128 datasets found
Place of Narration: Zandbulten
Harm die noait in slach en hy seach der út as de earmste bidler. Hy kocht in hûs op Hanenburch. Doe moest er nei notaris ta. Notaris tocht: "Harm hat net in dûbeltsje." Hy moest in pear bargen ha. Dat hied er tsjin Harm sein. Harm hie de pong út 'e bûs krige en sein: "Ik ha gjin boarch, mar dit is de boarch." Doe hied er de notaris fuort bitelle.
nl.verhalenbank.23902
Der wie in boer, dy hie in hiel âld plaets. Dy wie wol sa min. Mar dy boer hie gjin jild om in nijen sette to litten. "Hoe krij ik in nije plaets", sei er faek yn him sels. Dan roan er op 'e wei om jouns en dan prakkesearre er mar. Op in kear wie dat wer it gefal. Doe kom dêr in man oan. "Hwerom bistû hjir alle jounen op 'e wei?" sei dy. "Dat sil 'k jo...
nl.verhalenbank.27437
Yn 'e Dokkumer Wâlden wenne in boer, dy hie in koe, dy waerd siik. It buorwyfke krige de skuld, dy hie dy koe yn 'e macht, mienden se. Doe helle dy boer it buorwyfke der by. Hy sei tsjin har: "Dû hast de koe siik makke, dû mast him ek wer better meitsje, oars stek ik dy hjir fuort dea."
nl.verhalenbank.24843
Tsjoensters matte elke sawn jier op syn minst ien deatsjoene, oars geane se der sels oan.
nl.verhalenbank.24842
Sibe Kooistra wenne yn 'e Broek. Hy hie forkearing mei Ruerdtsje fan Simen en Auk. Hy kom dêr us in kear yn 'e iere moarn wei. Doe't er oan doomny Feitsma ta wie, seach er hwat by Auke en Hil fan 't hiem kommen. Hy seach in hiele bigraffenisstoet. Hy wie sa fan 'e wize, dat hy gong nei myn man Hinne Kooistra (dy wie doe noch feint). Hy sei tsjin myn man:...
nl.verhalenbank.27436
Hjir njonken ha lju wenne, dy hienen in famke, dat wie siik. Achter har wenne in âld minske, dat wie in tsjoenster. Doe hat ús heit foar dy lju nei Kûkherne ta west. Wopke sei: "Ast nou aenst in ein fuort biste, en de drank barst yn 'e bûse, dan is it bern bitsjoend." Heit hie al in ein ûnderweis west, doe woarde him de bûse wiet. Hy taestte, it fleske...
nl.verhalenbank.23903
Ien fan sawn soannen wie in wjerwolf. As in wjerwolf jin kriget, makket er jin dea, seinen se froeger tsjin ús. Men mat der noait rûzje mei krije, sei in muoike yn 'e Westerein, dan pakke se jo. Myn wiif hat in kammeraetske hawn, dy naeide altyd by oare minsken. Dy hie forkearing mei in feint. Op in kear wie er by har, doe frege er har om har bûsdoek. Hja...
nl.verhalenbank.24049
Stammerige Harm wie oan 'e duvel forkocht. Hy hie in wikseldaelder. Harm hie in âld lears yn 'e skuorre to hingjen. Dy lears dêr wie de boom út. De duvel smiet it jild yn 'e lears en dat kom allegear yn 'e skuorre tolânne. Trochdat de lears noait fol rekke hie Harm sa'n jild.
nl.verhalenbank.23901
Even foar de oarloch fan '14 op '18 wienen myn broer Harm en Bjinse en Jan Sikkes Sjoerd mei har trijen oan 't kuijerjen yn Moarmwâld yn 'e nacht tusken alve en toalve. Doe wie der in klok bigoun to lieden. Sy seinen: "Hwat is dat?" It duorre net lang, doe letten de klokken oeral. Yn Ikkerwâld, yn Moarwâld, yn De Geast, 't wienen allegear klokken dy't...
nl.verhalenbank.27434
Guon hearden hjir froeger de dea klopjen. As der trije kear kloppe woarde, dan koe men der mar fan op oan dat de dea jin ophelle.
nl.verhalenbank.24840
Tsjoensters kinne har yn katten foroarje. As katten hâlde se forgaderingen. Se ha ek us sa'n forgadering hâlden by âlde Harm v.d. Berg. Dy wennet yn Twizelerheide by de Swâdde. De katten wienen drok oan 't psalmsjongen, doe kom Harm der oan mei 't gewear. Hy hat op dy katten sketten. Se sieten yn in beam to forgaderjen en to sjongen. Ien fan 'e katten hat...
nl.verhalenbank.24841
Op in joune let hearden wy dúdlik timmerjen yn 'e skoalle. De oare deis sei heit tsjin master Walstra: "Hwat die meester justerjoune sa let noch yn skoalle?" "Ik yn skoalle?" sei meester. "Ik wie net iens thús." "Jo wienen net allinne," sei heit, "der wienen wol in stik of trije, dy't dêr omtimmeren." Letter kom der in nij hûs foar de skoalle to stean en...
nl.verhalenbank.27435
Bontsje Keeke hie it net maklik. Soms hied er noch mar in healûre op bêd lein, dan moest hy der út om hwat to sjen.
nl.verhalenbank.23900
Tink der om, seinen se tsjin 'e bern yn 'e Westerein, as dy jouns let noch bûten wienen, gau yn 'e hûs, oars pakke de loddeaden jim. (op andere plaatsen is het doddeaden)
nl.verhalenbank.24048
Wy mochten froeger noait in eintsje tou opkrije, dêr't trije knopen yn sieten. Oars krigen wy de koarts, sei mem.
nl.verhalenbank.24058
To Hurdegaryp wie in hekke, dy koenen se noait ticht hâlde. Ik haw in jonge kend, dy wie dêr op 'e joun lâns kom, doe hied er de hekke ticht dien. Doe't er wer op 'e wei wie seach hy achterom, doe stie de hekke wer iepen. Hy hie him opnij wer ticht dien mar 't joech neat. Even letter wied er wer iepen.
nl.verhalenbank.23904
Ik ha wolris heard, dat men in ôfprintsel fan in bokkepoat of in hynstepoat yn 'e groun fynt ûnder 'e kiste op 't tsjerkhôf fan minsken dy't dêr bigroeven binne en dy't in proai wienen fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.24844
As jo hwat fan in tsjoenster opite, matte jo 't lêste hapke stean litte, dan kinne se jo net krije. In tsjoenster kin jo ek net krije as jo hyltyd mar tinke: "Dû krijst my net!"
nl.verhalenbank.23905
Yn 'e Westerein spûke altyd in frommes om nachts, dy wie yn 't swart klaeid. Sy kom fan 't tsjerkhôf. Ik ha se wit hoe faek sjoen. Dan kuijere se de wei lâns en gong troch in sleat hinne. Sa gong se nei har eigen húske ta. Sy wie al stoarn. 't Wie 't wiif fan Gerben. Hja hie skulden makke doe't se noch leefde. Har man Gerben hie biloofd, hy soe dy skulden...
nl.verhalenbank.24059
Heit fortelde, Sterke Hearke wie us in kear oan 't ploegjen op 't lân. Doe kom der ien by him, dy frege: "Hwer wennet Sterke Hearke?" Hearke hekke de hynders út en hy tilde de ploege op en dy stuts er rjocht foar him út en hy sei: "Dêr wennet er."
nl.verhalenbank.23898