Datasets - ISEBEL

En d'r was ne man, die ha zo veul praots en een andere man zee: "We ,zulle is een slot op oewen mond zette!" En toen hij dee z'n hand naar de mond van die man. En toen kon die niks meer zegge.

hand

nl.verhalenbank.72742

Bij het Tienhovense veer woonde een man. Die moest je niet vergramd op je maken. Dan kon hij je paard kreupel maken.

angst

nl.verhalenbank.50895

Myn man wie ris op in joun yn 'e herbech om in kopke thé. De soan fan 'e kastlein, Klaes, soe petroalje yn 'e lampe dwaen. Jehannes Meerstra siet der ek. "Pas op," sei Jehannes tsjin Klaes, "dat de brânder net yn 'e brân fljocht." "Né," sei Klaes, "dat is noch noait gebeurd." Hy hie 't net sein, of dêr fleach de brânder yn 'e brân. Dat wie Jehannes syn...

avond

nl.verhalenbank.38181

Dêr wie in man, dy kom wol op 'e Dwarsfeart. Dêr hie ús heit in hekel oan. Hwant as dy man de hân op 'e rêch fan 'e bargen lei, dan woarden dy bargen blau. Dy man hie de kweade hân, dêr moesten se bot foar oppasse. Heit sei: "Noait fremden by de bargen litte."

betoveren

nl.verhalenbank.19857

Oarreheit (dat wie mem har heit) wie net goed by 't spul. Hy rekke siik. Sy tochten, hy kin wolris bitsjoend wêze en doe gong der ien mei syn wetter nei de Wâlden ta, nei de duvelbander. De duvelbander sei: "Lit my 't wetter mar ris sjen." Doe't er dat bisjoen hie, sei er: "Ja, ik kin him wol hwat jaen, dan wurdt er wol wer better. Mar dan moat er rare...

nl.verhalenbank.27854

Tsjoensters kinne prachtich sjonge. Op in nacht siet ik by Wibe Postma yn 'e apelbeam. Dêr wienen sawn tsjoensters: seis froulju en ien man. Guon dêrfan koe 'k wol. 't Wie in hiel tsjoensterslaech. Wylst ik dêr sa yn dy beam siet hearde ik nei it sjongen. It klonk moai yn 'e nacht. Sy kommen op 'e apelbeam yn, dêr't ik yn siet. Dêr siet in swart skiep...

nl.verhalenbank.27771

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur