41 results
Dutch Keywords: verdwijnen
Tovenaar betovert koe die dood valt Ons vader ging eens een koe kopen in Stramproy. Onze buurman had ons al komen waarschuwen dat we ze niet moesten kopen, want dat ze van een tovenaar kwam. Ons vader was echter een koppige vent en wou niet luisteren. Op een zomerdag was de koe echter uit de wei verdwenen en toen ons vader ook eens bij de tovenaar ging...
nl.verhalenbank.35778
Spookdieren Bij mijn grootvader- boer in Mariekerke geweest- was het verhaal bekend van een buurman, die in de gedaante van een konijn op het raamkozijn kwam kijken wat men at. Toen men het beu was, schoot men er op, maar opzettelijk niet met een kogel. Het konijn werd even in zijn vacht getroffen en..."buurman" waagde het verder niet meer!
nl.verhalenbank.13336
Toveren is een kunst, maar toch waren er in Zeeland mensen, die deze kunst verstonden. Vooral schaapsherder, die de hele dag de tijd hadden om toverboeken te bestuderen, konden meer dan rech toe, recht aan. Een boer van Sint Anna ter Muiden had zo'n scheper in dienst. Andere schaapsherder hielden netjes de dijkwegen en zouden het niet gewaagd hebben in de...
nl.verhalenbank.49094
Bij Heintje Groen (zie vroeger) was een vierkant gat onder den schoorsteen. Naast dat gat waren twee kleinere gaten. Daardoor kwamen 's nachts de K(l)aboutertjes. Hein's vrouw wist dit en zette 's avonds eten voor hen klaar, dat dan 's morgens ook verdwenen was zonder dat iemand hen had zien gaan of komen. Toen Hein dit begon te ontzoeten (Zaansch),...
nl.verhalenbank.9132
HET KIND IN DE STOOF In Uitdam vertelde men dat er op het eiland Urk, waar zo veel heksen wonen, een kind van twee en-een-half jaar zoek was. Wanhopig liep de moeder het eiland rond, maar ze kon het kind niet vinden. Erg bedroefd keerde ze naar huis terug en daar zat het kind bij de tafel. "Waar ben je al die tijd geweest, liefie?" vroeg ze. "In de stoof,...
nl.verhalenbank.12795
Lytse Kees wenne yn Drachtster Kompenije. Guon wienen wol us by him om 'e doarren. Dan seagen se dat er samar in leger soldaten ta de hurddobbe komme liet. Even letter liet er se der wer ta'n yn gean.
nl.verhalenbank.25583
As ’t vroos, zaege ze ’s aevens dikkels lichjes in ’t riet in de buurte wi van Damme woonde. As ze d’r dan nae toe gienge, waere ze inêêns weg.
nl.verhalenbank.46522
Ik ha wolris heard dat hjir tsjoensters west ha, dy't âlde roeken ta de hurddobbe útkomme lieten. Dat dienen se mei in toverboek. Dêr lêsden se yn. Lêsden se itselde tobek, dan gongen de roeken wer ta de hurddobbe yn.
nl.verhalenbank.20894
Het kaarsje Op een donkere, stormachtige avond in de herfst ontmoette een landbouwer in het open veld tussen Mechelen en Epen een grote, witte vrouw met versluierd gelaat. Zij hield hem staande en begon met hem te praten over de duisternis. De man was niet erg op zijn gemak, maar begreep dat hij het beste deed met die vrouw niet te ergeren door haar te...
nl.verhalenbank.43439
To Grins kochten Ymke en Auke en Wytse in pakje tabak foar in dûbeltsje. Ymke bitelle de man. Hy lei de sinten op 'e toanbank del. Mar doe't de man se krije soe, leinen der gjin sinten. Ymke sei: "Nou opgepast. Nou sil 'k se jo yn 'e hân dwaen." Hy lei se de man yn 'e hân, mar doe't er him omkearde wie de hân leech. Sokke kueren hied er altyd. De man hat...
nl.verhalenbank.22028
Hindrik Ophús syn suster Ot - de mem fan âlde Ale - wie ek in tsjoenster. Mem en Jannemuoi wienen us in kear nei beppe ta. De bern wienen mei en dy wienen wylst oan 't toarnbeisykjen. Doe kom der in dikke kat oan, dy woarde wei ûnder 'e boskjes. Doe stie der ynienen in frommes foar de bern. 't Wie Ot. "Berntsjes," sei se, "binne jim oan 't...
nl.verhalenbank.23531
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Yn Houtigehage lei in bern yn 't berneweintsje. Dêr kom altyd in swarte kat by dat bern. 't Wie in fremde kat. Doe seinen dy lju: "Soe dat wol goed spul wêze, dat dy kat dêr altyd is?" Sy hienen 't net sein of de kat gong fuort. Hy naeide út en sy ha him noait wer sjoen. Dat gebeurde by ús heit en mem yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.25608
Oeds Eilander wenne hjir by de skieding. It wie in nuveren ien. Hy hie in toverboek, seinen se. Dêr koed er soldaetsjes mei ta de hurddobbe útkomme litte. As er achterút lies gongen se der wer ta'n yn. Hy koe ús ek stean litte. En sy seinen, hy koe jin de klean ek samar ôfsakje litte. Soms sei er tsjin ús: "Stek de tonge út." Mar dat doarsten wy net to...
nl.verhalenbank.19495
Visser Pompe uit Ijsselstein die had gevare. Die had in Indië en zo wel het een en ander geleerd van die toverkunste. Maar hij dee nooit iemand kwaad. Wanneer die erges in 't veld was en d'r dreigde een ongeluk dan zorgde hij d'r voor dat de mense op tijd weg ware. En op sommige tije dan liet ie vuur springe en dan was tie ineens erges anders.
nl.verhalenbank.69289
Hindrik burdman (= H. de Vecht) hie in boek kocht, dêr't er fan alles út learde. Sa koed er wite kninen ta de hurddobbe útkomme litte, as er dêr yn lêsde. Letter moest er alles weromlêze, dan gongen se wer ta de hurddobbe yn. Mar it gong sa fier mei him, dat hy woarde op 't lêst bang yn eigen hûs. Doe is er fan binaudens noch grifformeard woarn. 't Wie...
nl.verhalenbank.23386
Beppe hat njonken in âld-minske wenne, dat wie in tsjoenster. Op in kear kom beppe har broer by dat âld minske yn 'e hûs. Doe hie dêr in boek op 'e tafel lein. Dat wie in toverboek, mar dat wist hy net. Doe bigoun er dêr yn to lêzen. Mar doe gong it raer. Doe wienen der allegear katten ta de hurddobbe út kaem. Even letter kaem 't âld-minske der yn....
nl.verhalenbank.19637
Myn man wie us op 'e merk yn Uthuzen (Gr.). Doe wie dêr ien dy koe tsjoene. Hy sei tsjin in âlde arbeider, Dirk Bos fan Garsthuzen: "Hjir ha jo in ryksdaelder fan my." Dirk die de ryksdaelder yn 'e bûse en gong mei myn man wer op hûs ta. Mar doe't er ûnderweis us even nei de ryksdaelder sjen soe, siet er net mear yn 'e bûs.
nl.verhalenbank.18108
De tsjoensters binne froulju mei reade egen. Ik haw ris mei ien praet, dy sei: Ik haw ris in nachtmerje fangd. Ik pakte 'm. 't Wie tsjuster. Doe kommen de lampen op. Doe hie 'k de swarte kat yn 'e hân. En dy wie samar ynienen fuort, sûnder dat se sjen koenen hoe't er fuortrekke.
nl.verhalenbank.25539
Op 'e joademerk (it Saeilân) to Ljouwert stie froeger in koopman, dy forkocht fytsbannen. Mar deselden dy't guon kochten, rekken se altyd wer kwyt. Wienen se ûnderweis nei hûs ta dan hienen se ynienen de bannen net mear. Se kommen altyd wer by de koopman tolânne
nl.verhalenbank.19940
Minse Griper wenne oan 'e Spekloane yn Boelensloane. It wie in âldomke fan my. Syn wiif Tryn (Snipel) wie in suster fan myn beppe Antsje (Snipel), dêr't ik nei neamd bin. Minse Griper hie in toverboek. As er dêr yn lêsde dan kommen der soldaetsjes ta de hurddobbe út en dy bigongen to marsjearen. As er achterút lêsde, gongen dy soldaetsjes wer moai ta de...
nl.verhalenbank.20092
44