Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
108 results
Dutch Keywords: rust sterven
Een bakker te Hoorn had een vrouw en twee kinderen. Zijn vrouw stierf. Hij beloofde haar op haar sterfbed de kinderen bij een buurvrouw, een braaf mensch, uit te besteeden. Hij kwam die belofte niet na. Daarop begon het avond aan avond op een bepaalden tijd te spoken. Er werd leven gemaakt, geschuifeld, gestampt enzovoort. Hij sprak er den predikant over....
nl.verhalenbank.8625
Op 't Formanjepaed ûnder Damwâld tsjoenden twa neakene berntsjes om. Dy hienen gjin deakleantsjes meikrigen en koenen sadwaende de rêst net fine.
nl.verhalenbank.25122
Hjir spoeken ek wol berntsjes om dy't gjin rêst founen nei de dea. Dy dounsen nachts om in skuorstile om.
nl.verhalenbank.24241
Op 'e Sumarreheide wie in boereplaets, dêr dounsen nachts neakene berntsjes om in skuorrestile hinne. Men woe wol ha dat dy berntsjes dêr formoarde woarn wienen en de rêst net fine koenen.
nl.verhalenbank.30351
Op Zuiderwoude spookt het weer. Een mijner overleden patiënten, een ruwe man die altijd erg vloekte en om God noch Zijn gebod gaf, levert hem dit. Het komt omdat zijn geest geen rust kan vinden.
nl.verhalenbank.8811
't Spook De ziel van een overledene welke grensstenen had verlegd, had geen rust en zweefde 's avonds door de velden roepende: "waar zal ik hem laten." Op advies van de dorpspastoor moesten de boeren antwoorden: "Waar je hem gekregen hebt." Een kranige boerenzoon waagde dit op een avond als tegenantwoord te geven en met een doffe plof viel de steen neer...
nl.verhalenbank.13219
Der wie in dobbe achter Fokke Rins (Fokke Alma = dikke Fokke, dûbelde Fokke, soan fan Albert Alma en Tet). Tichteby hat in âld hûs stien, dêr binne trije berntsjes yn forbrând. Jan van Zalen hat der noch in liet fan makke. Dy berntsjes binne op it earmetsjerkhôf biierdige. Sy hienen gjin deaklean mei krigen. Dy berntsjes sweefden altyd om dy dobbe hinne...
nl.verhalenbank.22223
Op 'e Finnen to Feanwâlden lei faek in skipper oan 'e wâl. Mar as er even fan 't skip ôf wie of hy wie mei syn frou to winkeljen, dan lei it skip altyd los, as er thúskom. It gebeurde nachts ek wol, as se op bêd leinen. Dan wie 't skip de oare deis los. Op in kear doe wie de skipper nei in feest ta. Doe't er werom kaem wie 't hiele skip fuort. Doe seach...
nl.verhalenbank.30953
Antsje de Bruine wenne yn 'e Houtigehage. 't Minske hie 't o sa krap. Sy gong froeger in protte to naeijen. Op in nacht hie se thús sitten to naeijen by in ljochtsje. Doe hie der hwat by de doar west. De doar gong iepen en der kom ien yn. It wie in geest. 't Wie de geest fan har muoike, dy't al dea wie. Kingemoai, sei se tjin har. "Hwat is der oan,...
nl.verhalenbank.24675
Yn 'e Harkema wie in famke stoarn. Dat bern hie in to koart bierkleed meikrige en doe koe it de rêst net fine. Doe kaem it jouns altyd to spûkjen by har heit en mem. Doe ha dy der in doomny by helle. Dy hat it bern oansprutsen. It bern moest in langer bierkleed ha. De âlders ha der foar soarge dat dat der kaem en doe hat de doomny dat langere bierkleed it...
nl.verhalenbank.10693
Op 'e Iestpleats to Sumar spûke it altyd. Dêr hie in boerefaem wenne, dy hie dêr in pear kear in bern op 'e wrâld brocht - dy wienen fan 'e boer - en dy bern wienen dêr formoarde en sûnder klean oan bigroeven. Nei dy tiid, as it tsjuster waerd bigoun it dêr yn 'e skuorre to spûkjen. Dan dânsen der trije neakene berntsjes om 'e stile hinne. Dy koenen dêr...
nl.verhalenbank.32065
De Susterwei rint fan Garyp nei Sigerswâld ta. Dêr binne yndertiid trije susters formoarde. Age Bergsma wie sa'n 20 jier âld, doe roun er op in joun let fan Sigerswâld nei de heide ta. Hy seach in kear om en doe kamen der 3 neakene froulju fan achteren op him yn. Doe bigoun Age to rinnen sa hurd er koe. Hwant hy waerd deabinaud. Mar dy froulju koenen noch...
nl.verhalenbank.32066
Yn Aldegea spoeke de man fan 't slot. Yn 't West spoeke it ek hiel bot. Dêr wienen bern forstoarn, dy't har gerak net krigen hienen mei 't biklaeijen. Der wie ek in tsjoenster. Dy fleach mei in gleone latte om 't hûs hinne en tsjoende krânsen yn 'e kessens.
nl.verhalenbank.32467
By de Boppewei spoeken twa famkes by nacht, mei reade doekjes om 'e hals. Dy famkes binne yndertiid formoarde woarn en koenen de rêst net fine. Guon doarsten dêr by nacht net lâns. Der wienen wol keaplju, dy ha dy famkes dêr troffen as se dêr nachts mei de bargewein lâns kamen. Dan wie 't in hiele toer de hynders dêr troch to krijen.
nl.verhalenbank.30073
Yn Aldegea, fortelde mem, stie in hûs mei in skuorrepeal, dêr't yn 'e nacht altyd neakene berntsjes om hinne dounsen. Dy berntsjes hienen gjin deaklean meikrigen. Dêrtroch hienen se gjin rêst.
nl.verhalenbank.30892
It is ris gebeurd yn 'e Westerein, dat in man stoar. Doe krige er in to lang deadshimd oan. Doe koed er net rêste yn it grêf. Hy kloppe by syn folk op 'e ruten en rôp: To lang! To lang! To lang! Dy minsken ha de doomny ophelle en dy hat mei de geest fan dy man sprutsen. Hja ha in koarter deadshimd op syn grêf dellein en doe wie 't mei 't spûkjen dien.
nl.verhalenbank.30514
By de Pauloane, yn 'e Smoarhoeke ha se neakene berntsjes omrinnen sjoen, dy't net rêste koenen. Dy wienen al forstoarn. Dat wie ek sa yn Boelensloane en yn 'e Westerein.
nl.verhalenbank.28609
Hjir stie in hûs, in eintsje achterút. Nachts kaem dêr altyd in famke by de tafel. Dat famke hie in forwonde hals. Froeger is dat famke dêr formoarde woarn. Sûnt hie dat bern gjin rêst. Alle nachten spûke se dêr om.
nl.verhalenbank.36421
Jo matte noait hwat bilove oan ien dy't op stjerren leit. Hwant as jo der net oan foldwaen kinne, dan komt dyselde letter wer.
nl.verhalenbank.25941
Men mat in minske noait hwat bilove foar syn dea. Hwant kin men der net oan foldwaen dan kriget sa'n minske gjin rêst yn 't graef en spûket er om.
nl.verhalenbank.27361
108