Van kollen kan de geest het lichaam verlaten. B.
Op Terschelling had een jonge boer verkeering met een meisje dat niet alleen rijk, maar ook mooi was, en waar hij dus razend veel van hield. Op een goeden dag zei een kennis tegen hem: "Jan," zei hij, want Jan heette die jongen; "Jan, je hebt een beste meid, maar het is een kol." "Ben-je mal?" zei hij....
nl.verhalenbank.35049
Van kinderen die kollen hebben geleerd. B.
Een meisje was bij haar grootmoeder te gast geweest. Toen ze thuis kwam, had ze van allerlei te vertellen en zei ze ook: "Ik kan melken." "Zoo," zei vader; "melk dan buurmans koe eens." "Och neen," zei ze, "want dan gaat het beest dood." Haar vader was nieuwsgierig geworden en hield aan, en toen zei ze, dat ze...
nl.verhalenbank.35047
Van kinderen die kollen hebben geleerd. A.
Op Urk was een kind van twee en een half jaar zoek. De moeder liep radeloos het eiland rond, maar kon het nergens vinden en niemand had het gezien. Diep bedroefd kwam ze eindelijk weer in huis terug. En wie zat daar bij de tafel? Het verloren kind! "Maar, liefje, waar ben-je al dien tijd geweest?" "In de stoof,...
nl.verhalenbank.35046
Van menschen die de zwarte kunst verstonden. F.
De heer V. op de Koog verstond de zwarte kunst. Toen Ds. W. bij hem ten eten was (hij was zooals dat vroeger vaak gebeurde op de grauwe erwten verzocht), zaten in een minimum van tijd diens broek, jas en vestjeszakken vol grauwe erwten.
Een ander maal heeft hij, toen er een gast bij hem was, grauwe erwten in...
nl.verhalenbank.35044
Van menschen die de zwarte kunst verstonden. B.
De oude Heintje G. te Zuiderwoude kon ook van die rarigheid. Als er een koe in de sloot zat en ze konden hem er niet uit krijgen, dan riepen ze Hein, en: een, twee, drie! de koe was er uit.
Kees de W. heeft het gehad dat hij met varkens naar Purmerend moest en hij kon ze maar niet op den wagen krijgen. Hij...
nl.verhalenbank.35040
Zoo vertelt men te Broek in Waterland van een zekere Trijntje P., die kollen kon en een bijzonder mensch was, die rookte, pruimde en dronk, dat ze het aan iemand zou leeren. Die moest daartoe dicht naast haar komen zitten en alles woordelijk nazeggen. De ander beloofde dat. Toen kwam er eerst een kalf naast hen staan, en daarop kwam de leege broeipot...
nl.verhalenbank.35039
Ook elders is dat tooverboek waarvan men zich niet kan ontdoen natuurlijk bekend. Ik vermeld hier alleen hoe iemand in de Neder-Betuwe, die met de zwarte kunst omging en van het boek waaruit hij het geleerd had weer bevrijd wilde zijn, daarin op de volgende wijze slaagde. Hij liet het als een kerkboek binden en er mooie knippen aan maken, en gaf toen...
nl.verhalenbank.35038
Van menschen die de zwarte kunst verstonden.
Herk O., die voor jaren te Berkhout leefde, verstond de zwarte kunst. Die had hij geleerd uit een tooverboekje, het zoogenaamde duivelsboekje. Dat had hij gekregen van een schippersknecht. Nu is het bijzondere van dat boekje dat men het niet kwijt kan raken dan aan iemend die het wil hebben en die sterker is...
nl.verhalenbank.35037
Van een wonderlijken tapper.
Zooals je weet, krijgen de matrozen op een schip op bepaalde tijden een oorlam. Op zekeren dag was er wat gebeurd, waarvoor de equipage gestraft werd met inhouden van hun borrel. Toen vroeg een van de bemanning of hij het volk wat schenken mocht zonder in de kombuis te komen. Dat stond de kapitein toe. Toen haalde de man een...
nl.verhalenbank.35036
Van Klaverenboer. D.
Toen ik een meisje was, woonde in ons dorp een zekere sigarenmaker; dat was een deserteur uit Duitschland, die bij ons was komen wonen. Die kon allerlei kunsten. Ik heb hem natuurlijk heel goed gekend: 't was een groote, forsche man. Hij kon heel mooi blazen op den waldhoren, en omdat hij zooveel kunstjes uithalen kon, werd hij bij...
nl.verhalenbank.35035
Van Klaverenboer. A.
lk zal je wat vertellen dat me gebeurd is toen ik onder dienst was.
Ik was ereis met andere soldaten op wacht. Voor tijdverdrijf zaten we kaart te spelen. Op eens zei een van de soldaten: "Wil ik klaverenboer eens om een flesch jenever sturen?" Wij lachten en dachten aan een grap; maar toen hij volhield en bedong dat de man dan een...
nl.verhalenbank.35032
Van begraven schatten. D.
Te Bennekom was indertijd een notaris die veel menschen onrechtvaardig behandeld had. Toen hij gestorven was kon hij in zijn graf geen rust vinden, maar elken avond kwam hij in zijn huis spoken en dan zag zijn vrouw hem altijd naar een hoek van zijn kamer gaan; daar bleef hij een tijd zitten en verdween dan weer.
Natuurlijk vond...
nl.verhalenbank.35031
Van begraven schatten. C.
Er waren eens een paar arme menschen, die braaf oppasten en in een klein huisje woonden. Op een goeden nacht droomde de man dat er een schat bij zijn huis begraven lag; op eens kwam er een stem: "Jan, Jan, je moet graven daar en daar, dan zal-je een schat vinden." Hij hechtte er geen waarde aan, maar den volgenden nacht hoorde...
nl.verhalenbank.35030
Van begraven schatten. B.
Een molenaar kon geen knechts houden; en wonder was dat niet, want 's nachts om twaalf uur begon zijn molen uit zichzelf te malen en was het er een leven als een oordeel. Door ondervinding geleerd, besloot hij om het verder maar zonder knecht te stellen.
Maar op een goeden dag meldde er zich toch een aan, en na wat over en weer...
nl.verhalenbank.35029
Van begraven schatten. A.
Mijn vader heeft mij dikwijls verteld, dat er om de Zuid een boerenplaats was waar het spookte. Geen mensch kon het er dan ook houden. Op laatst woonde er dan toch weer een boer in, maar die spokerij was ook hem natuurlijk niets naar zijn zin. Maar hij en geen van de huisgenooten dorst er wat tegen te doen.
Nog zoo heel lang...
nl.verhalenbank.35028
Van de gebroken belofte.
Een bakker te Hoorn had een vrouw en twee kinderen. Zijn vrouw werd doodziek en hij beloofde haar op haar sterfbed dat hij de kinderen bij een buurvrouw, een heel braaf mensch, zou uitbesteden. Maar toen zij gestorven was, kwam hij die belofte niet na.
Van dien tijd af begon het avond aan avond te spoken. Er werd gerommeld,...
nl.verhalenbank.35026
Van de slechte dochter.
Een moeder leefde met haar dochter; maar deze behandelde de oude vrouw heel slecht. Dat was van algemeene bekendheid. Eindelijk stierf de moeder. Niet lang daarna komt de dochter met den jongen waarmee ze verkeering had in een café. Daar zitten natuurlijk meer menschen, en een komt op haar af en zegt: "Moeder is dood, he?" "Ja,"...
nl.verhalenbank.35025
Van een man op het kerkhof.
Er leefde te Hoorn een man in groote oneenigheid met zijn vrouw. Hij stierf en werd op de Keeren (een kerkhof buiten Hoorn) begraven.
Een poos daarna ging zijn zoon, een soldaat die met verlof over was, 's avonds buiten de stad wandelen. In de buurt van het kerkhof zaten menschen. Hij groette ze en ging verder. Even daarna...
nl.verhalenbank.35024
Van een winkel waarin het spookte.
Mijn oudoom had een touwslagerij in Hoorn. Daarvoor betrokken ze vlas en hennip uit Amsterdam.
Eens ging mijn oudoom voor een grooten inkoop zelf naar Amsterdam, maar toen hij in het magazijn boven kwam, stond hij versteld over den rommel die daar was; alles lag op en door mekaar. De bediende vroeg hem wat; maar hij...
nl.verhalenbank.35021
Van een betooverden molen.
Er was ereis een molenaar, dien zijn molen 's nachts maar niet wou draaien. Wat ze er aan deden, het gaf allemaal niets. Geen knecht kon hij houden; want òf ze kwamen verschrikt 's nachts uit den molen vliegen, òf ze bestorven het als ze er een poosje geweest waren. Op een goeden dag komt er een bedelaar aan de deur. "Wil-jij me...
nl.verhalenbank.35020
