Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Op in winterjoune roannen heit en de slachter Sake Hofstede togearre mei elkoar op nei hûs ta. 't Wie op 't Ketling ûnder Surhústerfean. Der lei snie. Doe seagen se, dat der in frommeske achter har oan kom. Sy sloech in sydpaed yn en wie samar ynienen wei, as wie se yn 'e groun sakke. Heit en Sake woenen it ûndersykje. It minske hie gjin spoaren...
nl.verhalenbank.12492
In Boven-Hardinxveld, in 't gehucht De Bout, daar had je vroeger een heel klein huissie met een dik riete dak. En daar spookte 't. Daar woonde een toverheks. De schoolkindere dorste d'r niet voorbij. Ze ginge d'r altijd an de buitenkant van de dijk voorbij, nooit d'r langs.
nl.verhalenbank.70565
D'r was hier een ouwe baas, dat heb die me meer dan eens verteld, dan liep die van Ammerstol naar Bergstoep en daar heb ie onderweg een waal, van een vroegere deurbraak zogezegd. Steeds werd ie as die voorbij die waal kwam van de dijk gezet. Daar mot jie niet min over denke want dat was een hoogte van vier meter, dat ie van de hoge dijk in de onderkant...
nl.verhalenbank.70559
Oan 'e Lytse Wei ûnder Droegeham, dêr't nou Hindrik Borger wennet, seagen de minsken froeger in swart frommes.
Dat frommes spûke dêr. Dêr is earen in âld minske formoarde woarn. Se wolle wol ha dat dat datselde frommes is.
Yn 'e wâl op 'e dyk stiet in ikene beam mei in krús der yn, ta in teken dat it dêr gebeurd is. Dat krús koe der noait wer út, seinen se.
nl.verhalenbank.28901
Op 'e Lytse wei tusken Harkema en de Ham spoeke in wite juffer. 't Wie achter 'e tún fan 'e minder faliden. Wytseboer (hy wie gjin boer) hat syn muoike dêr formoarde om 't jild. Sûnt spûket it der. It is deun by it plak, dêr't it hûske fan sterke Hearke stien hat.
nl.verhalenbank.12323
Ik gong froeger mei de keppel mei nei Grinslân to flaeksteppen en to wjûden. Dan slepten wy yn boereskuorren.
Dêr stie ek in spûkskuorre. Dat wie yn Uthuzen. Dy wie altyd leech, omdat it dêr net doogde. De stâllen, dêr koe it fé noait yn fêst bliuwe. It roan der altyd los yn om.
nl.verhalenbank.36525
Yn 'e buert fan Burgum wie in lânne, dêr spokke it altyd yn. Jochum bargekoopman kaem dy kant út wei. Dy fortelde it ús. Hy sei, syn heit wie dy lânne us yn gong. Dy woe der mear fan witte. Hy seach it spoek en spriek it oan. Hy sei:
"Bist fan God, spreek. Zijt ge van de satan, wijk."
It spoek wie útnaeid en 't hie dêr noait wer west.
nl.verhalenbank.22154
Spoken - 't strooike
Veul mense geloofde aon spoke. Vruuger zette de mense nie veur niks 'n strooike voor 't huis, as d'r iemand dood was. Daor ging dan de ziel in zitte, zinne ze, en dan moest 't 't waoter op. Anders ging de doje spoke in 't huis.
nl.verhalenbank.41632
It gebeurde wol dat in deade al syn lykklean net meikrige yn 'e kiste. Dan kom de deade wer. Dan kom syn hân om 't hoekje fan 'e doar en dan sei er mei in raer hol lûd, hwat er ha moest. Se moesten dat him dan tasmite, net oerjaen, hwant dat wie net fortroud. As se dat dien hienen, krigen se der gjin lêst wer fan.
nl.verhalenbank.12524
By de Skânsebrêge tusken de Greate - en de Lytse Wielen, dêr't nou in elektrysk gemael stiet, dêr doogde it net. De Jan Plezier dy't fan Burgumerheide nei Ljouwert ried, kaem dêr lâns, mar de hynders bleauwen altyd stokstiif foar de brêge stean as se jouns weromkamen út 'e stêd. Dan moesten se salang wachtsje oant it deiljocht wie. De minsken seagen neat,...
nl.verhalenbank.36479
Skoanmem fortelde hja wie op in joun oer 't Heechsân to Eastemar roun. Tusken de herfoarme tsjerke en de pleats fan Mame Ozinga hat in buorkerij stien mei de hekke by de wei. Dy pleats stie in eintsje achterút. Op dy hekke sieten de Harms-Antsje-froulju alle trije mei wite mûtsen op. Doe wienen se al lang dea. Dy froulju spoeken dêr.
nl.verhalenbank.32155
Spoken
D'r ware allemaal van die spoke tusse de Goolse briere en Hilverenbeek. Op die hei zèn hil wa mense spoke tegegekome. Ook op 't landgoed van Van Puijenbroek moet 't errug gespookt hebbe. Da moete mar us in Hilverenbeek vrage. D'r zijn nog hele verhale van bekend. Van mense, die achtervollugd werde.
nl.verhalenbank.41636
Us heit wie skipper. Wy leinen yn Haulerwyk. It wie tusken de maeijen. Heit fortelde: Yn 'e nacht moest ik der even út. Ik skoude it lûkje iepen en kom omheech. Dêr seach ik in wite gedaente, dy kom út it hûs oan 'e oare kant. Dy dûkte ûnder wetter troch. Even letter kom er werom. Heit woarde ôfgryslike kjel.
Pake holp him de oare deis út 'e dream. Der...
nl.verhalenbank.22144
Op 'e Tille hat in hûs stien, dêr woe net in minske yn wenje. Hwant it spoeke dêr. Alle jounen kom der ien by de doar. Dy kom út it graef wei. As se fregen: - Hwat matte jo -, dan sei 't spoek neat werom.
Doe gongen se op in kear nei de doomny ta. Dy kom der by. En dy, het it spoek oansprutsen.
Hy sei: "Hwat binne jou forlangens?"
Doe sei se, hja hie net...
nl.verhalenbank.21539
Mijn ouders, dat ware nog echt van die ouwerwetse mense. Die knecht, die kon niet slape, hij lag te woele en te worstele in z'n bed. Maar dat is misschien al honderd jaar geleje. Mijn vader ging toen bij die knecht slape. Mijn vader zee: "Ga nou maar legge bid- de!". En die knecht die kwam tot rust.
nl.verhalenbank.72808
Mien voader het wel es verteld, dat op Burkesdam vroeger soaves duk ’n kenieneke zat. Voader prebierde ’t wel es te vange. Mar da gieng nie. Hé’j trok zien jas dan uut en wou ’t kenien er dan onder gooie. Mar ielke keer, as ie d’r onder zat, floeptenie d’r gaauw wer under uut. Ze hemmen ’t nooit gekrege. Da kenieneke - sommige zèje, dat er meer ware - was...
nl.verhalenbank.49690
Spookhuis
Van een huis in Helvoirt zeie ze dat 't een spookhuis was. Da was 't huis van Mie hoe heet ze ok weer, van Mie de heks zeg mar, zo werd ze ook wel genoemd. Die zag er altij zo vies uit, dat iedereen zei dat 't 'n soort heks was. Ik geloof nie, dat ze d'r eige ooit waste. Ze woonde in een klein krot, dat nog nie afgebroke was, maar waar niemand...
nl.verhalenbank.41582
Op 'e Mûzewei (= Mûntse-wei) fan Aldwâld nei Feankleaster spoeke in juffer yn 't swart. Dy roan dêr altyd om. Underskate lju ha har dêr sjoen. Hja hie swart-sidene mofkes oan 'e hannen en in swart-sidene jurk hie se oan. Hja gong dêr nei in plaets ta. Dêr stie in plakje mei woartels flak by. Dêr roan se altyd oan ta, dan gong se werom. Guon seinen. hja...
nl.verhalenbank.25831
Heit en Durk Bolwyn gongen der togearre wol mei de karre op út om matten to forkeapjen, dy't se sels makke hienen. Sy skouden de karre om beurt, de oare siet dan op 'e karre. Mar doe't se op in kear tusken 't Jachtfjild en 't Blauhûs wienen, gong de karre almachtige swier en 't rattele yn 'e speaken, dat de iene die de oare in forwyt. Mar gjin fan beiden...
nl.verhalenbank.17673
As ien stoarn is mat men der fral om tinke, dat it bierkleed net to lang is. It is ris gebeurd dat ien werom kaem by de famylje to spûkjen. Dan rôp er al mar: To lang - to lang.
Doe seinen se op in kear: "Skuor der dan in stik ôf."
En doe hearden se dúdlik dat der hwat skuord waerd. Doe hat dyselde der net wer west.
nl.verhalenbank.29762
