Datasets - ISEBEL

Een ziek kind dat behekst was, kreeg een krans in t kussen. De krans deed men in een pot en werd aan de kook gebracht. Dit gebeurde om de heks te laten komen; die kon dan niet weg blijven; ze moest voor de dag komen en het volk wist opnieuw wie zich met het duivelswerk ophield.

beheksen

nl.verhalenbank.45127

Heit en dy wennen op 'e Fjouwer Roeden. Sy hienen in jonkje, dat woarde siik. Sy woenen nei Greate Wopke ta to Kûkherne. Mar sy koenen it wetter fan it bern net meinimme, dêr wie 't noch to lyts ta. Doe nom heit it himdtsje fan 't jonkje mei. "Wite jo ried?" sei heit tsjin Wopke. Hy liet Wopke 't himdtsje sjen. Wopke biseach it en sei: "Der komt wolris in...

aanwijzingen

nl.verhalenbank.22161

Wy ha wenne flak by 't tsjerkje yn 'e Houtigehage. Anne en Antsje wennen njonken ús. Op in kear hie ik pine yn 't liif. Doe sei Antsje: "Dû mast in stikje duveldrek opite." Dat haw ik dien, mar ik woe 't letter noait wer ha. Sok raer guod wie 't. Antsje wie in dochter fan Ritske van der Meer. Har broer Germ wie al us in kear siik. De lju seinen: "Hy is...

advies

nl.verhalenbank.24558

Hjir foar ús oer yn 'e heide wennen minsken, dy hienen in fanke, dat wie bitsjoend. Sy wie altyd siik. Pake rekke foar har nei Wopke ta. Dy wenne yn Kûkherne. Foardat er dêr oan ta wie, moest er in stik lân troch, dêr roannen oksen yn. Doe kom er by greate Wopke. Hy bigong to fortellen oer it fanke. Mar Wopke sei: "Ik wyt it wol. Gean nei hûs en sied in...

betoveren

nl.verhalenbank.21947

Alde Linse slachters Griet to Garyp wie bitsjoend. Doe gong har swager nei Piter Poes ta, de duvelbander fan Sumarreheide. De âld man wie krektlike swart as de heide sels. Hy sei: "Ik wol har wol helpe, mar dan matte jimme my ophelje mei de wein, hwant ik kin sa'n ein net rinne. En ik mat sels mei Griet prate." Doe ha se Piter Poes dan ophelle. Hy makke...

afweer

nl.verhalenbank.20326

Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...

appel

nl.verhalenbank.36908

Ik wie senuwsiik. Dokter hie sein: It allerbêste dat jo mar krije kinne, matte jo ha. Dat koe 'k net krije. 't Mocht ús net barre. Ik wie 27 jier. Ik tsjinne by in oar. De frou sei tsjin my: "Myn beppe hat in ekster yn 't liif, jo kinne der ek wol us ien yn ha, hwant it kin raer gean mei dy tsjoenderije. Ik tink dat der kweaminsken oer jo geane." Der...

betoveren

nl.verhalenbank.21910

4.14. Al weer naar Nunen toe, maar nou is 't grootmoeder's niet, nou is 't m'n tante. In de Beekstraat in Nunen woont Arjaan Rijkers, toen ter tijd tenminste, en die kwam 's thuis van zijn werk en de buurvrouw die klaagde zo: de koei stond zo te toeten, en d'r man was niet thuis en zelf mocht ze niet buiten komen en ze kon geen voejer gaan maaien. Toen...

avond

nl.verhalenbank.44321

Te Bolsward woonde voor zeer vele jaren een jonge schipper, die gehuwd was met eene schippersdochter. Zij hadden twee kinderen, die voordeelig opgroeiden en, zooals 't dikwijls gaat, al spoedig volgde de derde. De baker, die zij bij zulke gelegenheden in dienst hadden, was eene, die hare menschen bijzonder naar den mond wist te praten. Velen zijn daarmee...

advies

nl.verhalenbank.57921

Oan 'e Houtigehaechsterwyk wenne in tsjoenster. It wie Jan Mulder syn frou, Luts fan Ritske Ale. Njonken harren wenne in húsgesin, dêr wie 't jongste bern siik fan. 't Wie in jonkje. Dat woe net groeije, it tsjirme. 't Kin wolris bitsjoend wêze, seinen se en se gongen nei de duvelbander ta. Dy sei, hja moesten alles tsjuster meitsje yn 'e hûs, dat se...

betoverd

nl.verhalenbank.37461

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur