Op Feanwâldsterwâl, fortelde myn man, mat froeger in sekere Jehannes Meerstra wenne ha, dy koe mear as in oar. Dy koe elkenien samar stean litte, as er dat woe.
It is us gebeurd, doe soe ien oer de barte, dy't oer de feart lei.
"As ik wol," sei Jehannes, "komstû net oer 't bartsje."
Doe koe dyselde der net oer komme.
nl.verhalenbank.22739
Jehannes Meerstra sette minsken fêst, as er dat woe.
nl.verhalenbank.31022
Jehannes Tsiisrinder koe de minsken fêstsette.
nl.verhalenbank.38594
Oud-Vossemeer
M’n vrouwes vader werkte mie mensen uut Sint-Annaland enne di was ’t er êên, die wekte z’n kammeraas as ze ni d’r werk mosse. Mae as sulder op ’t land kwaeme, dan zat ie d’r a. Enne ie zei, dat ‘n ’t wete wou, dat ’n overal d’n oppersten in was, in ’t tôôvere, weet je. En ie zei: “Dan zèn ze da m’n vader op St. Annaland weunt, mae ie zit in...
nl.verhalenbank.46462
Guon hienen in toverboek. Dat koenen se noait wer kwytreitsje.
nl.verhalenbank.30497
Ik staan een heel bult mensen niet. Je kunt 't aan de ogen wel sien of se tsjoenen kennen.
nl.verhalenbank.24295
As se my mar neat ynjowe, lit se dan mar tatsjoene!
nl.verhalenbank.23667
Imke de Jong koe de minsken stean litte. Op Hamster merke sei Tseard van Dekken tsjin him: "Ik jow neat om dyn kunsten, dû kinst dwaen hwatst wolste." Doe liet er Tseard in moai skoft stean.
nl.verhalenbank.25358
Us heit sei altyd: ik wol elkenien net by it fé ha. Der binne guon dy ha 't fé samar siik.
nl.verhalenbank.28522
Guon ha in toverboek. Dat ha se fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.25195
Yn Stiensgea gong men nei de duvelbander, fan 't Swartfean, Hinse Jehannes de Boer, as der ien bitsjoend wie.
nl.verhalenbank.23644
De froulju koed er de rokken ôfsakje litte.
nl.verhalenbank.38099
Minne Ael wenne by de Swâdde. Dat wie in echte tsjoenster. Dêr wienen se allegear binaud foar. Ien dy't se bitsjoene woe, hat ris tsjin har sein: "Smoarge, âlde duvel, dû kryst my net!"
nl.verhalenbank.33680
Der wenne noch in oare tsjoenster flak by ús. Dat wie ek in echten-ien. Dy liet de mûzen samar dounsje oer de flier. Dêr wienen de lju ek allegear bang foar.
nl.verhalenbank.33838
Ymke de Jong koe de minsken stean litte, waerd der forteld.
nl.verhalenbank.31974
Froeger wenne hjir op 'e Tike yn 't hûs njonken dat fan Sjoerd Dykstra in tsjoenster. Dat wie Piters Hindrikje. Hjir wenne doe in postloper yn Nyegea, dat wie in Drint, hy praette krûm. Oege Daan hiet er. 't Wie in forwoesteling.
Hy kom by Hindrikje en sei tsjin har: "Bliksem, Hindrikje, tsjoenstû?" Doe sei Hindrikje: "Né, mar sy forgunne my it brea." Mar...
nl.verhalenbank.29456
Hjir hat ien wenne dy koe de minsken stil stean litte.
nl.verhalenbank.24355
Bij ons was het de gewoonte om in de lange winteravonden bij mekare te gaan buurte. Dan hoorde ge ze nogal is een verhaal. Ik zal oe vertellen, daar woonde vlak naast ons ne man en ne vrouwen die hadden maar één kind, een meisje, dat is nou ok allang gestorven. Die moeder van dat meiske heette Maaike, die kon toveren, daar zijn sterke verhalen over...
nl.verhalenbank.126492
Hindrik Pyk (= H. Ophuis) hie in soan. Dy sei us: "Hoefolle skiep en rammen ús heit my al net deamakke hat, dêr is de ein fan wei." Hy tsjoende se dea.
nl.verhalenbank.22195
Der wienen ris âlde minsken yn Jistrum oan 't braekjen. Doe kom Imke de Jong by harren.
Dy woe graech in skeaf slypje (= glêd meitsje), dat moest er brûke. Doe't er klear wie, sei er "Kwyk." En doe fleach er oer de beammen hinne nei de herberch ta.
nl.verhalenbank.24490
