Datasets - ISEBEL

Piter hie in wiif, dat wie in tsjoenster. Nachts wie se der op út, dan lei de pânse allinne op bêd. Piter sels hie him oan 'e duvel forkocht. As er forlet fan jild hie, dan hong er in lege jildponge bûten oan 'e kruk fan 'e doar. Dat die er jouns. De oare moarns siet der jild yn.

avond

nl.verhalenbank.25431

Wy ha twa jier njonken stammerige Harm wenne. De minsken seinen dat er tsjoene koe. De man hie altiten wol jild. Hy wie oan 'e duvel forkocht, seinen se en hy hie in wikseldaelder. Mar hy wie ek ôfgryslike deun en sunich. As er ûnderweis út 'e broek moest, died er syn bihoeften yn 'e bûsdoek. Hy pakte 't yn en naem it mei en lei it by him thús op it...

behoefte

nl.verhalenbank.20117

Frijmitselers hienen harsels oan 'e duvel forkocht. Dêrtroch hienen se altyd jild en koenen se dwaen hwat se woenen. Mar 't kostte har de siele. Hekse Harm (= Stammerige Harm) wie ek frijmitseler. Hy hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel. Hekse Harm wie net fortroud by 't fé. Hy hie de kweade hân. Hy striek mei de hân oer de rêgen fan 'e dieren...

afmaken

nl.verhalenbank.29542

Stammerige Harm syn mem hie in winkeltsje. Op in joun sieten se dêr meielkoar oan 'e kofje. Doe sei 't minske ynienen: "Nou is 't aanst myn tiid." "Hoe dat sa?" sei ien fan 'e oaren. Guon makken der in grapke fan. Ien sei: "Ast it liichste, mast de stok oer de bealch ha." Klokslach tolwe ûre yn 'e nacht die 't minske noch ien snok en doe wie se dea. Sy...

adem

nl.verhalenbank.19889

Alde Foppe Ophús fan 'e Harkema koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte. Hy hie him oan 'e duvel forkocht en hie in wikseldaelder. Hy wie noait earm. Foppe Sint neamden se him. Hy koe lêze noch skriuwe. Edzer Sint dat wie famylje fan him. Dy hie ek in wikseldaelder.

duivel

nl.verhalenbank.20660

Edzer Sint koe soldaetsjes út 'e hurddobbe komme litte. Dat wie in fremd man. 't Koe wol wêze, dat er sinten brûke moest, mar in oar net bitelje koe mar dat er de oare deis in berch jild hie. Hy hie him forkocht oan 'e duvel. Hy hie in wikseldaelder.

betalen

nl.verhalenbank.16857

To Jobbegea hat in man wenne, dy koe mear as in oar. It wie in maet fan 'e duvel. Op in kear kaem er by minsken, dy hienen biggen. "Mei 'k se wol even sjen?" frege er. Doe hy der hinne. "Moaije biggen," sei er, "moaije biggen. Ja. Dat is my nou niks om jo dy út hannen to bringen." In dei of hwat letter stoar de earste bigge, wer hwat letter de twadde en...

big

nl.verhalenbank.21022

Jehannes Meerstra koe duvelskunsten forrjochtsje. Hy koe alles komme litte en alles fortrekke litte. Hy hie in boek. Dat wie 'Het boek van de zwarte kunst'. Dat is in duvelsboek. Dy't sa'n boek hat, kin it noait wer kwyt wurde. Hy kin 't forbrânne, it jowt him neat, it brânt net op. Hy kin 't yn 't wetter smite, it is toforgees, it wetter taestet it boek...

bezit

nl.verhalenbank.29667

Frijmitselers, dat binne minsken, dy kinne in oar fêstsette. Ik hie in kammeraet, dy koe 't ek. Dy hat us in plysje fêst set. Dy koe net in stap mear gean. Ik wie der by. 't Wie op 'e Nije Wei. Doe't it lang genôch duorre hie, sei er in pear wurden, doe koe dy plysje wer rinne. Fan 'e frijmitselders mat der om 'e sawn jier ien dea. Sy krije jild fan 'e...

nl.verhalenbank.28062

Doe't myn âldste suster Wike noch in lyts famke wie, wenne se yn Lutjewoude ûnder Kollum. Der kom geregeld in âldwiif út Kollum by ús oan 'e doar mei de bolkoer. As dat wiif der west hie, koe Wike dy jouns net sliepe. Sy lei dan altyd wekker op bêd en dat woarde geandewei slimmer. Ien joech mem de rie, sy moest it holkessen mar ris iepenmeitsje. Doe siet...

bed

nl.verhalenbank.19390

Alle Tet sutele mei fisk, mar dy't guon fan har kochten koe dêr rare gefolgen fan ûnderfine. Hwant der siet altyd libben guod yn 'e fisk fan Tet. Der sieten dieren yn. Dêr koe Tet de minsken mei bitsjoene. As Tet kom, dan struiden se duveldrek ûnder 'e drompel. Dan koe se der net oer komme. Doe't Tet stoarn wie, hie 't in dweil west. 't Mat freeslik like ha.

afweer

nl.verhalenbank.25348

Yn Twizelerheide wenne stammerige Harm. Ik ha sa'n bytsje forkearing hawn mei ien fan syn dochters. Stammerige Harm hie de kweade hân. Hy handele in bulte yn lytsfé. As er by guon kninen keapje woe en dy minsken woenen se net misse, dan struts hy der even mei de hân oer hinne. Dan koe men der mar fan op oan, dan wienen se de oare moarns dea. Hy hie noait...

aaien

nl.verhalenbank.20686

Ytsje Jelle en Tytsje Jelle wennen flak by elkoar. Hja hienen in duvelboek. Dat koenen se hast net kwyt wurde. Sy moesten it forkeapje. Sy lieten kabouters en soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Dan lêsden se foarút. Lêsden se itselde wer tobek, dan gongen dy soldaetsjes wer ta de hurddobbe yn. Der wie ek in boer, dy hie sa'n duvelsboek; Hy wie op in...

achterstevoren

nl.verhalenbank.24050

Als iemand zo’n boekje kocht, uh die mocht hij dat zelf niet aanraken, die mocht het dus zelf als ie het kocht niet aanraken door bijvoorbeeld. Eerst moest de verkoper van het boekje, het boekje in de handen hebben en de moest de verkoper zelf het in handen van de koper geven. Maar dan moest eerst die koper het boekje van A tot Z opzeggen. Wanneer hij dat...

afnemen

nl.verhalenbank.70206

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur