Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Bij ons in de buurt was een ziek. 't Was een boerin. Die werd maar niet beter. Toen zei een buurvrouw van ons tegen haar: "Je moet naar de kwakzalver toe." Die man dat was een duivelbanner. Daar gingen ze heen. Toen zei die duivelbanner: "Je bent betoverd. En als je wilt weten wie het gedaan heeft, dan moet je morgen de kant naar de Ried uit lopen. "Die...
nl.verhalenbank.21700
Heit hat sjoen dat Ymke de Jong mei boarden op 'e noas fuortroan. Hy droech ek twa, trije stuollen op 'e noas. Dan hied er mar ien stoelpoat op 'e noas.
Sa reizge er de merken ôf.
nl.verhalenbank.27754
Greate Jel wenne oan 'e Houtigehaechster wyk. It wie in tsjoenster. Hja hobbele yn 'e nacht mei in oanret skelkje foar op 'e planken om. Guon ha har dêr wol sjoen.
nl.verhalenbank.25619
Under tsjinst wienen se forlegen mei him. Sy moesten dêr exerseare, mar hwat Imke to dwaen hie, dy wykte der by wei en roan op it wetter om.
nl.verhalenbank.24166
Een kudde varkens gezonden
Toen de vrouw van een herbergier Achter Het Vleeshuis te Maastricht op een zaterdagavond nog laat het café aan het schrobben was voor de zondag, kwam zekere smid uit diezelfde straat met nog een paar kameraden binnen en liep met zijn vuile schoenen door het pas geschrobde.
De vrouw was daar niet erg over te spreken en zeide:...
nl.verhalenbank.43071
Yn 'e Rottefalle wenne Piter Scheper. Dy koe mear as in oar. Hy siet us by syn buorman yn 'e hûs en doe sei er: "Sjoch, al jou fé rint bûtendoar." 't Wie midden yn 'e winter en soks wie net mooglik. It fé stie op 'e stâl, mar de buorman seach syn fé ek tige dúdlik rinnen. Hy gong nei bûten ta, mar der wie neat to sjen. Alle fé stie op 'e stâl.
nl.verhalenbank.19678
Klaes Boskma hie in stik lân, dêr helle er 't hea út mei in hynder. Njonken dat lân wie bou. Dêr hie Jehannes Meerstra tún. Dat lân fan Klaes wie tige ûnsljocht en sa moest er op in stuit by in hichte op. It hynder koe 't net dwaen, dy koe der net by opkomme mei de folle wein. Dat like fremd, hwant oars koe 't hynder 't altyd wol dwaen.
Mar nou koe Klaes...
nl.verhalenbank.38103
Op in joun doe hienen heit en Imke der togearre op út west. Doe kommen se in pear froulju foarby. De manlju seinen 'joun', mar dy froulju seinen neat werom. Imke sei tsjin dy froulju: "Bliuw jim mar even stean." En dat wie gebeurd. De froulju forsetten gjin foet mear. Doe't dat in skoftsje sa duorre hie, sei heit tsjin Imke: "Dû mast se wer gean litte."...
nl.verhalenbank.21578
Vroeger kwam ’r ’n landloper ’n poar keer ien ’t joar opte stenove sloape. Hé’j liep dan overdag ien inkele dage de huus ien Gendt af. D’r ware wel es van die kwojjonges, die ’m ploagde of vör de gek hiele. Op ’n keer deej da wer zo’n jong. De man zèj toe tège ’m: “Zo kjelje, go gé’j nou mar es ’n eindje mee mien mee”. De jong woj da nie. Mar hé’j mos....
nl.verhalenbank.50169
Kees Jansen zèj, dat ie iemand stief kos loate stoan. As ie da wou. Mar ik heb nooit gezien, dat ie ’t deej. Hé’j zèj ok, dat ie ’n pjerd stil kos loate stoan. Wel op honderd meter afstand. En ’m ok wel kreupel kos loate lope. Mar ik het nooit meegemakt, dat ie ’t gedoan het.
nl.verhalenbank.50380
Ik haw wol us fan ús heit heard, dat er ien yn 'e Wylp wenne hat, dy koe samar soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Dy makken in rountsje troch de keamer en gongen dan wer ta de hurddobbe yn. Dy man kommandearde fan rechtsomkeard en linksomkeard.
nl.verhalenbank.23406
In Langerak was het vroeger bar met toverij. Ik heb van m'n vader gehoord. Je had daar een waal* in Langerak, die waal op Nieuwpoort an en daar is vroeger een mannegie overheen gelope. Hij liep droog over het water.
*dijkwiel
nl.verhalenbank.57802
Us mem helle us fyftich baelders op fan Teije Tammes Syts. Mar doe't se mei dy baelders fuort soe, liet Syts har stean. Se koe net in foet forsette. Wol in healûre lang hat se dêr sa stien. Doe kom Syts har keardel der oan. Dy sei tsjin mem: "Dû hast hjir lang genôch stien. Dû mast sjen datst thúskomste mei de branje."
Doe koe mem earst noch net to bêst...
nl.verhalenbank.20032
Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze."
Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...
nl.verhalenbank.23528
Myn swager syn heit is nou sahwat in fjirtich jier dea.
Hy fortelde, hy hie us op in nacht om in ûre of alve ûnderweis west mei de wein. Hy ried op Grinzer Pein yn, dêr't er wenne. Hy wie op 'e Noardwikumerheide, yn 'e buert fan Noardwyk en Mearum. Dêr hearde er hwat sûzjen. Hy draeide him om op 'e wein en hy seach achter him. Mar der wie neat to sjen....
nl.verhalenbank.25552
Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se.
Hij het al jaren wei west.
Ons moeke was weduwvrouw.
Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een.
"Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....
nl.verhalenbank.23967
Mien vrouw had ope bene. ’t Was heel erg. Ze kos bijna nie mer lopen en soms helemol nie. En de wonde gave ’n lellijke reuk. Den dokter kos er bliekboar niks on doen. En zuster Plechelma, die de bene kwam verbiende, wister ok gin road op. We hörde toe veul vertelle van ’t Winsense boertje, die zo’n halve wonderdokter scheen te zien. Ik doch: “t Kan nooit...
nl.verhalenbank.50191
