7,568 results
Spookdieren: Van mijn betovergrootvader werd verteld, dat hij jager was. Op een avond ging hij met zijn geweer huiswaarts. In de buurt van het “Heiblumke”, een huis in de Laaghei, hoorde hij geraas en gesnuif in de struiken langs de weg. Hij schrikte, doch kon niets zien, greep zijn geweer, en vroeg luid: “Ben je van God, spreek dan. Ben je van de duivel,...
nl.verhalenbank.69367
Op 'e Deltike hat in âld minske wenne, dat wie de widdou Tiekstra. Dy roan sa bot foaroer, dat sy kom hast mei de holle op 'e groun. Dy hienen in dochter, dy tsjinne yn Grou by de boer. Dat fanke krige dêr forkearing. Mar dat stie de âlden net oan, dy woenen 't net lije dat se mei dy feint trouwe soe. Doe forwachte hja in bern. Doe doarst se net thús to...
nl.verhalenbank.32639
I. De duivel 1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt? Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...
nl.verhalenbank.14774
Vuurman brandt de heide af Over de vuurman heb ik Gerard Flemings horen vertellen. Die werkte bij een firma van Peer en die moest 's nachts vlees van Peer naar Weert brengen. In de bossen van Dorplein gekomen, begon 't plotseling geweldig te branden: 't was krek of al de bomen omgehakt werden, zo brulde het. Gerard dacht: "Ik ga toch es even blijven...
nl.verhalenbank.35681
Oan 'e Skieppedrifte stie in âld hûs. Dêr wenne Japik Visser yn mei syn dochter. Dêr spoeke it. It gebeurde op in kear mei middernacht dat de âld man mei syn dochter by ús op 'e Ikkers oankloppe. Se rekken by ús yn 'e hûs. Hja wienen dwars troch de rogge en alles hinne gong, hwant it spoeke dêr bot dêr't sy wennen. De duvel siet har egael op 'e hielen....
nl.verhalenbank.37243
Us mem wenne yn Stiensgea achter de bosk. Op in kear soe se nei 't dânsjen ta to Readskuorre. 't Wie joun. Op 'e weromreis, doe't se to Sumeer wie, woarde se in man gewaer, dy't dêr omroan. Doe seach se, dat dy man dwars troch de muorre fan in hûs hinne roan en dat er sa wei woarde. Men kin bigripe dat se tige kjel woarde. Doe't se thúskom lei pake al op...
nl.verhalenbank.21353
Want han ze hier bijgelôôf hier vroeger hier op Tambacht ? Wasse ze bijgelôôvug hier ? Hier ? Ja tuurlijk ! Tuurlijk waere ze dat. Vertel ! Brand los ! Hahaha, voor spoke. Wasse se bang voor spoke ? Man, man, man !! Waere bang voor spoke dat is nog een prachtug verhaol. Kees Meulendijk die had mit die boere, toen was 't nog netuurlijk melluk bij de...
nl.verhalenbank.47029
De oerpake fan beppe Hiltsje van der Weide dy wie nei Feanwâldster merke. Hy siet dêr yn 't café. Hy hie tofolle hawn en swetste en swearde nochal hwat. Hy wie foar neat bang, sei er. 't Woarde al letter. "Dû mast ek fuort," seinen se tsjin him, "hwant dû mast de Boppewei del, en dû wytst wol, dêr spûket it." Doe sei oerpake mei in grou flokwurd: "As dêr...
nl.verhalenbank.25082
Tichte by 't Blauhûs wie in skeanpaed. Dat kom út op 'e wei nei 't Fean ta. Op dat skeanpaed spoeke it altyd bot. Dêr roan yndertiid altyd in arbeider lâns, dy't nei de boer ta moest. Hy wie net bang útfallen. Mar doe gebeurde it in kear of hwat doe moete er dêr in pleachbeest. Der kom in dikke swarte houn achter him oan. Dy roan dan wer oan 'e iene kant...
nl.verhalenbank.25518
Ontmoet iemand, die de zwarte kunst verstaat, een ander die haar ook machtig is, dan is het maar de vraag wie de sterkste is. Eens vertoonde een smid zijn kunst van wagens stil te laten staan op een rijtuig, waar een oud-soldaat in zat. Die klom er uit en zei: "Als je voor den dit en dat niet gauw er mee uitscheidt, dan zal ik jou nog iets anders bakken."...
nl.verhalenbank.9402
Aan een kruissleutel werd vroeger een grote waarde gehecht. As je die maar in je zak had! Dat zal ik vertelle, dat heb ik persoonlijk nog meegemaakt. D'r was bij ons een koppeltie jongelui en we ginge in de schuur en die twee jonges viette die kruissleutel op de toppe van d'r vingers. Een klein bijbeltie hong an de kruissleutel omlaag. De een is een heks....
nl.verhalenbank.125746
Der wienen us guon út 'e Westerein nei in boer yn Den Andel ta to wjûden. Myn suster Minke wie der ek by. Sy moesten de nachts yn in boereskuorre sliepe en dy skuorre dat wie in spûkskuorre. Midden yn 'e nacht seach myn suster in ljochtsje by de muorre lâns gean en dêrnei nei de oare muorre ta. In man fan 'e Westerein sei tsjin har: "It spûket hjir,...
nl.verhalenbank.24570
Op 't Heechsân to Eastemar oan 'e ein fan 'e Parsingel stie in buorkerij. Dêr tsjinne in faem. Dy kom fan 'e Harkema. Dy faem seach dêr algeduerigen by in stikelbosk in lyts neaken berntsje, dat wei woarde yn 'e groun. Dy faem woarde op 't lêst sa binaud, dat sy woe dêr net langer by dy minsken bliuwe en sy gong wer nei Harkema ta nei har âlden. Mar doe...
nl.verhalenbank.17027
It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie. Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs. Doe...
nl.verhalenbank.32714
To Eastemar lei in faem op it lân to jirpelsykjen. Hja hie lêst fan pine yn 'e mûle. Doe joech in biis har de rie, hja moest nei it tsjerkhôf tagean en in rustige spiker opsykje en dy oan 'e kies hâlde, dan bikom de pine yn 'e mûle. Hja die dat. De jouns doe't de faem al op bêd lei, kloppe der ien by har op it glês en dy rôp al mar: "Myn spiker! Myn...
nl.verhalenbank.21740
Een zekere boer reed met z'n paard en de tilbury (2) van Oudewater naar Lopik. Hij kwam de Damweg (1) afrijden. Halverwege de Damweg vraagt er iemand om mee te rijden. Bij 't schijnsel van de koetslantaarn ziet die boer dat het een nogal ongunstig uitziend persoon is. Hij weigert hem mee te laten rijden en begint het paard met de zweep te slaan, zodat die...
nl.verhalenbank.50635
Sa'n fiif en twintich jier lyn wennen wy op 'e Geast (Rinsumageast). Der wie in frou, dy kom in bulte by ús. Dat wie de frou fan Liuwe Woudstra. Doe't se de jouns wer us in kear by ús west hie sei 'k tsjin 't wiif: "Wy bringe har in eintsje op stap." Dat gebeurde ek. Wy wienen de Kapelle oer, en doe koe myn wiif de siken net krije. (Hja hie in min boarst)...
nl.verhalenbank.21769
Der wie in frou forstoarn, dy hie by har leven in hiel soad breide. Altyd foar in oar. Dat breidzjen lei yn 't laed fan in kast. De man wist net hwat hy der mei dwaen moest. Op in kear, doe't er fan 't wurk thúskaem, seinen de beide famkes: "Heit, mem hat hjir hjoed west." "Leave," sei er, "dat kin net. Mem is dea, en dy komt net wer." "'t Is dochs sa",...
nl.verhalenbank.30102
Ik heb ook bie n boer daind. Noast ons woonde n ander boer, dei n knecht en n maid har. Wie kwamen ja wel bie mekoar, moar as t loat wur, mos ik ze voak noar huus brengen. Mit dat huus was ook wat. n Veurige bewoner har slecht leefd en nou zaggen de maid en de knecht hom weer. Mit n laange widde mantel om pokkel gong e de grode baanderdeure in, zweefde...
nl.verhalenbank.44081
De Man en syn basis 'Dat stik dêr't de skipper dy't troch it spoek ferdronk oan fêstmakke hie wie de Spoeketsiene. It is wol sa, dat de minsken wat skruten wienen om dêr lâns. Sels de âlde fiskers hienen der in hekel oan om by nacht en ûntiid dy kant lâns. Se ha wol ris sein, dat se wat seagen. Dan wie 't krekt, dat it as in beambosk oer it wetter gong....
nl.verhalenbank.13654
8523