Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Jo matte noait Jan en alleman by 't fé litte, binammen net by fette keallen. Der binne guon, as dy se oer de rêch strike, dan wol 't net mear mei 't fé. Sokken ha de kweade hân. Dêr mat men altyd foar oppasse. Ik bin der wol foar warskôge. Ek net by bargen litte. Sokken ha konneksjes mei de duvel.
nl.verhalenbank.25366
Op it Saeilân to Ljouwert, dêr't froeger de fémerk wie krige Tseard van Dekken al ris spul mei
ien. Tseard hat it my sels forteld, ik ha by Tseard yn 't wurk west.
"Hwat soestû, smoarge snotaep", hie Tseard sein.
Doe hie dy oare sein: "Pas op, dan sil 'k dy stean litte."
En doe't Tseard noch net om 't lyk woe, hied er Tseard en dy syn maet ek allebeide...
nl.verhalenbank.28852
Alle Tet wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Sy wenne op 'e Bulten. Sy koe har yn in kat foroarje. Op in kear, doe't se as kat oan 't spûkjen wie ha se har op 't eech slein. Sûnt hie 't minske altyd in blau eech. Ik haw har noait oars kend. Tet bitsjoende de bern. Dan gong ien fan 'e âlden nei greate Wopke ta. Dy joech in drankje mei en dan sei er:...
nl.verhalenbank.27725
Willem van der Hoek verstong de zwarte kunst. Hai gong ers nee Purmerend, en toe kwam er een boer an en die vroeg ie of ie mee raie mocht. De boer gaf niks geen asem terug. Toe wier Willem kwaad, want die boer was heelemaal leeg, dus kon ie hem best hewwe.
"Ik zel eerder te Purmerend weze as jij," zeidie, aars niks.
Een poos later stong de boer stil, dan...
nl.verhalenbank.9038
Jan van der Woude, syn broer, wenne yn Grinzer Pein. Dy hie in dochter Bintsje en dy wie siik. Sy seinen: "'t Berntsje is bitsjoend." Doe gong Jan nei Frânse Hinke ta, dat wie in duvelbanster yn 'e Rotfalle.
Dy joech him in fleske guod mei. Sy sei, hy moest meitsje dat er dêrmei thús kom en foaral net òmsjen, hwant dan kom der ien, dy soe it fleske...
nl.verhalenbank.23726
Myn jongste broerke rekke siik. Hy bigong der al mar minder út to sjen. Syn troanje woarde wilich.
Doe gong heit nei greate Wopke fan Kûkherne. En dêr wie 't al sa, it jonkje wie bitsjoend.
Wopke joech heit in drankje mei, dêr moest it bern fan ynnimme, sei er. Mar hy warskôge heit, heit moest werom net troch de bosk gean, hwant dan soed er ophâlden wurde...
nl.verhalenbank.16770
Myn man hie in suster. Dy har jonge is geastlik deatsjoend. Myn mem wenne dêr as buorfrou njonken. Mem sei, hja hie sjoen, dat der mei ljochtmoanne twa hinne kuijere wienen. Dat hienen âlde Ot en Alle Tet west. Dy kommen dêr om to sjen hoe't it mei it bern wie. En doe hie der hwat boven op it dak lein, dat wie rjochtút en seach der út as in...
nl.verhalenbank.21464
Wel een fyftich joar leden kwam hier een boer te wonen. Hy kwam uut Gelderland en hy had een wyf en in stuk of vijf kiender. 't Was een hiel aparte huusholding.
It minske was gewoan minskeschuw - se durfde met gien een te proaten en sy kwam noait tofoarskyn. En de kiender woaren net zo. Se durfden niet met andere kiender te speulen.
Moar de keardel was...
nl.verhalenbank.26979
Oarreheit (dat wie mem har heit) wie net goed by 't spul. Hy rekke siik. Sy tochten, hy kin wolris bitsjoend wêze en doe gong der ien mei syn wetter nei de Wâlden ta, nei de duvelbander.
De duvelbander sei: "Lit my 't wetter mar ris sjen."
Doe't er dat bisjoen hie, sei er: "Ja, ik kin him wol hwat jaen, dan wurdt er wol wer better. Mar dan moat er rare...
nl.verhalenbank.27854
Tsjoensters kinne prachtich sjonge.
Op in nacht siet ik by Wibe Postma yn 'e apelbeam.
Dêr wienen sawn tsjoensters: seis froulju en ien man. Guon dêrfan koe 'k wol. 't Wie in hiel tsjoensterslaech.
Wylst ik dêr sa yn dy beam siet hearde ik nei it sjongen. It klonk moai yn 'e nacht.
Sy kommen op 'e apelbeam yn, dêr't ik yn siet. Dêr siet in swart skiep...
nl.verhalenbank.27771
Heden 24 juni 1911 had ik het voorrecht een partus te doen bij een primipara van 36 jaar. Die duurde van donderdagnacht één uur tot zaterdagavond zes uur. Wat kon ik beter doen, dan den uxor, een echte Zuiderwouder van 55 jaar, te interviewen? Ziehier het resultaat.
In de Haarlemmermeer was iemand, die de zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig...
nl.verhalenbank.9322
