scheperhütt in Gr. Hell // nuschelt sik ut sin lager rut. he blifft dor, wo he wäst is.

Viting is 'n rhm.1) wäst, ihrst hebben se ’n oll fru hatt, dee hett ehr wirtschaft. mäten ut Parchen hett botter nahdragen dörch 'n holt, dee hett up de snor peddt // klingt // hett rinklingt na de höhl, hett ehr gefangen nahmen...... se hett to de oll fru secht, ob se ehr nich rutlaten wull (se hebben vörher grad ne dam doot makt, dee hett 'n ring up 'n...

Prinz Carl is na Daenemark reist, hett mit bohnen handelt he sall mit'n büdel voll wedderkamen. Ja, he keem wedder, öwer donn bröcht he blag'bohnen. (Rutenberg auch).

cf. Vaterlandsverrader. Kaisersoehns maken dat jo ok so. Kaiser Friedrich hett 'n sack mit bohnen up'n puckel nahmen un handelt ganz Österreich af. (he hett dat land utspinkelieren wullt); toletzt hett he meent,’ wenn 'k na eens wedder kam, denn bring ik 'n sack mit blag' bohnen. ja, dee eten se ok giern, hebben se secht. (de Österreicher)

tw.1) Lehsten un Varchentin hebben de lüd stillen Fridag juchheet un spält etc. kümmt 'n klumpen füer von 'n himmel to fallen midden mank as 'n schäpels dal, dor sünd se all mausingstill worden. (dat is 'n anteeken wäst, dat se sünn' dahn hadden.) 1) twischen.

Voß sett sik up hakelwark hen – släg kregen – möst mi drägen – de krank drecht n gesunnen, de jäger kümmt mit de hunn‘.

Herr, het n ollen schimmel – jöggt em weg – dweetert ümher (sall em n löw schaffen, den sall he’t goot hebben.) – kümmt de voß – cur (warum) – to verhelpen – lech di in graben – löw – mit swanz tohop – uppe sid‘ kloppen – löppst na’n hof. – voß bi löw – goot abendbrot – kamen hen – „schimmel zieh“ – denn hett he he’t goot hatt bi herrn.

Vaddermann sett di – sett di unn de deuwel ik krieg alle half stun‘ n been uppe ier.

Adebor hett n foß mit na’t dack rup krägen. – dat settent wir n bäten rucksig wäst, het em in knaken dröhnt.