Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Een boer zat in geldnood. Nu kwam de duivel bij hem en stelde voor, hem een korenmaat opgehoopt vol geld te brengen; dit moest de boer binnen zeven jaren terug betalen, maar hij kon dan volstaan met een rechtafgestreken volle maat. Voldeed hij hieraan niet, dan was zijne ziel aan den duivel verkocht. De boer nam het voorstel aan. Het duurde niet lang of...
nl.verhalenbank.57811
Vrijmetselaars hebben hun ziel aan de duivel verkocht. In Zeist woonde een juffrouw, zo arm als een luis. De moeder dreef een ijzerwinkel: Het ijzeren keu.
Die juffrouw begon heel grote zaken te doen. Ze kocht maar in 't groot en 't kostte kapitalen. Ze had een dikke protefeuille met geld.
Als ze tegen haar zeiden: "Hoe kun jij dat allemaal betalen", dan...
nl.verhalenbank.27120
Lytse Remmelt de Haan, dy't meastal Pints neamd waerd, wie in frijmitseler. Hy joech altyd mar twa fingers as er ien lokwinske. Hy hie in kontrakt mei de duvel sluten, seinen se en hie dêrtroch noait gebrek oan jild.
As der in frijmitseler yn 'e earmoed rekket, wurdt er altyd troch oaren holpen. Men kin der net wer by wei, as men ien kear lid is. Der...
nl.verhalenbank.31613
Fan 'e frijmitselers giet om 'e sawn jier ien dea. Dat mat. Der wurdt om lotte hwa't dat wêze sil. Se ha altyd in protte sinten om hannen en kinne dwaen en litte hwat se mar wolle. Dat jild komt fan 'e duvel. Dy hat har yn 'e macht.
Soms mat ien der in earm ôf ha.
nl.verhalenbank.30053
Der wie in boerke, dat hie forlet fan jild.
Doe kom de âld feint by him, dy sei: "Ik woe dyn siele wol keapje."
"Dy kinst àl krije," sei 't boerke, "mar dan mast my dizze lears fol jild leverje."
"Nou," sei de âld feint, "dat nim ik oan. Hingje dy lears mar oan 't groubynt yn 'e skuorre. Mar as ik him fol ha, dan pak ik dy direkt."
"Bêst", sei 't boerke,...
nl.verhalenbank.25194
Sipke Alberts wie in great fékoopman. Mar dat hat er net altyd west. Yn froeger tiden siet er krap by kas. Hy hie in greate húshâlding en werke woe er net. Hy slachte wrak fé en dat sutele er dan út.
It gebeurde us dat er yn in dronken bui, doe't er mei de Feanster boat nei Ljouwert west hie en wer nei Grinzer Pein ta roan, krekt even foarby café De...
nl.verhalenbank.25304
Gjert bihandelde Antsje sa min, dat it sloof hie noait sinten om hannen. De bern roanen mei de honger yn 'e hals om. Der wienen twa. Antsje roun faek genôch skriemend om 't hûs hinne. Gjert hâldde alles sels. Antsje wie skroar.
Op in kear foun Antsje twa ryksdaelders.
Hja naem se op en frege: "Binne dy fan jo, Heare?" Doe hearde se in stim fan boven, dy't...
nl.verhalenbank.19774
Der wie in boer, dy wenne yn in hiel âld plaets. Dy moest och sa noadich forboud wurde. Mar dêr wienen gjin sinten foar.
De man prakkesearre der alle dagen oer en hie der gjin wille om. De plaets wie oan 't omfallen ta en dan wie 't net bêst. Dan hie er foar syn húshâlding en foar syn fé net mear in dak boven de holle.
Jouns kuijere er faek op it hiem...
nl.verhalenbank.25295
Der wie in boer, dy hie in hiel âld pleats. Dy wie sa min, dat de muorren koenen 't hast net mear hâlde. Dy boer woe o sa graech in nije pleats ha, mar dêr hied er gjin jild foar.
En dat wist de duvel.
Doe't dy boer in kear allinne op 'e wei om roun kaem de duvel njonken him to rinnen. De duvel wist alles fan 'e boer syn swirrichheden. Hy sei: "Forkeapje...
nl.verhalenbank.30038
Der wie in boer, dy wie earm. Doe forkocht er him oan 'e duvel. Doe wie de earmoed oer: elk dinkje dat er optilde siet jild ûnder. Mar hy woe wol ûnder 'e duvel wei, hy hie op it lêst jild genôch.
Op in kear droomde er. Hy kaem yn in moaije feestsael. 't Wie dêr allegear pracht en prael, en 't gong drok op in feestjen. Hy die der sels ek oan mei.
Midden...
nl.verhalenbank.31029
Ik haw yn Sumarreheide by in minske yn 'e kost west, dat wie Aeltsje Robyn-Klompstra. Dat minske hie altyd krap sinten.
't Wie altyd earmoed by har.
Op in kear hie se nei Sumar ta west. Doe sei se by har sels: "Hie 'k mar hwat jild om hannen." Hja roun de Pasterijelânnen del en doe lei dêr by de bocht in hiele protte jild foar har. Mar hja tocht: dit is...
nl.verhalenbank.30325
Alde Jan Klompstra's Ael siet yn 'e earremoed. Hja moest sein ha: "Hwat woe ik graech dat ik fiif en twintich goune hie, as joech de duvel it ek."
Hja gong de Pasterijelannen del en dêr foun se in briefke fan fiif en twintich goune. Mar sy liet it lizze.
nl.verhalenbank.24516
Op 'e Sumarreheide wennen minsken, dy hienen it o sa krap. Hja hienen gjin jild om iten foar de bern to keapjen. Op in joun by 't winter wie it minske der allinne op út. It skriemen stie har neijer as 't laitsjen. De stjerren stienen oan 'e loft. Doe kaem dêr in stim fan boven, dy sei: "Hier heb jij een pong met geld." En doe lei der samar in ponge mei...
nl.verhalenbank.19775
[39.54]
IML: Er was eens een arme boer, die het allemaal niet meer zo zag zitten. Z'n oogst was mislukt, z'n vrouw was ernstig ziek en hij kon de dokter niet laten komen en z'n kinderen konden niet naar school, want hij had geen geld. Hij kon zelfs geen kleren meer kopen. Op een dag ontmoette hij een man bij wie hij zijn verhaal deed. In werkelijkheid was...
nl.verhalenbank.47107
Hanne Aefke wie in earm minske. Hja hie 't och sa krap.
Op in kear moest se nei Sumar ta. Fan 'e Sumarreheide ôf wie 't koartste paed oer de Pasterijelânnen. Mar dêr wie 't ûnfeilich, dêr spoeke it, fral op it trêdde stik lân, yn 'e bocht.
Hanne hie sa'n forlet fan jild, dat ûnderweis winske se dat se jild fine mocht. En doe't se op 't trêdde stik wie, by...
nl.verhalenbank.33269
Der wie us in man, dy hie forlet fan jild. Doe kom de duvel by him. Dy sei: Ik kin dy wol oan jild helpe. Hy moest mar in lears troch in gat fan it tek fan 'e skuorre stekke, dan soe de duvel dy fol smite. De man dy die dat. Hy stuts in lears troch 't tek hinne mei de iepening nei bûten ta, mar hy wie sa snoad dat hy de soale der ûnderwei slein hie. Doe...
nl.verhalenbank.15717
De stiennen ûlebuorden.
't Wie needwaer, it stoarme dat it hwat die. Der wenne in boer yn Ingelum, dy syn plaets wie striemin. Hy wie sahwat oan 't omfallen ta. Dy pleats stie in eintsje bûten-út.
De boer hie nei 't doarp ta west en wie nou ûnderweis nei hûs ta. 't Wie op 'e joun.
Dêr kaem in man him opside, dy roun mei him del.
De boer sei tsjin him: "Ik...
nl.verhalenbank.31897
Vroeger waren ’r vrijmetselaars. En d’r ware twee groepe. Kwam je bé’j de rieke groep dan had je je kosje gekoch. Bé’j de twidde groep, de èrme, mos je werke. De lede van de werkgroep hadde ’n werkkamertje. Dor zate gin vensters ien. ’t Was er hardstikke duuster. En die lede krege kleine gouwe gereedschappe: ’n trufelke, ’n hamerke en ’n voegspieker. Da...
nl.verhalenbank.50250
Anne Westra hie altyd jild. 't Wie yn 'e krappe tiid doe't er leefde. By alle minsken, wie 't earremoed, mar Anne dy traktearre altyd mar rejael.
Hy hie in wikseldaelder, seinen se. Dy hied er fan 'e âld feint krigen.
nl.verhalenbank.20531
Alde Hindrik Pikelhearring koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte. Ja, hwat koed er net! Hy wenne yn de Pein. Hy roan mei sinaesappels by de streek lâns en sa kom er ek us in kear by ús. Mar wy hienen 't tige krap en sinaesappels mochten ús net barre.
Mem sei tsjin him: "Kom der mar yn, dan krije jo in bakje kofje. Mar ik kin neat fan jo keapje."...
nl.verhalenbank.21110
