Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Spoken
Eene hofstede genaamd het Klinkerhof, staande aan het Pauluswegeling, gemeente Westkapelle, had indertijd den naam dat het door spoken geplaagd werd. Ook nadat de hofstede afgebroken was, kwam een spook in witte kleeding het stuk land, waarop de hofstede gestaan had, regelmatig bezoeken. Naar men zegt vond Christiaan Gabrielse (thans nog in leven)...
nl.verhalenbank.13102
RK: Verhalen over spoken...werden die verteld?
H: Ja, spoken. Spoken. Doet me denken. Ik heb zelf nog een spook meegemaakt namelijk [lacht] Verrekte mooi was dat. Dat was in de opkomst na de oorlog..is er een periode geweest...ik weet alleen niet of je dat kunt schrijven, maar dat moet je zelf maar bekijken. Eh..dat de Jehova-getuigen, die in de...
nl.verhalenbank.43836
Bij oude juffrouw Heintje Bakker in Broek spookte het ook jarenlang. 's Nachts van twaalf uur werd er geregeld een harde klap op het huis gegeven. De kleeren werden van het droogrek gehaald en netjes opgevouwen. De meid die het mij vertelde, heeft het spook vaak gehoord maar nooit gezien. Het spook doet geen kwaad.
nl.verhalenbank.8605
Te Oosthem in de provincie Groningen aan 't Reitdiep stond een café. Ik ben der wel eens met vader heen weest. We moesten over het kerkhof. Daar liep een loop-pad overheen. Vader kocht een borreltje. Ik kreeg kwast, ik was nog maar een jongen.
Op een keer zaten er twee vrouwen - de vrouw van de kastelein en nog een andere - achter 't café. Er werd die...
nl.verhalenbank.24205
Age Bergsma (wennet nou op 'e Sweach) seach ris op in nacht trije dames, alhiel yn 't wyt, hjir deun by. Hja gongen oerdwars. "Doe't ik der oan ta wie," sei er, "wie der neat mear."
nl.verhalenbank.20395
Op 'e Hearrewei tusken Nyegea en Sumar spoeke froeger in frommes, dêr wienen in hiele bult lju bang foar. Hja wie alhiel yn 't swart klaeid.
nl.verhalenbank.25049
Us heit en dy wienen oan 't wurk by in boer yn Eastemar. Sy slepten dêr ek. De boer sei, as se hwat seagen yn 'e nacht, dan moesten se net bang wurde.
Heit woe fan 'e boer wite hoe let dat wie en hwer't it gebeurde. De boer fortelde it him.
Doe tocht heit: "Ik wòl 't sjen." En hy frege de Heare of dy it him sjen litte woe.
Dy nachts stie heit foar 't...
nl.verhalenbank.18121
2.25. De witte juffrouw te Hoogeloon
Een kwartier noordwaarts de kerk van Hoogeloon ligt het Koebosch met den Kabouterberg, waar het tusschen twaalf en één uur des nachts spookt. Zeer vele menschen, die er op het spookuur voorbijgaan, worden door eene in 't wit gekleede juffrouw achtervolgd en eenige minuten ver sprakeloos vergezeld. Plotseling is zij dan...
nl.verhalenbank.50065
Douwe syn broer Anne Feddema hie to fiskjen west. Hy hie nei 't tichtset ta west en farde de Lyts út wei werom de kant nei de brêge út. Doe kom der in juffer oan yn sniewite klean. Hy tocht: Ik wol wite hwer't dy keart, dat hy hie 't eech net fan har ôf. Doe't er oan har ta wie, died er de fêstsetter yn 'e kant en krekt doe't er dat die, wie de wite...
nl.verhalenbank.19893
Joffer zonder kop; de legende van Valkenburg's ruïne
In 't jaar 1353 verkocht Vrouwe Philipota hare rechten aan den Heer van Schoonvorst. Hare jongste zuster, Elisabeth van Valkenburg, in een klooster in Duitschland vertoevende, was bij het vernemen der tijding dat het vaderlijk erfgoed aan vreemden verkocht was, zoo ontroerd dat zij het verstand verloor....
nl.verhalenbank.13123
Der wenne in boer yn Sumar, dy joech syn arbeiders fierstomin lean. Dêr wie ien arbeidershúshâlding by, dy liet er sahwat forrekke. De berntsjes hienen suver gjin klean oan. De iene nei de oare is fan 'e honger en fan 'e ellinde stoarn.
Doe't se allegear dea wienen, hearden dy boer en boerinne alle nachten bernelûden yn 'e skuorre. Dat wie by 't twade...
nl.verhalenbank.31622
Yn Burgum wenne in widdoufrou, dy hie twa famkes. It âldste wie fjirtsjin jier. Hja hie ek twa famkes forlern. Hja wennen yn in arbeidershûs en dêr hienen se froeger wol stilen yn.
Deis wie de widdou by de boer op it lân en de beide famkes moesten de húshâlding dwaen. As hja thúskaem stie it iten al op 'e tafel. Mar op in kear kaem se thús, doe wie der...
nl.verhalenbank.19723
Wurdt der ergens ien formoarde, dan spûket dyselde letter op dat plak.
Yn Oranjewâld is yndertiid in faem formoarde woarn. Letter sweve se jouns altyd oer de dyk, mei los hier en alhiel yn 't wyt.
nl.verhalenbank.21020
Op 'e Lange Loane ûnder Surhústerfean, dêr spoeke it. Dêr roan elke joune in minske mei in bûnte skelk foar en in mûtse op nei de dobbe ta. En dêr yn dy dobbe woardde se wei. Men seach har der net wer útkommen. Ik ha 't ien kear mei myn eigen egen sjoen, doe wie 'k noch in jonge.
nl.verhalenbank.12491
It gebeurde wol dat in deade al syn lykklean net meikrige yn 'e kiste. Dan kom de deade wer. Dan kom syn hân om 't hoekje fan 'e doar en dan sei er mei in raer hol lûd, hwat er ha moest. Se moesten dat him dan tasmite, net oerjaen, hwant dat wie net fortroud. As se dat dien hienen, krigen se der gjin lêst wer fan.
nl.verhalenbank.12524
Op 'e Mûzewei (= Mûntse-wei) fan Aldwâld nei Feankleaster spoeke in juffer yn 't swart. Dy roan dêr altyd om. Underskate lju ha har dêr sjoen. Hja hie swart-sidene mofkes oan 'e hannen en in swart-sidene jurk hie se oan. Hja gong dêr nei in plaets ta. Dêr stie in plakje mei woartels flak by. Dêr roan se altyd oan ta, dan gong se werom. Guon seinen. hja...
nl.verhalenbank.25831
It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie.
Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs.
Doe...
nl.verhalenbank.32714
Der wenne op 'e Sumarreheide in frou, dy gong der deis altyd op út to arbeidzjen. Dan bleauwen har beide famkes togearre thús. As se fuort gong, dan gongen de beide famkes nei de skuorre ta. Dêr kommen altyd twa oare famkes by har, dêr't se mei boarten. Dy beide famkes hienen gjin klean oan en dânsen om in stile yn 'e skuorre hinne. Op in kear fortelden...
nl.verhalenbank.12242
Der leefde in man, dy forlear syn wiif. Hja hie in hiele protte klean fan har sels yn 'e kast. De man troude wer en sei tsjin it twadde wiif: "Jo kinne dy klean wol drage."
Doe seagen de bern har mem hyltyd wer kommen. Hja spoeke en roan nei de kast ta. Dat gebeurde wit hoe faek. Allinne de bern seagen it en sy fortelden it oan har heit. Mar dy woe 't net...
nl.verhalenbank.19663
Neakene berntsjes
Alde Saap fertelde, se seinen altyd, dat op 'e Iestpleats rûnen simmerdei faak Iytse bern, pasgeboaren bern, op 'e telle om 'e stile. Se sieten elkoarren nei. De Iestpleats stiet hjirefter (de ferteller wennet oan 'e Hearrewei ûnder Sumar). Der waard altyd sein, dy berntsjes wienen oerwûn troch in faam en dy hie se fermoarde. Se wienen...
nl.verhalenbank.12184
