[Verenkrans:] Daar hoorde je wel van as iemand gestorve was. Dan werd 't kusse losgemaakt en dan zat d'r een verekrans in.
D'r was in Hagestein brand. Toen heb de pastoor de wind late draaie. Want d'r werd gezegd, dat je mense had, die de wind kan late draaie.
nl.verhalenbank.72888
M'n schoonvader was ok betoverd. Dat wordt tenminste gezegd. Toen die stierf, spronge de padde uit z'n keel.
D'r is hier een vrouw geweest, die werd beschouwd als de toverheks. Ik ging om met d'r jonges. Die zeje zelf: "Me moeder ken de koppies op de tafel late danse!"
Het kalfsvlies van een koe werd gebruikt bij verwondingen.
nl.verhalenbank.72880
De haam wier vroeger boven in den boom gehange. Dan liep 't veulen met de kop omhoog!
As ge in de week een koei laat stiere dan kalft ie op een zondag en as ge op zondag een koei laat stiere dan kalft ie op een werkdag.
Dat heb ik wel gehoord van m'n grootvader. D'r was iemand in de familie gestorven, hij had iets aan z'n longe. Ze zeie toen, dat ie betoverd was. En as nou vroeg genoeg iemand dat geweten had, eer zo iets uit ging werken, dan was er nog iets aan te doen.
nl.verhalenbank.72871
Bij ons in Moordrecht daar had je vroeger enkele van die mensen, die werden aangeweze als tovenaar of heks. Daar gingen ze voor naar de toverdokter, want ze dachten dat ze betoverd waren. D'r was een man, die was van toverij beschuldigd, een ouwe touwslager, hij had van alles gedaan, as d'r wat gebeurde, dan kreeg hij de schuld. Nou woonde die op die ouwe...
As een boom nie goed vrucht droeg, dan werd d'r een gat in geboord en een hout pin d'r in. As je de notebome, die moes je slaan, dan gaf die meer vrucht.
In de reet van een koe, die werd op de muur geplakt en gedroogd. Dat heb ik zelf nog wel gedaan. Dat werd gebruikt as je een snee in je vinger had of zo.
Vroeger werd de weeraal gevonge. Da was maor heel zelde. Die werde in een fles waoter gedaan. As die weeraol tekeerging, da voorspelde slecht weer.
D'r was hier wel is ene, die zee: "Gao maor naor de pestoor, die laot de wind wel draoie".
nl.verhalenbank.72841
Jao, da is zo. Da komme van die dampe uit 't waoter of uit een sluis. Maar je moes ze nooit naogoan. Dat. waore ongedoopte kindere.
Me gromoe moes ok helpe met melke. Maar toen kon ze op unne keer die koei niet uit krijge. Ze zegt: "De emmer stond vlakbij, maar ineens was die weg. En toen laoter werd die weer teruggegeven, maor toen was tie niet meer te tille" .
Jao, wan daa was d'r een betoverde vrouwen die man van die vrouw die ging naar de heks. Daa heb die een kurke stop genome, naolde en spelde d'r in en laote koke. Die heks, die zegt: "Och, ik krijg zo'n pijn in m'n buik. Ik ga maor naor bed". Maor die man dacht: "Ziezo, de zaok staot goed te koke".
In de visbeun had je van die kastjes. M'n vader had een wekker, die was kapot. Hij ging niet meer. Vlak voor het huis van de heks viel die wekker uit de visbeun. Toen ging die wekker weer, precies op tijd.
Dat heb ik wel hore vertelle in 't land van Altena, onder Dussen. Toen was d'r een flinke brand in Kaatsheuvel. As die pastoor de windniet had laten draaien dan was heel Kaatsheuvel afgebrand.
nl.verhalenbank.72819
Hier kwame vroeger mense uit Kaatsheuvel met schoene veertig, vijftig jaar geleje. Die vertelden een verhaal. De zoon van die of die was betoverd, 's nachts op bed, en toen zat het hoofdkussen vol met kikkers.
In Brakel, daar woonde de toverheks. D'r woonde een vrouwke uit Brakel in Woudrichem. M'n zwager, die ree met een oliekarreke. Dan dorst ie nooit, nooit langs dat huis waar die heks woonde. Dan liet ie een ander dat oliekarreke d'r voorbij rije.
