Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Frijmitselers hienen harsels oan 'e duvel forkocht. Dêrtroch hienen se altyd jild en koenen se dwaen hwat se woenen. Mar 't kostte har de siele.
Hekse Harm (= Stammerige Harm) wie ek frijmitseler. Hy hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel.
Hekse Harm wie net fortroud by 't fé. Hy hie de kweade hân. Hy striek mei de hân oer de rêgen fan 'e dieren...
nl.verhalenbank.29542
Stammerige Harm koe ek tsjoene, mar dy hie 't meast op it fé forsjoen. Dy moest men noait by it fé litte. Hy hie in wikseldaelder fan 'e duvel. Dy hied er altyd by him yn 'e bûs.
Hy wie frijmetseler. Frijmetselers ha altyd in wikseldaelder. Dy ha ek altyd jild. Mar ien kear draeit de duvel har de nekke om. Om de sawn jier mat der ien dea, krekt as by de...
nl.verhalenbank.30505
Op Rijsoord woonde aan de Waalweg op een boerderij-tuinderij een mijnheer van wie verteld werd dat hij vrijmetselaar was (volksuitspraak vrijmesjon). De boerderij stond erg eenzaam, toen gingen er allerlei geruchten door het dorp. Hij kwam zelden in de dorpsgemeenschap. Men vertelde dat hij een soort verbintenis had met de duivel, dat hij lid was van de...
nl.verhalenbank.13306
Yn Burgumerheide hienen wy in buorfrou, dat wie in tsjoenster. Sy wie út 'e famylje fan Liuwe Kûper. Sy koe har sels yn in kat foroarje. Soms hâldden dy tsjoensters in forgadering. Dan wienen it katten. Yn fjirtich jier moesten se ien deatsjoene. As se dat net dienen, dan stoaren se sels. Sy hienen in forboun mei de duvel.
nl.verhalenbank.20267
Stammerige Harm syn mem hie in winkeltsje. Op in joun sieten se dêr meielkoar oan 'e kofje.
Doe sei 't minske ynienen: "Nou is 't aanst myn tiid." "Hoe dat sa?" sei ien fan 'e oaren. Guon makken der in grapke fan. Ien sei: "Ast it liichste, mast de stok oer de bealch ha."
Klokslach tolwe ûre yn 'e nacht die 't minske noch ien snok en doe wie se dea.
Sy...
nl.verhalenbank.19889
To Jobbegea hat in man wenne, dy koe mear as in oar. It wie in maet fan 'e duvel. Op in kear kaem er by minsken, dy hienen biggen.
"Mei 'k se wol even sjen?" frege er. Doe hy der hinne.
"Moaije biggen," sei er, "moaije biggen. Ja. Dat is my nou niks om jo dy út hannen to bringen."
In dei of hwat letter stoar de earste bigge, wer hwat letter de twadde en...
nl.verhalenbank.21022
Foar tsjoenen wienen se eartiids yn Jobbegea tige bang. De lju makken in gatsje yn 'e drompel en dêr dienen se duveldrek yn. De bern droegen duveldrek op 't boarst. As de bern bitsjoend wienen gong men nei Murk gûchlem, de duvelbander fan de Knipe.
Bitsjoende bern dy't stoaren, bleauwen slop.
Ek in tsjoenster wurdt net stiif, as se dea giet.
nl.verhalenbank.21021
Karste Lamke wenne yn 'e Sweagerbosk. Dat wie in tsjoenster. Sy hie popkes op 'e tafel, dêr boarte se mei. Dêr stuts se mei nuddels yn. Dan krige dyselde pine, dêr't se 't op forsjoen hoe. Dat wienen har slachtoffers.
Hja hat in soan forlern. Dy hie se bitsjoend. Hy sei tsjin syn mem: "Dû âlde duvel, hastû my bitsjoend? As dat sa is, silst stjerre."
Mar...
nl.verhalenbank.20736
Stammerige Harm wie in tsjoenster. Se woenen him net by 't fé ha. Hwant dan waerd it siik. De bargen krigen forkearde bichjes. Harm hie noait forlet fan jild. Hy hie in wikseldaelder. Dêrfoar hied er him oan 'e duvel forkocht.
Wie it jild op dan hong er in lege ponge oan 'e doar.
Itselde dogge de frijmitselders.
nl.verhalenbank.33766
Us heit en dy ha trije Hindrikken hawn. Dêr bin ik allinne fan oerbleaun. De oare beiden binne stoarn doe't se noch lyts wienen. Se seinen altyd Binne kastelein (= Binne Kloosterman) hie se deatsjoend.
Greate Wopke hat in kear by my west. Doe wie 'k noch mar in pear wike âld. Ik wie siik en sy tochten dat ik deselde wei gean soe as de beide oare...
nl.verhalenbank.38075
It gebeurde ris dat der yn Burgumerheide in faem net goed wie. Doe gongen se nei Piter Poes ta om ried.
Piter sei, hy soe by de faem komme.
Hy ried op 'e hounekarre mei Steffen Prûk dêrhinne. 't Wie Steffen syn karre. Piter frege de âlden dit en dat, doe sei er: "Nou wit ik it wol. Jow my it fanke har holkessen mar ris." Dat snie er iepen. 't Wie in...
nl.verhalenbank.32314
By Albert Dykstra oan 'e feart rekke in bern siik. It wie bitsjoend en gong dea. De tsjoenster wenne flak njonken har; 't wie âlde Hiltsje.
Twa jier letter rekke der wer in bern siik by Albert Dykstra. Dat bern wie èk bitsjoend. Mar nou namen se maetregels. It bêd waerd iepensnien. Der kamen twa krânsen út. Doe gongen se nei de duvelbander ta.
Dy wenne yn...
nl.verhalenbank.36425
Mem en dy wennen yn 't oast fan Bûtenpost. Sy hienen wol gau us in hynder dea. Dat kom fan 'e tsjoenderij, seinen se.
Doe gongen se nei Wopke ta, dat wie de duvelbanner fan Kûkherne. Dy kom dêr by mem en dy.
Hy lei guod ûnder 'e drompel en preuvele der hwat by. Doe wie de tsjoenderij foarlopich oer.
Mar letter bigong it wer. De hynders stienen los yn 'e...
nl.verhalenbank.21279
Stammerige Harm wenne oan diz kant de Swadde. Hy hie in wikseldaelder. Hy hie apart in ponkje yn 'e bûs, dêr siet dy wikseldaelder yn. Soms sei er: "Hjir, krij him mar."
Mar dan seinen se: "Net oannimme, hwant dan ha jo in wikseldaelder, en dy wurde jo noait wer kwyt."
Harm hie in lamme hân. Syn wiif bihandele er och sa min. 't Minske wie sikelik en hie...
nl.verhalenbank.28013
Sjoerd en Ael (Sjoerd potskipper) fan Sumar hienen in berntsje, dat wie noait rjocht goed. It bern hie in krâns yn 't kessen en doe wie 't wol dúdlik, dat der forkeard spul yn 't wurk wie. Sy fortochten in âld bolkoerrinster der fan, dat dy it bern bitsjoend hie. Dy frege altyd hoe't it mei it berntsje wie.
Op in kear, doe kom se der wer oan. Sy sei: "Hoe...
nl.verhalenbank.22911
Myn âlden plichten to sizzen: Der lizze mear bern op 't tsjerkhôf dy't deatsjoend binne as dy't oan in oare sykte stoarn binne.
De lju leinen duveldrek ûnder 'e drompel om feilich foar de tsjoensters to wêzen.
nl.verhalenbank.28273
Soms was er ’n krans in het kussen: dat betekende onheil en dood.
nl.verhalenbank.47548
Tsjoensters komme troch 't kaeisgat yn 'e hûs. Om 'e sawn jier matte se ien deatsjoene, oars geane se sels dea.
Se dienen hjir duveldrek ûnder 'e drompels.
nl.verhalenbank.23715
Frijmitselers, dat binne minsken, dy kinne in oar fêstsette.
Ik hie in kammeraet, dy koe 't ek. Dy hat us in plysje fêst set. Dy koe net in stap mear gean. Ik wie der by. 't Wie op 'e Nije Wei. Doe't it lang genôch duorre hie, sei er in pear wurden, doe koe dy plysje wer rinne.
Fan 'e frijmitselders mat der om 'e sawn jier ien dea. Sy krije jild fan 'e...
nl.verhalenbank.28062
Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme.
It bern hie...
nl.verhalenbank.31286
