Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Bij ons in de buurt was een ziek. 't Was een boerin. Die werd maar niet beter. Toen zei een buurvrouw van ons tegen haar: "Je moet naar de kwakzalver toe." Die man dat was een duivelbanner. Daar gingen ze heen. Toen zei die duivelbanner: "Je bent betoverd. En als je wilt weten wie het gedaan heeft, dan moet je morgen de kant naar de Ried uit lopen. "Die...
nl.verhalenbank.21700
En d'r was ne man, die ha zo veul praots en een andere man zee: "We ,zulle is een slot op oewen mond zette!" En toen hij dee z'n hand naar de mond van die man. En toen kon die niks meer zegge.
nl.verhalenbank.72742
Naar aanleiding van sprookje 119, bladzijde 193 van de overdrukken uit Volkskunde kan ik u mededeelen dat het gooien van een slot op den mond ook aan de Zaan bekend is. De heeren Veldhuize en Evert Smit stonden daarvoor in een kwaden reuk. Ook werden wij als kinderen gewaarschuwd om bij straatkunstenaars op de kermis niet te zeer naar voren te dringen,...
nl.verhalenbank.9287
Liuwe Kûper wie kûper yn Burgumerheide. Hy wie âld-feint en 't wie in tsjoenster. Hy wenne by twa minsken yn, oan 'e Rottereed. Op in moarn lei Liuwe op bêd. Sy rôpen him om thé. Hy rôp: "Ja, ik kom!" Mar hy kom net.
Doe gong de frou der hinne to sjen. De hiele Liuwe wie fuort. Tekkens en lekkens wienen fan 't bêd ôf. Hy wie der net.
Twa ûren letter lei...
nl.verhalenbank.20258
As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif.
Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht.
Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd:
"Ien âlde duvel, twa,...
nl.verhalenbank.20735
Jehannes Meerstra wie ris op in kear by ús, doe stie der in ynstektsjettel by ús yn 'e kachel. Dêr siet hyt wetter yn. Ien fan 'e bern stie der ticht by.
"Pas mar op," sei Jehannes, "dêr kin samar in flap hyt wetter út komme."
"Né," sei mem, "dat is noch noait gebeurd."
Mar hja hie 't net sein, of 't wie al sa. Der foel in flap hyt wetter oer de flier, út...
nl.verhalenbank.38180
Myn man wie ris op in joun yn 'e herbech om in kopke thé.
De soan fan 'e kastlein, Klaes, soe petroalje yn 'e lampe dwaen. Jehannes Meerstra siet der ek.
"Pas op," sei Jehannes tsjin Klaes, "dat de brânder net yn 'e brân fljocht."
"Né," sei Klaes, "dat is noch noait gebeurd."
Hy hie 't net sein, of dêr fleach de brânder yn 'e brân. Dat wie Jehannes syn...
nl.verhalenbank.38181
Alle Tet fan 'e Harkema wie in tsjoenster. Sy wie blau om 'e kop doe't se dea wie en sa slop as in flarde. Wy ieten as bern noait hwat fan har op, hwant dan krigen wy in pod yn 't liif seinen se.
nl.verhalenbank.19465
Op it Saeilân to Ljouwert, dêr't froeger de fémerk wie krige Tseard van Dekken al ris spul mei
ien. Tseard hat it my sels forteld, ik ha by Tseard yn 't wurk west.
"Hwat soestû, smoarge snotaep", hie Tseard sein.
Doe hie dy oare sein: "Pas op, dan sil 'k dy stean litte."
En doe't Tseard noch net om 't lyk woe, hied er Tseard en dy syn maet ek allebeide...
nl.verhalenbank.28852
Alle Tet wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Sy wenne op 'e Bulten. Sy koe har yn in kat foroarje. Op in kear, doe't se as kat oan 't spûkjen wie ha se har op 't eech slein. Sûnt hie 't minske altyd in blau eech. Ik haw har noait oars kend. Tet bitsjoende de bern. Dan gong ien fan 'e âlden nei greate Wopke ta. Dy joech in drankje mei en dan sei er:...
nl.verhalenbank.27725
Myn man hie in suster. Dy har jonge is geastlik deatsjoend. Myn mem wenne dêr as buorfrou njonken. Mem sei, hja hie sjoen, dat der mei ljochtmoanne twa hinne kuijere wienen. Dat hienen âlde Ot en Alle Tet west. Dy kommen dêr om to sjen hoe't it mei it bern wie. En doe hie der hwat boven op it dak lein, dat wie rjochtút en seach der út as in...
nl.verhalenbank.21464
Oarreheit (dat wie mem har heit) wie net goed by 't spul. Hy rekke siik. Sy tochten, hy kin wolris bitsjoend wêze en doe gong der ien mei syn wetter nei de Wâlden ta, nei de duvelbander.
De duvelbander sei: "Lit my 't wetter mar ris sjen."
Doe't er dat bisjoen hie, sei er: "Ja, ik kin him wol hwat jaen, dan wurdt er wol wer better. Mar dan moat er rare...
nl.verhalenbank.27854
