘k wat heurd over ’n jankende hond. ’t Gebeurde ook in de Muzzel.
Vader vertelde dan:
“Op ’t stee van Tuun woonde vrouger’n S. Hai was kemies en vertrok loater wieder ’t land in. Joaren loater zat d’r zo nôu en dan ’n hond te janken veur ’t hoes.
’t Het wol ’n hoalf joar duurd. ’t Ding kwam nich alle doagen, man wol ’n half joar laonk...
nl.verhalenbank.45404
Gerke van der Veen fan 'e Harkema soe nei Droegeham ta. Underweis seach er oan in âlde sânwei by in lyts arbeidershúske oerside. Doe seach er dêr in kistje stean op 'e strjitte.
Letter forlearen de minsken, dy't dêr wennen, in bern. Doe kaem dat kistje dêr to stean, dat hy fantofoaren al sjoen hie.
nl.verhalenbank.17548
Luister.
Mijn vader werd geboren te Rolde.
In Drente wonen eerlijke mensen.
Wat hij me dan ook verteld heeft, is de volle waarheid.
Als jongen kwam hij te werken in het veen te Roswinkel, bij de oude Pachter.
Dat was een beste man. Hij had echter iets. Hij kon wat zien.
Dat was erg vervelend, want dan moest hij er 's nachts soms uit.
Het gaf niet, welke...
nl.verhalenbank.43084
Bontsje Keke wie it fremdste mantsje fan 'e Westerein.
Ik en myn broer hienen moalhandel. Wy brochten wol mais en koarnmoal en sa by him en dan die hy ús de forhalen.
Hy fortelde altyd oer syn bilevenissen by nacht.
Hy wenne by 't spoar. Elkenien koe him.
Keke moest nachts wit hoe faek út bêd wei. Dan moest er in bigraffenis sjen. Meastal wie dat op it...
nl.verhalenbank.38387
We wonden ien Duitsland. Bé’j ons ien de burt was ’n man gestörve. Hé’j ha nie bes gelèf. ’t Was ’n Beier. En ze hemmen’m ien Beiere begrave. Toe ze terugkwame van de begreffenis, deej de vrouw de vinsters los. Dor zol ’n begreffenis-koffietoffel gehoue worre. De pestoor was ok gekomme. Toe de vrouw no bute keek, zag ze hur man bute. Hé’j spulde metten...
nl.verhalenbank.50238
Der wie in minske, dat seach alle nachten in lykstaesje. 't Wie ien fan sa'n sawntjin jier dy't yn 'e kiste lei. Sy woe der net langer wenjen bliuwe en sy forhuzen nei in oar plak.
Doe kommen der oare minsken yn it hûs. Dy lju hienen in jonge fan sawntsjin. Dy jonge rekke siik en in healjier letter stoar hy.
Dat hie de foarige biwenster sjoen.
nl.verhalenbank.20069
Guon minsken seagen lykstaesjes fan tofoaren. Letter stoar der dan ien, dêr't hja de bigraffenis al fan sjoen hienen.
Ien fan 'e bikendsten hjir wie Bontsje Knjillis. Dy wie mei de helm geboaren. Hy wenne by 't spoar.
Hy woarde nachts opjage. Dan moest hy der út. Dan moest er in lykstaesje sjen. Dan roan er soms om 't leven. Dan sieten se him achter. Dan...
nl.verhalenbank.38627
By Hinke Kaert op Nijebrêge kom us in minske, dat makke har soargen oer de takomst. Hinke sei tsjin har: "Jo hoege jo nergens soargen oer to meitsjen. Jo komme mei koarten yn in houten húske to wenjen, ûnder it skaed fan hege beammen. Jo hoeve nergens foar to soargjen, foar gjin húsrie noch oare spullen."
De frou wie gerêst en gong nei hûs ta.
Mar koarte...
nl.verhalenbank.20185
Fan Akkrom nei de Jouwer moest men by Aldskou mei in pont oerset wurde. Op in kear kom dêr in âld frou by in boer om molke. "Ik hie in rare moeting", sei se. "Der kom in lykkoets dwars troch 't lân hinne." En hja wiisde it plak oan.
"Dat bistiet net", sei de boer. "Dat kin ommers net, dat rint dêr dea. Dat giet dêr op it wetter yn."
Mar hja hâldde fol dat...
nl.verhalenbank.20144
In Duutsland het mien vrou ook n keer wat biezunders beleefd. Zai ken t getuugn, want zai zit dr bie (de vrouw deed dit inderdaad, ze had zich niet vergist, F.W.).
Wie woonden door mit n aantal kolonistn in de veenderijen. Slim gezellig was t dr nait en doorom zöchtn wie mekoar s oavend wel ais op. Zo ging mien vrou den ook n moal mit n buurvrou noar ain...
nl.verhalenbank.43178
M'n zwager z'n moeder, dat was een eigenaardig vrouwtje. Die had het tweede gezicht. Ze zag vooruit begrafenisstoeten. Ze woonde in Bodegraven.
nl.verhalenbank.50935
Myn suster wenne yn Deventer. Hja wenne dêr allinne. Hja waerd siik en kom doe 3 wiken by myn dochter to opknappen. Myn dochter wennet hjir. Doe't hja wer hast klear like to wêzen, gong se wer nei Deventer werom.
Doe sei myn broer Brucht tsjin my: "Dy leeft net lang mear." In pear wiken letter wie se dea. Brucht hie har bigraffenis fan tofoaren sjoen.
nl.verhalenbank.37832
Een der aanzienlijkste kasteelen, op welke weleer de heerlijkheid Herwijnen roem mogt dragen, heette - ik weet niet om welke oorzaak – de Engelenburg. Van dit kasteel, hetwelk sinds eenige jaren geheel werd gesloopt, zoodat er indien ik mij niet bedrieg, geen overblijfsel meer van gevonden wordt, heb ik in mijne jeugd nog een oud en zeer vervallen...
nl.verhalenbank.50842
De bloudvlek van Dieksterhoes
Dieksterhoes, het Huis Ten Dijke, werd in 1903 gesloopt. Er was zelfs toen nog niet zoveel begrip aanwezig, dat deze Middeleeuwse börg bewaard bleef. Wie kon het wat schelen, wat er in de Middeleeuwen voor heren woonden in dit land? En wie maalde er om, dat daar ongeschonden nog stond het laatste verblijf van een der grote...
nl.verhalenbank.42370
Het witte en het zwarte paard.
In Middelstum woonde een jonge, naar geluk strevende
vrouw, en 't leven lag voor haar als van een muur
bezien een bloeiende tuin: wat behoefde zij aan den
dood te denken? Iedere dag was haar een verassing des
levens, en ze genoot iederen druppel van den tijd, gelijk
een kind een zoeten drank. Ze dacht het niet, maar zij...
nl.verhalenbank.42067
