Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Bijlage
En nu nog een geval, dat ik heel kort zal vertellen. 'k Heb het verscheidene keren van de man zelf gehoord; want het geval zat hem hoog.
Hij was boer. Maar zijn koeien wilden geen melk geven en van de melk kon...
nl.verhalenbank.14824
Piter hie in wiif, dat wie in tsjoenster. Nachts wie se der op út, dan lei de pânse allinne op bêd.
Piter sels hie him oan 'e duvel forkocht. As er forlet fan jild hie, dan hong er in lege jildponge bûten oan 'e kruk fan 'e doar. Dat die er jouns. De oare moarns siet der jild yn.
nl.verhalenbank.25431
Frijmitselers hienen harsels oan 'e duvel forkocht. Dêrtroch hienen se altyd jild en koenen se dwaen hwat se woenen. Mar 't kostte har de siele.
Hekse Harm (= Stammerige Harm) wie ek frijmitseler. Hy hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel.
Hekse Harm wie net fortroud by 't fé. Hy hie de kweade hân. Hy striek mei de hân oer de rêgen fan 'e dieren...
nl.verhalenbank.29542
BETOVERDE KINDEREN
In de zestiende eeuw waren de kinderen uit een gezin dat in de Sint Nicolaassteeg te Amsterdam woonde betoverd. Een buurman gaf de ouders toen de raad om eiken spaanders te koken in water dat was geput vanaf een brug waarop een kruisbeeld stond. Dan zou de toveres gedwongen zijn om te komen en de kinderen weer gezond te maken. De ouders...
nl.verhalenbank.13368
Stammerige Harm koe ek tsjoene, mar dy hie 't meast op it fé forsjoen. Dy moest men noait by it fé litte. Hy hie in wikseldaelder fan 'e duvel. Dy hied er altyd by him yn 'e bûs.
Hy wie frijmetseler. Frijmetselers ha altyd in wikseldaelder. Dy ha ek altyd jild. Mar ien kear draeit de duvel har de nekke om. Om de sawn jier mat der ien dea, krekt as by de...
nl.verhalenbank.30505
Yn Burgumerheide hienen wy in buorfrou, dat wie in tsjoenster. Sy wie út 'e famylje fan Liuwe Kûper. Sy koe har sels yn in kat foroarje. Soms hâldden dy tsjoensters in forgadering. Dan wienen it katten. Yn fjirtich jier moesten se ien deatsjoene. As se dat net dienen, dan stoaren se sels. Sy hienen in forboun mei de duvel.
nl.verhalenbank.20267
Bij ons in de buurt was een ziek. 't Was een boerin. Die werd maar niet beter. Toen zei een buurvrouw van ons tegen haar: "Je moet naar de kwakzalver toe." Die man dat was een duivelbanner. Daar gingen ze heen. Toen zei die duivelbanner: "Je bent betoverd. En als je wilt weten wie het gedaan heeft, dan moet je morgen de kant naar de Ried uit lopen. "Die...
nl.verhalenbank.21700
In tsjoenster mat om 'e sawn jier op syn minst ien dea tsjoene, oars redt de duvel mei har.
nl.verhalenbank.22972
Stammerige Harm syn mem hie in winkeltsje. Op in joun sieten se dêr meielkoar oan 'e kofje.
Doe sei 't minske ynienen: "Nou is 't aanst myn tiid." "Hoe dat sa?" sei ien fan 'e oaren. Guon makken der in grapke fan. Ien sei: "Ast it liichste, mast de stok oer de bealch ha."
Klokslach tolwe ûre yn 'e nacht die 't minske noch ien snok en doe wie se dea.
Sy...
nl.verhalenbank.19889
Duveldrek is in útwerpsel fan 'e duvel.
Wy dienen 't froeger ûnder 'e drompel, dan koe Akke-tsjoenster der net oerhinne komme. Wy makken ek wol in krús op 'e wei, as wy in tsjoenster seagen. Der wienen ek wol bern, dy droegen 't yn in pûdtsje om 'e hals. Sokken wienen der in soad.
nl.verhalenbank.33150
Heksen betoverden vooral kleine kinderen die in de wieg lagen. Zo weet ik dat er een ziek kind was in Schoonoord.
De buurvrouw vroeg de ouders: "Wie is der bij dat kind geweest?"
Nou, die of die, zeiden ze dan.
"O," zei de buurvrouw, "dan heeft die het kind behekst."
Ze maakten het kussen los. Toen zat daar een krans in van veren. Toen zei die buurvrouw:...
nl.verhalenbank.32020
By guon wie de tsjerne wolris bitsjoend. Dat gebeurde altyd as Lutske der west hie. Dan koenen de lju mei gjin mooglikheit bûter meitsje. Dêr woarde dan ek duveldrek foar brûkt. Sy gongen earst nei de duvelbander ta. Dat wie Hinse Jehannes de Boer, dy wenne op it Swartfean.
nl.verhalenbank.12515
In âld frou yn 'e Harkema koe de duvel ta de hurddobbe út komme litte, seinen se.
nl.verhalenbank.36176
Tsjoensters foroaren har faek yn katten. Hja bitsjoenden foaral bern en makken krânsen yn 'e holkessens. It bern woarde siik en de âlders gongen nei in duvelbander ta. Frânse Hinke fan Rottefalle of greate Wopke fan Kûkherne.
nl.verhalenbank.36177
Se dienen froeger duveldrek ûnder 'e drompels. Dan koenen de tsjoensters der net oer komme.
nl.verhalenbank.36269
Stammerige Harm wie ek sa'n tsjoenster. Syn wiif ek. Harm hie in wikseldaelder, dy hied er fan 'e duvel. Dêrtroch hied er altyd wol jild om hannen.
nl.verhalenbank.33842
Tsjoensters hawwe popkes, dêr't se mei spjelden yn prippe. Myn jongste suster wie noch in hiel lyts bern; dy bigong yn 'e nacht om tolve ûre hinne altyd to jammerjen. Dan raesde se moart en brân. Dan krige it bern pine, trochdat de tsjoenster dan yn har popkes ompripke.
Doe op in kear nommen heit en mem har út 'e widze en leinen it bern tusken har yn, op...
nl.verhalenbank.28060
HEKSEN VOOR HET GERECHT
Te Amsterdam werd in 1542 een vrouw, Engel Dirks geheten, ter dood veroordeeld, omdat zij God had verzaakt, met een boze geest een verbond had gesloten en had getoverd. Meyns Cornelis van Purmerend, die in de sprokkelmaand van 1555 op de Dam werd verbrand, had bekend dat ze twintig jaar lang door heksekatten was geplaagd. Later...
nl.verhalenbank.13365
Op 'e Feansterheide wenne âlde Rikele Myt. Dat wie in tsjoenster. Dêr doarst net ien lâns to kommen.
't Wie in sutrich âld minske, dy't fearren yn 'e kessens tsjoende.
Se dienen duveldrek ûnder 'e drompels om har, en net ien dy't hwat fan har oannimme doarst.
As men duveldrek yn 'e bûse hie, soe der noait in lulke houn op jin ta komme.
nl.verhalenbank.36202
Ien fan 'e Tike hat my forteld:
Ik (dit wie âlde Jan Potskipper syn wiif) stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy masten ite. Der wie net in minske to sjen yn gjin fjilden noch wegen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne.
Ik woarde danige kjel en sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.12234
