Datasets - ISEBEL

Ek in kear, doe siet ús buorwyfke by ús. Doe wie Imke de Jong der ek. Doe sei 't minske: "Kom, ik mat der mar op út to boadskipjen." "As jo boadskipje wolle," sei Imke, "dan matte jo ek sinten ha." "Dy ha 'k wol", sei 't minske. "Binne jo dêr wis fan?" sei Imke. "Jawis", sei se. "Sjoch dan mar ris", sei Imke. Hja sjen en sjen en doe sei se: "Och heden, ik...

beurs

nl.verhalenbank.25585

Myn âld buorman Ate roan mei Imke de Jong troch Twizel. Doe frege er Ate om in kwartsje. "Ha 'k net", sei Ate. Even fierder sei Imke: "Dû seist niis, datst gjin sinten hiest. Hwat is dit dan?" Doe hied er Ate syn jildponkje yn 'e hân. "Nou soest tinke," forfette er, "Imke de Jong is samar ryk. Mar sa sit it net. Ik kin se net hâlde."

geld

nl.verhalenbank.21650

Stammerige Harm, seinen se, hie in wikseldaelder. In wikseldaelder, as men dy útjowt, dy komt altyd wer yn 'e knip tolânne. Myn swager sei, Stammerige Harm koe mear as sljochtwei. Hy koe tsjoene. Jouns hong er de lege pong bûten oan 'e kruk fan 'e doar. De oare moarns wied er fol jild. Soks dienen de frijmitselders ek. Mar dat koenen se mar trije kear...

nl.verhalenbank.27438

Lantinga wie in gûchelder en wenne op 't Hearrenfean. Op in kear kaem er op Skoatster merke en kocht dêr in hynder. Hy sei tsjin 'e koopman: "Wy sille fuort mar even ôfrekkenje." Hy bitelle yn gounen en ryksdaelders, dy't er allegearre op 'e tafel lei. De koopman die se yn 'e jildponge, mar doe't hy der even letter nei seach, doe wienen dy gounen en...

bemerken

nl.verhalenbank.32161

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur