Adebor sall n verwunschten offizier sin, in dat Morgenland sall he wahnen. weil dee (offizier) so nobel gahn hett, (hett) een prinzessin em heuraten wullt. (he hett ne anner hatt.) – (dor hett de prinzessin seggt, wenn he ehr nich hebben wull, dat) wir sin schad, den sull he wandeln von een land (int anner).
[1359] Storch varia
De fisch hebben ok könig wählen wult. de bütt is nich to huus den dach. de hiring hett de mihrsten stimmen, de ward to könig utropen. as nu de bütt na huus kümmt, frocht se, wer is denn nu könig worden. de hiring, seggen se. „mauen hiring.“ un dorbi treckt n mund so scheef.
[1401] Hering
En scheper is bi un snitt sinen hund ut. dor kümmt de wulf an un ragt, worüm he dat ded‘ – je, de hund wier so stief, dor sall he n bäten smidiger na warden. je, segt de wulf, he wier ok all so stief, ob he ok wol smidig würd, wenn he dat bi em maken ded. ja, dat würd he, segt de scheper. – ja, seggt de wulfdor, wen he in 3 dag nich smidiger wir, den güng...
[1347] Wölfe zum Wallach gemacht
Voß hett ne kron gräpen. de: se wull em dat flegen lihren, denn künn he sik jo goot wat gripen. ja de saak geföllt em. se nimmt em uppe flüchten… ümmer höger. toletzt secht de k. „so hier is de luft all so sw er, nu möt’k di fallen laten.“ … schrader… ach wenn ik man ihrst grad dal wier. föllt sich doot.
[1338] Fuchs und Kranich
Krohn het up’t kurn gahn voß sitt in graben un belurt ehr. sall em man leben laten. will em ok n god kunst lihren. ik verstah 99 künst. se will em 100 lihren. nah am end krigt he dor lust to. möt sik up ehr setten. as hoch nog, so nu möt flegen känen. schreg segt de oll krohn. ja wenn ik man ihrst grad dal…
[1336] Fuchs und Kranich
(Auf butterwagen). – ik krig weck mit swingswang (=peitsche) (voß). – (wulf): du krigst weck mit de bimmbamm (wagenrunge).
[1418] Fuchs varia
Is ens n adebor up n buerhof; sünd 3 buersähns, de hebben em god fodert – een ward n timmermann; as he utlihrt het, geiht he in de frömd; gift he sik – ward schipstimmermann... as he up see is, föllt em sin bil weg, he springt na (he kann jo swemmen) – öwer he geiht dörchweg un kümmt nan land rin; un gerött dor hen wo de adebor is, de bi sinen vadder up n...
[1353] Storch varia
Voß (geit inn holt). has begegent (em): „wo kümst du her?“ (fuchs): „ik kam ut n dörp. ik hef na min gös sehn, de wirn mi noch to mager.“ (het ken kregen.)
Vaddermann sett di – sett di unn de deuwel ik krieg alle half stun‘ n been uppe ier.
[1412] Pferd zieht Wolf
T(aube) bittet. heister secht: ja. denn giff mi öwer din koh. de handel geit vör sik. de heister lacht sik fürchterlich, dat he duw so anführt hett. dorvon lacht he hüt noch so (hahaha). huh – de röppt ümmer achter de koh an.
[1395] Taube varia
Dat hett de kron dahn. kron un voß sünd in holt spazieren gahn. de kron verspreckt alles, se will ok den voß dat fleegen lihren. he sall sik up em setten – he will ropen wan tiet wier. – vadermann, spring af. de voß springt af. vaddermann schreg‘ weg, röppt de kron.
[1334] Fuchs und Kranich
Adebor hett n foß mit na’t dack rup krägen. – dat settent wir n bäten rucksig wäst, het em in knaken dröhnt.
[1332] Fuchs und Storch
De duw wat bugt de woll vörn slichtes nest - lecht
n poor krüzroden hen; de eier (kann man) von ünnen to
tellen. se hett dat lihren wullt von annern vagel. (specht?
ik weet't nich mihr, dat wier een, de n glatt nest bugt,
de häster wiert nich.) donn hett se secht, nu is goot,
nu kann'k't ok.
Buer hett ne koh verköfft -- inn stadt .... de 7 gulden
het h'ok utgeben -- as he trügg kümmt sitt n will duw
sitt up n telgen inn bom un schrigt vör sin hus
hu hu, die schöne kuh kuh,
und die 7 gulden dazu zu zu.
En fru hett koken backt, dee is ehr weglopen to
fell' inn. -- de sög hett em upfräten.
( plura nescit.)
[1316] Der dicke fette Pfannkuchen
Der storch nötigt den fuchs auf das scheunendach und macht ihm das fliegen vor. der fuchs zerbricht sich ein bein: das fliegen gefiel mir sehr gut, aber auf das setzen verstehe ich mich noch immer nicht.
[1331] Storch macht Fuchs das Fliegen vor
Voß (hett ton) hahn secht, (nu wir) fräd makt (upp welt. se wullen sik nu all) nicks dohn. (dor kümmt) jäger her, de voß will weglopen – (de hahn fröcht worüm, dor wir doch fräd. je) he kann dat doch noch nich hürt hebben.
[1458] Friede in der Welt
Voß: nich wiet von buerhuus hebben de lüd slacht, den hebben de wust utkakt. dat smiten se ut de dör. de hut findt n hahn dee flücht hoch inn boom. de voß geit ünner lang un secht to den hahn: dee (wust) frät ik nich, dee is jo krumm. un geit. noch bet to, dor findt he n zeitungsblatt, dor is butterbrot in wäst. dat lickt de voß ut. denn kümmt he wedder...
[1457] Friede in der Welt
Voß – holt. duw inn boom. sall dalkamen, is fräd makt in die welt. „ne, dor heff ik noch nix von hürt.“ duw süht, dar de jäger kümmt. wenn de na uns scheeten ded, denn weet ik, dat’t nich wohr is. je, sull he wol kamen, secht de voß. ja, ik seh em he is bald hier. je, denn möt ik mi wol ok verstäken, dee mag jo nix von hürt hebben. mi hebbens dat ok man...
[1456] Friede in der Welt
Väl frugenslüd äten kein slie; de slie gahn alle 4 wochen in blaut (grad as de frugenslüd), besonders wenn de weit bläuht. de slie sall jo ne verwünschte prinzessin sin, dorüm hett se jo ok ümmer ehr monatlich.
[1403] Schlei
