Spotsagen en Spotnamen c. De dorpen op de eilanden: Oostdijk.
De bevolking van Oostdijk, een gehucht tusschen Ierseke en Krabbendijke heet men Puttenaars.
"Ha!" zegt men. "'t Is maar een Puttenaar, kom maar op, we zijn niet bang."
't Beteekent wellicht bewoners van een land van putten en poelen.
nl.verhalenbank.39250
Op uile hadde ze het niet erg.
nl.verhalenbank.69304
G.M.: Ze hebt zik vrower ok wa es mangs zölf bang maakt. Engberman hef der ok wa nen knecht had, wat hef dat ok west. doar hef n schoap hem noaloopn, den hef noa Bosch hen wiln en proatn en den is doar bie t Greetnstuk, zedn wie ja bie den kastenjeboam, a’j doar op Bosch an loopt, en doe is hem n schoap noaloopn, hes doe dat dan nooit heurd?
nl.verhalenbank.128534
Mijn grootvader, Oebele de Jonge (1892-1986) vertelde mij een verhaal dat hij van zijn grootvader, Oebele Oldenburger (1818-1906) hoorde.
In de Franse tijd moesten de mannen zich in het diensplichtregister in laten schrijven. Sommigen meldden zich niet. De overheid trachtte - desnoods met geweld - de onwilligen alsnog zover te krijgen zich te melden.
In...
nl.verhalenbank.69598
De Klokkenput te Diepenbeek
Te Diepenbeek bij Hasselt bestaat er een put, waarin men alle nachten om twaalf uren een klok kan hooren luiden. Niemand durft er in gaan. Wanneer men tien meters diep is, valt men dood.
nl.verhalenbank.10756
Als kinderen werden wij banggemaakt met: Pas op, daar kumt de boesekerl. Wie het was wisten we niet, maar het zal de duvel wel zijn geweest.
nl.verhalenbank.43273
Sommige mensen zegge zelf: ,,Ik zou daar niet graag willen wonen, waar jij woont. Voor geen goud zou ik daar willen wonen''. Want er is daar, ik zal maar zeggen, d'r zweeft daar iets rond van die vroegere tijd. In het bos en zo.
nl.verhalenbank.126233
[Hennie] Engelbertink (H.E.): Spölt dee verhaaln hier ok wa Gerrard? Met dee witte wiew, ie hebt ja ok wa van dee bealtn, he dat ze doar inzatn en t spit brengn?
Gerard Mulders: Ja dee witn wiew, vrower zedn ze ja van Paaltn Allee,
H.E.: Was dat dan genne witte juffer? Van Wolcherman he’k heurd, dat dat ne witte juffer har west, wat doar ’s nachtns um...
nl.verhalenbank.128526
[Hennie] Engelbertink (H.E.): Spölt dee verhaaln hier ok wa Gerrard? Met dee witte wiew, ie hebt ja ok wa van dee bealtn, he dat ze doar inzatn en t spit brengn?
Gerard Mulders: Ja dee witn wiew, vrower zedn ze ja van Paaltn Allee,
H.E.: Was dat dan genne witte juffer? Van Wolcherman he’k heurd, dat dat ne witte juffer har west, wat doar ’s nachtns um...
nl.verhalenbank.128527
Wie hann naor de Pruus henwest in de joarn 1926 lao'w mer zengn, is dat west, doe ha'w nen motor koft van Peter Brouwers en den ha'w wa 'n joar had, koft, ja, nô, den man har ne ouns doar zao henzet en doar he'w doe metdöschet, motor ôp 'n waankje doe heb ik en 't Gröölke doar henwest, naor Nodhoarn, naor Peter Brouwers, doar he'w 'n motor koft en...
nl.verhalenbank.128417
Ja, ‘k was ziek en uh had ik een ontsteking. En toen was ik naar dokter geweest en toen zei de dokter: “ja je moet geopereerd worden”. En ‘t was kort na een bevalling en ik was als de dood voor een operatie. Ik dors niet en ik vertelde dat aan me moeder en me moeder kwam voor me huishouden te verzorgen en voor de kinderen. En toen zegt ze: “nou ik zal...
nl.verhalenbank.70137
Der wienen us twa man, dy soenen in trêdden-ien bang meitsje. Sy sloegen in wyt lekken om en gongen boven op elkoar stean tsjin in muorre oan. De trêdde moest dêr lâns komme.
Doe't dy der oankom bleau er stean en sei: "Twa witen ha 'k wol ris op elkoar sjoen, mar dêr ek noch in swarten boven op noch noait."
nl.verhalenbank.25284
Ik heb hier nog een aardig verhaal over mensen die vroeger met speelkaarten van alles uithaalden. En nou zou ik hier een verhaaltje willen vertellen van een zegsman van me, die helaas overleden is, de heer Driekske Genen, uit Heythuysen.
Als er vroeger in de buurtschap, in de ‘naober’ zeggen ze hier, iemand stierf, dan moesten de mannen met een – met...
nl.verhalenbank.128732
De hoarvlecht van Lòppersom
Daar leefde ze eens, de trotsche schoone,
Die slechts haar eigen schoon aanbad;
Die menig rijk en braaf mans zone
Vergeefs tot haar aanbidder had.
Zo 'zingt' de nu vergeten dichter T. Raven Hzn. in de Volksalmanak van 1846.
De Lòpster jongedame in kwestie had veel bekoorlikheden, doch het meest was ze ingenomen met haar...
nl.verhalenbank.42427
Er was eens een boer die zijn ziel aan den duivel verkocht had. Een boer die in Holstein woonde, ergens aan de Eider.
Het moet gezegd worden dat het een slechte kerel was. Hij gaf om God noch zijn gebod en leefde er maar op los. En dat was leelijk, zooals te begrijpen is van iemand die relaties met den duivel onderhield.
Maar op een dag was de tijd er en...
nl.verhalenbank.128189
De "dikke Linde" te Vlierzele
Te Vlierzele, wijk "Bussegem", staat eene oude en vermaarde linde, "de dikke linde" genaamd, bekend in den ganschen omtrek als de vergaderplaats van tooveressen, spooken, enz. Gaat men er zeven keeren rond, zoo beweren de oude lieden, en zegt men dan telkens: "hebt ge mij niet, pak mij", dan verschijnt er een veulen. Men zegt...
nl.verhalenbank.10795
Gravin Machteld, de ongeloovige
Eens dat Gravin Machteld naar Oost-Duinkerke reed, om er eene harer hofsteden, de Torrille genaamd, te bezoeken, waren de wegen zoo hobbelig, smal of slijkerig, dat de paerden moeite hadden, om vooruit te geraken.
Toen zij eindelijk voor de hofstede stil hielden, waren de dieren zoo afgemat, dat de knecht zich niet kon...
nl.verhalenbank.10718
Zo wil ik een verhaaltje vertellen van – dat zich afspeelde bij het Kasteel ‘de Spieck’, vlak achter Boukoul, tussen Boukoul en Asenray.
Uit daarlangs – daarlangs stromende beek, die de grachten op peil houdt, hoorde men vroeger soms, en dat werd dus ook verteld, een angstaanjagend rumoer opstijgen in de late avond. Men wist niet wat. De mensen meden dat...
nl.verhalenbank.128735
Vroeger had je hier een spookweg, de weg van Benthuize. Mense zat, die daar niet allenig heen dorste. Maar wat ze nou zagge of wat d'r nou precies beurde, dat heb ik nooit gehoord.
nl.verhalenbank.72582
Vele ervan [volksverhalen uit het westen van Zeeuws-Vlaanderen] hebben betrekking op geloof in spoken en geesten; zo worden kinderen gewaarschuwd om niet te kort bij het water te komen, want daarin leeft Jan de Haak, die ze met een haakstok naar zich zou toetrekken.
Vele ouderen durfden omstreeks 1900 's avonds niet de weg van Nieuwvliet naar Zuidzande...
nl.verhalenbank.49100
