Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
103 datasets found
Dutch Keywords: begrafenis man
Der wie in frou, dy hie in gouden skonk. Hja sei: "As ik der us ôf kom to reitsjen, dan wol ik dy skonk by my hâlde. Dan meije jimme dy der net ôfhelje." Dat biloofden se har, mar doe't hja stoar, hâldde de man him net oan syn wurd. Hy nom de skonk der àl ôf en it minske kom sûnder gouden skonk yn it graef. Doe't se ien dei op 't tsjerkhôf lein hie, kom...
nl.verhalenbank.23719
Fatiha; Er was ook een man, dat verhaal was op tv geweest, die was doodgegaan en in één keer op een dag stond hij bij zijn moeder voor de deur. Het bleek dat hij was vervloekt dat hij tien jaar niet zou kunnen ademen. Terwijl hij niet echt dood was hadden ze hem begraven. In één keer stond hij voor zijn moeders neus. Het bleek ook dat hij het was, want ze...
nl.verhalenbank.19122
Alde Willem Bos fan 'e Harkema wie mei de helm geboaren. Dy moest altyd alles sjen. Nachts moest hy der út. Dan bleau er op 't eigen hiem stean. Dêr seach er de bigraffenis passearen. Hy hat de bigraffenis fan myn mem sa ek fan tofoaren sjoen.
nl.verhalenbank.25778
Mem fortelde: Sjoerd van der Heide fan Aldegea seach bigraffenissen fan tofoaren, foar dat se der echt wienen. Hy sei dan: "Wy krije earstdeis wer in sterfgefal yn 'e famylje, ik haw de bigraffenis al sjoen."
nl.verhalenbank.33330
Froeger wenne der yn 'e Westerein yn Garyp, yn it hûs dêr't Taeke Wagenaar wenne hat, in man, dy wie mei de helm geboaren. Der woarde soms by him op it rút kloppe. Dan gong dy man der út en hy frege ek net hwat it wie. Even letter kom er wer yn 'e hûs. Dan sei er: "Wy krije binnenkoart ek wer in deaden yn Garyp." "O ja?" sei syn wiif. "Ja," sei er, "ik...
nl.verhalenbank.21091
Yn Suwâld wenne in man, dy seach de dingen foarút. Hy wist altiten hwannear't der in deaden yn 'e famylje kom. Op in kear sei er tsjin 't wiif: "Dû matst in feilichheitsspjelde meinimme, hwant ien fan 'e froulju sil har rok opskuorre ('t Wie by in bigraffenis), dy mat by skerpe trie lâns. 't Kom krekt sa út.
nl.verhalenbank.19727
Us heit fortelde, der hie op 'e Tike in minske wenne, dy hie by har libben bigeard, as se ienkear dea wie, dan woe se mei in wyt-mûtse op yn 'e kiste lizze. Har folk hie har dat biloofd, mar der letter noait wer om tocht. Hja woarde sûnder wyt-mûtse op biïerdige. Mar in dei of hwat letter, doe't de lju al op bêd leinen, woarde der by harren kloppe. Doe't...
nl.verhalenbank.21093
Der wenne in man yn 'e Westerein, dy seach altyd bigraffenissen foarút. It wie Romke de Hoop. As er dan op bêd lei, moest hy der út. Hy waerd der gewoan ta dreaun. Dan kóe er net lizzen bliuwe. Letter kaem dan de echte bigraffenis, dy't hy al sjoen hie. Hy hat ek de bigraffenis fan de dochter fan Hanne Boukje sjoen. Alle bysonderheden koe hy der fan...
nl.verhalenbank.38501
Hjir op 'e Klontsjebuorren (nou Boskwei) hat in man wenne, dy wist altyd as der in deaden kom. It wie Douwe Stavasius. Nachts moest er der ôf. Dan koed er net langer op bêd wêze. Dan roan er op 'e wei om. Sy seinen, Douwe wie mei de helm geboaren. 't Kom altyd nei hwat er fortelde. Mar hy wist noait hwa't der stjerre soe. Hy sei 't wol dagen fan tofoaren...
nl.verhalenbank.23135
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne. Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud. Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
In ain van de veenkolonies heft n vent woond, dei zien aigen begravvenis zain het. Zien moeke het t aan mien mouder verteld. t Was n male, onverschillige vent. Op n dag zèg e teegn zien moeke: “Kiek es, wordt n kiste bie ons in huus brocht. Dei is dr bie en dei.” Zai zee nog:“Stil, jong, wordst dr kold van.” Hai zag nait, dat t veur homzulf bestemd was....
nl.verhalenbank.43206
Op in nacht moest ik der noch even ôf. Ik gong nei 't húske ta, dat stie yn 't hok. Wylst ik dêr siet, seach ik trije mannen oankommen, alhiel yn 't swart, mei slipjassen oan en in hege hoed op. Ik strûpte de broek gau omheech. Sy gongen kantroerend by my lâns, op noch gjin meter distânsje. Sy rounen njonken elkoar. Ik sei: "Goeije." Mar sy seinen neat...
nl.verhalenbank.33285
Myn broer Piter wie in jonge, doe seach er yn 'e krimpe fan in hûs op 't Skier yn 'e Westerein in man stean, dy wie hielendal yn 't swart. 't Wie in man fan 'e bigraffenis, in drager of sa. Mar yn werklikheit wié dy man dêr net. Mar in dei of hwat letter forstoar dêr ien yn dat hûs. En dóe stie dy man dêr wol echt.
nl.verhalenbank.38459
Mijn grootvader zag zijn eigen begrafenis van tevoren. Hij zag het aantal rijtuigen en herkende alle mensen die er bij waren.
nl.verhalenbank.23079
Der kom us in feint by de froulju wei yn 'e Westerein. It wie stil op 'e wei en der wie neat to hearren of to sjen. Mar doe stied er samar ynienen midden yn 't folk. Dy minsken roannen him allegear stadich foarby, sûnder dat se ien wurd seinen. 't Wie midden yn 'e nacht. In dei of hwat letter stoar der ien by Klaes Pink (= Kl. Lulofs). Dat waerd de...
nl.verhalenbank.17479
Boardzer Bruining fan 'e Boelensloane wie mei de helm geboaren. Hy sei: In minske mat om 12 ûre yn 'e nacht noait midden op 'e wei gean hwant dan kin er tsjin in lykstaesje oprinne. Hy wist altyd krekt fan tofoaren hwannear't der wer in bigraffenis wêze soe. 't Kom altyd út. Hy krige der altyd tynge fan, sa't it liket.
nl.verhalenbank.33054
Der leefde in âld man, en dy hie trije soannen yn 'e hûs en dy wienen sa lui as stael. De âld man kaem op it sykbêd to lizzen, mar foardat er de egen foar altyd ticht die, sei er tsjin 'e jonges: "Ik ha 't jim noait fortelle wold, mar nou't ik ôfskie nimme mat fan dizze wrâld, sil ik it jim nòu noch meidiele. Jimme witte wol hoefolle lân wy ha. Yn dat lân...
nl.verhalenbank.37192
Heit en in kammeraet fan him rounen ris op in kear op 'e buorren. Hja wienen midden op 'e dyk. Doe sei dy kammeraet tsjin ús heit: "Kom gau oan kant." "Hwat wolstû", frege heit. Mar hy helle heit nei de kant ta. In skoftsje letter sei er: "Kom hjir nou mar wer." En doe gyngen se wer nei de midden ta. Heit sei: "Hwat wie der nou?" "In bigraffenis", sei er....
nl.verhalenbank.20613
Der wenne in man yn 'e Westerein, dy moest der nachts faek út. Dan woarde er kloppe, sei er, dan wie der in lykstaesje ergens to sjen. Sa'n lykstaesje moest hy sjen. Hy koe altyd foarút sizze hwer't in bigraffenis kom.
nl.verhalenbank.33135
Boardzer Bruining seach op in kear in lykstaesje midden yn 'e nacht fan 'e kapper (oan 'e Spekloane) ôf oan Hindrik de Haan ta (oan 'e Houtigehaechsterwei). In wike letter wie dêr in èchte bigraffenis.
nl.verhalenbank.28313
35