Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show Only Popular Place of Narration
Narrator Gender
To Opperkoaten oan in reedtsje roan jouns altyd hwat dat net doogde. Dat mat de duvel west ha. De tekens fan syn poat stean altyd noch yn 'e berm. Dêr is er lâns sprong. Dat kin men nou noch sjen.
nl.verhalenbank.37656
Frijmitselders ha de siele oan 'e duvel forkocht. Sy matte altyd timmerje. Om 'e sawn jier mat der ien fan dea.
Dy't der ienkear by is, kin der net wer by wei.
nl.verhalenbank.22129
Der binne hazzen, dy kinne se noait bisjitte. Sokke hazzen binne maten fan 'e duvel. Se binne kûgelfrij.
nl.verhalenbank.22136
Wy ha twa jier njonken stammerige Harm wenne. De minsken seinen dat er tsjoene koe. De man hie altiten wol jild. Hy wie oan 'e duvel forkocht, seinen se en hy hie in wikseldaelder. Mar hy wie ek ôfgryslike deun en sunich. As er ûnderweis út 'e broek moest, died er syn bihoeften yn 'e bûsdoek. Hy pakte 't yn en naem it mei en lei it by him thús op it...
nl.verhalenbank.20117
Frijmitselers binne kûgelfrij. Hja forflokke alles, as hja frijmitselers wurde. Hja forkeapje harsels oan 'e duvel.
Trochdat se in wikseldaelder ha, ha se noait gebrek oan jild.
Hja hingje de lege ponge op, dy't de duvel wer fol makket.
nl.verhalenbank.29481
Piter Wouters wenne yn 'e Broek. 't Wie dêr allegearre jild by him. Hy wie frijmitselder. As er forlet fan jild hie, seinen se, hong er it ponkje oan 'e doar.
nl.verhalenbank.22006
Ritske Bottema wie ek frijmitselder. Dy hie in winkel yn 'e Westerein. In frijmitselder hat in kontrakt tekene mei de duvel. Om 'e trije jier timmerje se.
Se kinne noait wer by de frijmitselderij wei. Dan matte se der sels oan. Alde Piter Wouters mat in freeslik útein hawn ha. Yn ien ûre hat er mear útstien as in oar minske yn in hiel libben.
nl.verhalenbank.22007
Frijmetselers binne kûgelfrij. It ark - de troffel ensa - komt mei yn 'e kiste, as se dea binne. Hja ha in forboun mei de duvel. De duvel keapet har foar in som jild. Se binne dus oan 'e duvel forkocht. It jild waerd de jouns neidat de keap oangien wie, ta de skoarstien yn smiten. It kontrakt is mei bloed ûndertekene. Dêrtroch kinne jo net wer by de...
nl.verhalenbank.37670
Dy't him oan 'e duvel forkeapet kriget in wikseldaelder. Sa'n wikseldaelder groeit altyd wer oan ta it folle bidrach.
nl.verhalenbank.27392
Op in kear kuijere heit de wei del by nacht. Doe stie der ynienen in skime foar him. It wie in macht.
Doe spriek heit de wurden út:
"Bistû fan 'e Heare, kom nader ta my.
Bistû fan 'e duvel, wyk fan my."
Doe wie 't foar him wykt. 't Hie de duvel west. Dit gebeurde hjir yn Twizelerheide.
nl.verhalenbank.28712
Hjir yn 'e omkriten binne wol guon smiten woarn, as se de spot dreaun hienen mei God en de duvel. It is net likefolle hwat der sein wurdt.
nl.verhalenbank.37652
Wy dienen froeger duveldrek ûnder 'e drompel.
In tsjoenster koe har yn in kat foroarje. Dat koe âlde Minne Ael ek. Dat wie in tsjoenster. En Minne Brecht wie èk in tsjoenster.
Ael hie in soan, dat wie Hindrik. Se wennen yn 'e Kule. Dêr wennen Wytse en Gjertsje ek.
Op in joun rekken der by Wytse en Gjertsje twa fremde katten yn 'e kelder. Dy ramaeiden dêr...
nl.verhalenbank.38316
Us mem har heit fortelde, hy hie mei trije soldaten ûnder tsjinst west. De iene fan dy trije soldaten hie altyd wol sinten. Doe fregen se him ris hoe't dat siet.
Doe sei er: "Jimme kinne krektlike goed sinten krije. Ik bin frijmitselder," sei er, "en dy't dat ek wurde wol mat mar mei my gean."
De iene fan dy soldaten wie syn kammeraet en dy sei: "Ik wol...
nl.verhalenbank.28764
Der wie in feint dy wie och sa ûnforskillich. Dy koe 't neat skele hwat er sei. Sûpe as in kreupel. Op in kear hied er yn beide herbergen fan Twizel west. Dêr hied er 't raer opsein. Hy wie foar de duvel net bang, sei er en dat wie sweare by dit en by dat.
Doe wied er dêr wei kom en doe hienen se him de oare moarns in pear stikken lân fan 'e wein ôf foun,...
nl.verhalenbank.33436
Heit fortelde: Doe't ik in jonge fan sa'n fyftsjin wie, moest ik op in jountiid al aerdich let noch nei de bakker ta om breaspul. Men wist doe noch net fan winkelsluting. Doe kom der ûnderweis in houn op my ta. Dy wie sa great, hy rikke my oan 'e earen ta. 't Wie in swarte houn mei hiele greate gleone egen. Hy wie forskriklike lulk. Ik wie deadsbinaud....
nl.verhalenbank.28761
Ik haw wolris heard dat guon smiten woarden troch de duvel, as se yn 'e kroech sitten hienen en it raer opsein hienen.
In sekere Wyberen fan 'e Westerein hie ek yn 'e kroech sitten.
Doe't hy der yn 'e nacht út kaem wie er dronken. Hy hie oeral de spot mei hawn. It frear dat it ongele, it wie dik winter. Doe is Wyberen smiten woarn. Hy is yn in burd...
nl.verhalenbank.38634
Yn 'e Falom wenne in man, dy moest nachts altyd út bêd wei om hwat to sjen. 't Wie in hiele bêste man. Hy moest soms ûrenfier rinne om by de lykstaesje to kommen.
Mem sei al ris tsjin him: "As jo nou us lizzen bliuwe, hwat dan?"
"Ei minske," sei er, "dan wie 't net bêst. Dan waerd ik der út smiten."
It binne pleagen fan 'e duvel, as men der nachts út mat.
nl.verhalenbank.21994
Hjir hat in sekere Popke wenne yn 'e Hiltsjemoaiwâlden. Sliepperige Popke neamden se him. Dy wie by 't wiif wei rekke. Op in jountiid fortelde er, as er nei hûs ta gyng, roan hy oer de wei. Mar dan roan der njonken him op 'e ikker in fjûrread lyts keardeltsje.
Hwat hurder hy roan, hwat hurder dat lyts keardeltsje bigong to rinnen. Dat lytse mantsje wie de...
nl.verhalenbank.22156
Der wie ien dy kaem út Twizel wei. Dêr hied er yn 'e kroech sitten. Hy hie 't hiel raer dien. Hy hie him bot tjirge en hy hie flokt as in ketter. Hy kaem dy jouns net wer thús.
De oare moarns founen se him ophinge, in ein de lânnen yn. 't Wie oan 't Wyldpaed.
De duvel hie him dêr ophong.
nl.verhalenbank.22155
Taeke Alma fan 'e Harkema wie sahwat de raerste fan hiel Harkema. Op in kear kaem er fan 't Jachtfjild. Dêr hied er yn 'e kroech sitten. Hy hie sein, hy wie foar gjin duvel bang. Doe is er smiten woarn oer de Lange Wyk hinne oer de beammen hinne.
nl.verhalenbank.10680
