Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Alde Hindrik IJe (Jehannes potkarre syn skoanheit) wenne yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema. Dy roan mei 't pak. Hy hie in fluwielen sek op 'e rêch, dy wie mei koarden ticht strûpt. Hy wie in greate foarse keardel. Op in joun soed er nei hûs ta. Hy wie sahwat oan 'e Staetsskoalle ta dêr't de Singel bigjint. Doe stie dêr oan 'e kant fan 'e hage in keardel....
nl.verhalenbank.21215
It Bûtenfjild, dat wie froeger allegearre sompe en wetter. It lei achter Feanwâldsterwâl. As jy dêr op it hynder trochhinne rieden seagen jy dêr by jountiid de dwaelljochtsjes (wylde lantearnen). As jy dy ljochtsjes folgen, dan gongen jy ûnherroepelik it moeras yn en seagen se jin net wer. 't Wie de duvel dy't jin dêr hinne lokke.
nl.verhalenbank.31012
Myn omke dat wie Mike Ruerd (Ruerd van der Veen) dy't yn 'e Harkema wenne. Dy kom us op in joun fan 't wurk. Hy hie to timmerjen west. It bakje mei ridskip droech er oer 't skouder. Doe seach er dat der in keardel foar him op roan.
"Wachtsje even!" sei Ruerd-om.
Mar dy keardel wachte net, hy roan troch.
"Wachtsje dû us even!" rôp Ruerdom wer. "Ast net...
nl.verhalenbank.17162
't Wie in waerme simmer. De bern fan Hinne yn 'e Broek woarden siik.
Alde Minne Hindrikje wie in tsjoenster. Har eigen soan Wopke wist dat wol. Hy gong nei Hinne ta en sei: "Jimme bern binne bitsjoend."
Hinne sei: "Dan sil 'k nei Wopke Minke ta." (Wopke wie duvelbander en wenne yn Kûkherne, sûnt syn dea gongen se nei syn frou Minke ta.)
Hinne sei tsjin...
nl.verhalenbank.25113
Frijmitselders ha noait forlet fan jild. Se helpe elkoar altyd. Sy kinne trije kear jild krije, faker net. Mar der wurdt ek wol sein, dat frijmitselders in wikseldaelder ha. Sy ha har oan 'e duvel forkocht. Yn Snits ha de frijmitselders in gebou. Ik ha 't wolris stean sjoen. Sy matte der achterstofoar ta'nyn gean.
nl.verhalenbank.16042
Hie Willemke in bern bitsjoend dan gongen de lju altyd nei Wopke fan Kûkherne. Dan krigen se in drankje mei en dat dienen se dan yn 'e bûse. "Tink der om," sei Wopke, "as der dy aenst ien foarbykomt en dy fortinkst der fan dat hy (of sij) de tsjoenster is, dan mast dyselde foarbygean oan 'e oare kant as dêrst it drankje hast. Oars hat it syn kracht...
nl.verhalenbank.34552
Stammerige Harm wenne op Kollumersweach. Hy hie in wikseldaelder. Hy koe ek tsjoene. De minsken lieten him noait yn 't bûthús, hwant as er by 't fé kom, dan wie dat letter siik.
Wie der ien bitsjoend, dan gongen se nei Wopke fan Kûkherne.
nl.verhalenbank.28153
Hinke har omke wie Gjalt, dy hie in frou, dat wie in Ingel. Ingel wie siik en sy masteren mei Frânse Hinke. Mar Hinke koe har net better krije. Ingel stoar.
Doe gong it praetsje, dat Frânse Hinke hie har forjown. Sy wie forgiftige troch har, seinen se.
De dei dat Ingel begroeven wurde soe kom der in telegram, dat sy moesten de kiste stean litte. It lyk...
nl.verhalenbank.23762
It gebeurde yn Burgum. Ik en noch ien roannen togearre op 'e wei. Dy persoan njonken my siet fol wrok. Hy wie siedend fan binnen. Hy wie op wei om ien hiel bot ôf to ticheljen, sa lulk hied er him op dyselde makke.
Wy gongen in stik lân oer. Doe woarde er by my wei krige en hy woarde delsmiten yn in rit, dêr't wy in skoftsje fan tofoaren lâns kom wienen....
nl.verhalenbank.28637
Der wenne in feintsje yn 'e Triemen, dy soe op in snein-to-joun nei de faem ta. Hy wie ûnderweis en sei:
"'t Is joun wer: - Hoe lieflijk, hoe vol heilgenot, hwant ik gean wer nei de faem. -"
Mar men mat oppasse hwat men seit. Doe't er werom kom, sprong him in hiele dikke houn by de hals op. Dy houn wie pûr-swart. Neffens syn mem hie dat de kweade west...
nl.verhalenbank.28151
Alberts Gees gong us in kear nei âlde Jitse Wyts ta. Doe krige se fan 't minske in bakje kofje. Doe't se 't opdronk fornom se wol dat der ek noch hwat oars as kofje troch 't kielsgat sakke wie. Doe't Gees thús kom, wie se siik.
Doe hat heit nei har ta west, en dy joech har duveldrek.
Dat nom se yn.
Even letter spuide se allegear fiskjes út.
nl.verhalenbank.25475
Wibe Alma hie op 't Jachtfjild yn 'e kroech sitten. Hy wie doe noch net troud, mar hie forkearing mei Griet. Doe't er by syn hûs kom, stie dêr in faem by de doar to laitsjen.
Wibe sei: "Bistû dat, Griet?" Hwant it wie de gedaente fan Griet. Mar it wie Griet net, it wie in forkearden (de kweade).
De doarren gongen út har sels foar him iepen, doe't er yn 'e...
nl.verhalenbank.27289
Ien roan de Swarte wei to Eastemar del. Hy wie foar net ien bang. It wie in swearder en in swetser.
Doe kom der in hiele greate keardel oan. Dy sei: "Bist hjir?" En doe sprong dy keardel him achter op 'e rêch. Hy woech as lead sa swier. Hy hat him oan 'e Mûzegroppewei ta sjouwe matten. 't Wie de kweade.
nl.verhalenbank.12226
Myn suster woarde siik. It like net bêst. Doe seinen de lju: Sy sil wol bitsjoend wêze. Doe stjûrden heit en dy my mei har wetter en sa nei Jonge Jan ta fan 't Wytfean. Dat wie in duvelbander.
Mar doe't hy it wetter bisjoen hie, sei er: "Hja is net bitsjoend." En hy skodde de holle.
Doe wist ik it oare wol. Al gau dêrnei is se stoarn.
nl.verhalenbank.33767
Yn 'e Sumarreheide op 'e pasterijelânnen yn 'e bocht is Hindrik de Graaf, mei de petroaljekarre en de beide hounen dy't er foar de karre hie samar oer de dyk hinne smiten woarn. It nuvere wie dat de petroaljebussen noch like rjocht yn 'e karre stienen. Hindrik doarst letter noait wer oer de pasterijelânnen, hwant dit wie wurk fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.21363
Ien fan 'e sawn dochters, sizze se, is in nachtmerje, ien fan 'e sawn soannen in wjerwolf.
In nachtmerje, sizze se wol, is in soart dier, dat de minsken nachts op bêd pleaget. Froeger dienen se duveldrek ûnder 'e drompel om der gjin lêst fan to hawwen.
In wjerwolf is ek in soart dier.
nl.verhalenbank.21411
t Is wel es gebeurd, dat as wie s mörns in t peerestaal kwamn, dat de moanen van t peerd gans in toeze zatn; de hoarn binnen deur mekoar hen dreld en binnen hoast nait weer uut mekoar te kriegen.
Mensn zeden den: “Duvel is dr vannacht west, dei het op t peerd reden.” In mien jonge joaren leufde ik dat ook.
nl.verhalenbank.44538
Ook n keer op Muzzelknoal bie “Pots-tolhek” (= een klapbrug, nu afgebroken). Hai kwam door langs mit zien neef. Mien voar har hom al woarschouwd, dat de oale knecht hier tou huil. Neef wol hom wel es zain, moar voader zee, dat hai door nait noar verlangen mos. Zai harn ain hond bie zik. Inains was de hond baange worn; hai was de kerels tussen de bainen...
nl.verhalenbank.45785
Om 1915 à 1920 hinne makken se yn Feanwâldsterwâl, as der ien siik wie, syn holkessen iepen en seagen dat nei. As dêr in krâns fan fearren út kaem wie it bern bitsjoend. Dan hellen se de duvelbanner der by en dy wiisde oan hwa't it bern ûnder har macht hie. 't Wie faek in âld minske, in buorfrou of sa. De krâns waerd forbrând en de tsjoenster mocht net...
nl.verhalenbank.31004
Veur heksn was men bange. Et waarn bepaalde femilies, die veur heksn uutmaakt werden en wie moesten daar veur oppassen.
Ze werden beschuldigd van et ziek maakn van kinder en et liefst zag men ze niet op het erf.
Maar reken dat nou zo'n 150 jaar terugge.
Ik weet nog wel, dat er een kind ziek was in Erm.
Et zol ook behekst weezn. Toen gungen ze met dat...
nl.verhalenbank.45020
