Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik bin mei de helm geboaren. Ik moest altyd alles sjen. Dat fornaem ik it earst, doe wie 'k toalf jier âld. Op in jountiid moest ik molke helje fan 'e boer. It wie noch ljocht. Ik moest skean de fjilden oer. Ik hie in fjildskutte by my lyk as de soldaten brûke. Dêr kaem de molke yn. Op 'e weromreis wie 't skimerich. By de hoeke fan 'e Sânwei seach ik...
nl.verhalenbank.17682
Je had mense hier, van die ouwe vissers, as die 's nachts in den donkere thuiskwame, dan werd er verteld, een eindjie verder kwamme ze een lijkstasie tegen.
nl.verhalenbank.72814
Als een kind met de blinde belie geboren was, waren ze vroeger in Benschop bang dat de dokter de helm meenam, stiekum en die verkocht aan iemand die naar Indië ging. Die persoon droeg hem op z'n hart en hij was kogelvrij. Zo'n kind werd dan een blinde baby, omdat die blinde belie niet begraven was. Hij wandelde 's nachts over het kerkhof. Hij zag ook een...
nl.verhalenbank.50902
Us mem en dy soenen us in kear nei 't Fean ta. Dêr roannen se hinne. Sy hienen in lytse jonge by har. Doe seagen se ûnderweis in lykstaesje oan 'e oare kant de wei. Dat doogde lang net. Sy binne fuort werom gong.
nl.verhalenbank.22316
Voorloop.
Verteller: De heer Brakke.
Dit verhaal heb ik van de dominee zelf, en die liegt er niet om.
Dominee kreeg eens een boerenknecht op bezoek. De jong was bleek van schrik. Onderweg had hij een lijkwagen gezien. Die kwam een laan af van een boerderij.
Plotseling sloegen de paarden op hol.
De wagen kantelde en uit de kist vielen twee mensen, een...
nl.verhalenbank.42971
Nooit midden op de weg loopn, want dan kan je bij een lijkstaasje oploopn, vertelde vader. Vader liep als nachtwacht.
nl.verhalenbank.20286
Der wie in minske, dat seach alle nachten in lykstaesje. 't Wie ien fan sa'n sawntjin jier dy't yn 'e kiste lei. Sy woe der net langer wenjen bliuwe en sy forhuzen nei in oar plak.
Doe kommen der oare minsken yn it hûs. Dy lju hienen in jonge fan sawntsjin. Dy jonge rekke siik en in healjier letter stoar hy.
Dat hie de foarige biwenster sjoen.
nl.verhalenbank.20069
Freark van der Veen wie us in kear op in joun let yn 'e Fûgelkamp. Doe seach er dêr in lykstaesje foarby kommen. 't Wie oan 'e âlde Boskreed. De regenkleden fan 'e froulju hearde er wapperjen. Hy woarde sa binaud, dat hy die de hannen foar de egen. 't Wie tjirmerije.
nl.verhalenbank.17564
Dou ik bie Onstwedde woonde, heurde ik 'n verhoal over 'n M. in de Plaggenbörg (gem. Vlagtwedde).
M. har de vrou in berre. Was 'n popke komen. De goie man komp op 'n middag bie hoes, stapt de dele op en zug doar 'n liekwoagen stoan. Mit peerden d'r veur. Doadelk gèèt 'e noar zien vrou en vrag:“Hou ist d'r mit?” Netuurluk was 'e schrokken en har 'e docht...
nl.verhalenbank.43120
P. de Graaf is bekend doordat hij met de helm geboren is.
In Houtigehage o.a. zijn verschillende gevallen bekend van mensen waarvan hij de begrafenis heeft gezien, voor ze nog gestorven waren. Sommigen zijn bang voor hem. Hij heeft dan ook een vreemde blik.
Volgens de directrice zou ik niets met hem kunnen beginnen, doch zijn antwoorden waren helder en...
nl.verhalenbank.24134
Dan heb je de zwarte kraaien. Dat waren de boodschapper van Wodan, he, Hugin en Munin. De een is het geheugen en de ander is de gedachte.
Hugin en Munin.
RK: Is dat Gronings?
H: Nee, ik denk heel oud middelnederlands.
En ook op deze tijd van het jaar...men was er echt bang voor he. Hugin en Munin. Maar op deze tijd van het jaar [heb je?] die verhalen....
nl.verhalenbank.43839
Yn Aldskoat wie ris in bigraffenis. Doe't it folk op 't tsjerkhôf wie soenen se de kiste sakje litte. Doe sei it lyk ynienen: "Lit my der út. Ik ha 't hjir sa binaud!"
Doe lieten de dragers de kiste los en dy plofte yn it graef.
Sy naeiden allegear út, hals oer de kop. Der wie in âld-minske by, dy wie sa rimpen, dat hja stroffele oer in sark en bruts in...
nl.verhalenbank.26050
Het spook van Kasteren
Lang geleden woonde er op Kasteren een klein, zwart gebruind, grof gerimpeld wijfke met lange peperkleurige haren. Nelia heette ze. Ze was knap oud, woog negenennegentig pond, liep op zwarte riemklompen en droeg vaak een grauw wit slaapmutske met 'nen brede rand. Nelia kwam nergens. Ze was altijd thuis. Overdag hing ze vaak in de...
nl.verhalenbank.26440
Heit en dy hienen to flaechslûken west yn Pitersbierrum yn Grinslân. Yn 'e nacht, sahwat om twa ûre wienen se ûnderweis. Se roannen net hurd, hwant der roan in ploechje folk út 'e Harkema foar har, en dêr wienen se hwat binaud foar. Dêrom bleauwen se hwat achter. It paedtsje dêr't se lâns roannen, dêr wie in stikje rogge njonken.
Doe seagen se dat der yn...
nl.verhalenbank.17474
D'r was hier, in het voormalige Oudenrijn, een ouwe boer, die had een hekel om dood te gaan. Toen die kwam te sterven en naar het kerkhof gebracht moest worden, toen wilden de paarden niet van de werf af. De dominee d'r bij gehaald, dat hielp niet. De pastoor d'r bij gehaald, toen ginge de paarde tippelen. Ze kwamen terug, de hele familie ging naar huis...
nl.verhalenbank.126208
Us mem wie noch in fanke, doe hie se om boadskippen west en wie op wei nei hûs ta. Doe hat se ûnderweis in lykstaesje sjoen, dêr't se tsjin oproun. Hja is der sa kjel fan woarn, dat sy kom sûnder boadskippen thús. De hynders kommen tsjin har oan. Dat hat foartsjirmerij west.
nl.verhalenbank.20028
'Er gebeurden wonderbare dingen bij die akker [RK: vlakbij de 'alde kercke' was de 'Kerkenakker']. Oudere mensen ter plaatse weten te vertellen, dat hun grootvader of overgrootvader er 's nachts een begrafenissttoet heeft zien rondtrekken en wie er 's nachts rond twaalf uur een kuiltje graaft en er zijn oor aan te luisteren legt, kan er klokken horen...
nl.verhalenbank.42673
De plaatsmajoor van Nijmegen.
Evenals in bergen-op zoom, heeft er ook in
Nijmegen een plaatsmajoor gespookt, van wien
men vertelt, dat hij tijdens zijn leven nooit tevreden
over zijn manschap was. Geen een kon het hem ook naar
den zin maken, zelfs niet de grootste dienstkloppers. Er
heeft nooit een Nederlandsch officier geleefd, die mee-
doogenloozer en...
nl.verhalenbank.42066
Weerwolven.
Trots zijn ruim tachtig jaar heugt het Cornelis Westveer, de schaapherder, nog heel goed wat die Kloetingsche weerwolf hem heeft aangedaan. Voor een vijftig jaar woonde hij naast dien man. Zijn dochtertje, een meisje van veertien jaar, werd deerlijk door dien weerwolf geplaagd— niet bepaald betooverd, althans dat gelooft hij niet — maar...
nl.verhalenbank.35901
