Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Vroeger, ± 1880, ging men naar een duivelbanner in Gorinchem.
nl.verhalenbank.127288
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
In mijn dorp niet. Wel ging men nog ± 50 jaar geleden naar deze lieden om advies inzake veeziekten, kinderziekten, geheimzinnige voorvallen e.d.
nl.verhalenbank.127003
Frânse Hinke to Rottefalle wie duvelbanster. Der wie us in hynder bitsjoend. Doe joech hja de boer dizze rie: Hy moest hwat hjouwer stelle, dat siede en dat it bitsjoende hynder jaen.
nl.verhalenbank.20963
Op Dyksterhuzen by Menaem stie in boereplaets, dêr woenen noait de ûlebuorden yn sitten bliuwe. Sy foelen der altyd út. Dat wie it wurk fan 'e duvel.
Doe kom dêr ris in marskramer by de doar, dy sei: "Dêr wyt ik wol ried op. Jimme matte der stiennen ûlebuorden yn oanbringe litte."
Dat ha se dien en doe bleauwen se sitten.
nl.verhalenbank.25690
Der wie in faem, dy woe graech forkearing ha. Doe liet se har us in raer wurd ûntfalle. "As wie 't ek mei de duvel", sei se.
Doe kom der de jouns in feintsje by har. 't Wie sa'n menearke. Mar sy seach wol dat it net doogde. Sy sei tsjin har mem: "Hoe mat ik hjir mei oan?"
Doe joech har mem har rie.
De faem sei tsjin 'e duvel: "Is 't goed dat ik earst de...
nl.verhalenbank.19473
In susterke fan my hat bitsjoend west. It wie ús Sjouk. It wie yn 1893. Doe hat ús heit nei Kûkherne ta west, nei de duvelbander. To foet roan er dêr hinne. De duvelbander hat doe in ried jown en ús Sjouk is wer better woarn.
nl.verhalenbank.21134
Ik haw sels ris nei Wopke ta west, doe hie ik in njoggeneach oan 't bil. Dêr hie 'k gâns lêst fan. Ik moest dêr ek de binnenste blêdden fan in wite koal op lizze, doe wie dy njoggeneach der samar wei.
nl.verhalenbank.33587
Wie der ien bitsjoend, dan founen [se] faek in krâns yn 't holkessen. Dy krâns moesten se forbrânne. As se dat dien hienen, dan kom de tsjoenster net wer.
Sy gongen meastal foar it bern nei de duvelbander ta. Dat wie yndertiid Wopke fan Kûkherne. Dy joech in drankje mei en joech oanwizings foar it bitsjoende bern.
nl.verhalenbank.25780
Wopke wie net allinne in duvelbander, hy wie ek wûnderdokter. Hy joech faek goeije rie hwant hy wie o sa kundich.
Der wie ien, dy syn skonken sieten ûnder 'e rare plakken. 't Wie allegear iepen. Doe joech Wopke to rieden, hy moest de binnenste blêdden fan in wite koal op dy plakken lizze en dêr in wynsel omhinne dwaen. Dy koalblêdden mochten der net...
nl.verhalenbank.33586
De tsjoensters koenen har yn swarte katten foroarje. Krige sa'n kat in optuter, dan lei de tsjoenster de oare deis siik op bêd.
De krâns yn 't holkessen woarde opbrând as der ien bitsjoend wie. Se gongen foar 't slachtoffer nei de duvelbander ta om ried. Dat wie âlde Hinse: Hinse Jehannes de Boer fan it Swartfean.
nl.verhalenbank.33789
Wy ha wenne flak by 't tsjerkje yn 'e Houtigehage.
Anne en Antsje wennen njonken ús.
Op in kear hie ik pine yn 't liif. Doe sei Antsje: "Dû mast in stikje duveldrek opite." Dat haw ik dien, mar ik woe 't letter noait wer ha. Sok raer guod wie 't.
Antsje wie in dochter fan Ritske van der Meer. Har broer Germ wie al us in kear siik. De lju seinen: "Hy is...
nl.verhalenbank.24558
Us mem fortelde, dat har mem plichtte alle jounen yn 'e bibel to lêzen. Mar op in kear, doe't se der wèr yn lêsde, doe kom der in hiele greate swarte finger oan en dy sloech de blêdside tobek, dy't sy krekt lêzen hie. Dat gebeurde oan trije kear ta. Doe woarde ús beppe sa binaud, doe doarst se net fierder to lêzen. Sa bang wie se foar dy greate, swarte...
nl.verhalenbank.28336
It wie froeger it gebrûk yn 'e Harkema dat de forstoarne mei in wyt lekken biklaeid woarde. Mar der moest altyd in stik ôfskuord wurde, omdat it oars to lang wie. It lekken mocht net fierder as oan 'e ankels takomme. Dat hâldde forbân mei de wederopstanding. Mei in to lang lekken koe men ommers stroffelje.
It is us gebeurd, doe hienen se in minske al yn...
nl.verhalenbank.21293
De duvel.
Op t land ston n keer n wicht te schoovn binden. Zai har t er stoer mit, want er was n groot plak afmaaid. Komp n jongkerel bie heur stoan: hai vragt, of hai de schoovn opbinden zel. Dat vindt ze ja goud. Zai schrikt er van, de vent slagt ein keer mit de aarms in t ronde en door stoan aal schoovn gebonden overende.
Den zegt e teegn heur:...
nl.verhalenbank.46243
Us âlde beppe hat alris in hiele lange nacht by in lyts bern yn aksje west. It bern die oars neat as moarte en gûle. Der moest it bern hwat skele. Mar hwatte?
Doe gongen se nei Antsje Snipel ta. Dy wenne oan 'e Trije Roede yn Feansterheide. It wie de moarns bitiid.
Antsje krige gau de kofjepot en geat dêrfan yn. Sy sei tsjin beppe: "Bern, bern, hwat hastû...
nl.verhalenbank.33008
Op 'e Haule wenne in boer, dy hie in arbeider. As dy arbeider moarns kaem, siet der in swart hountsje op it houtsje, dêr't er oer hinne moast. Dat hountsje liet de tosken sjen, as dy arbeider der oan kaem, dat hy wie der eins mar hwat bang foar. Dan moast de boer earst komme, hwant it hountsje gong net in striebreed út 'e wei. As de boer kaem, gong 't...
nl.verhalenbank.20708
