Datasets - ISEBEL

Der wie in feint, dy tsjinne by in boer. Nachts wie der altyd in wyt hynder, dat kom by syn bêd. Dêr moest er nachts altyd op ride. It jongfeintsje wie dêrtroch oerdeis altyd tige warch en sliepprich. Doe sei er dat tsjin 'e oare feint dy't ek by de boer tsjinne. Hy sei: "Der is altyd in wyt hynder, dat mat ik útride." Doe sei dy feint: "Dû mast mei dat...

beslaan

nl.verhalenbank.36263

Jehannes Meerstra hat tsjinne by Doede Postma. Dy wenne oan 'e Simmerdyk, oan 'e kant fan Burgumerheide. Op in moarn krigen Jehannes en de boer wurden, wylst se by de thétafel sieten. Doe soenen se dongride. Jehannes hie in wein laden. De boer hie de beide hynders klear. Dy spande hy der foar. "Fuort, beesjes", sei er. Mar de hynders bleauwen stean dêr't...

arbeid

nl.verhalenbank.21120

Hjir wenje noch wol lju, dy't de lûden fan 'e tram heard ha foardat dy der noch wie.

horen

nl.verhalenbank.32438

Op 'e Sumarreheide hearden se, foar dat de tram dêr kaem, de lûden al dy't er makke. En sy seagen jouns hwat foarbytuffen dat der útseach as in bargehok, fjouwerkant mei twa gleone ljochten der foar. Dat wie de lettere tram.

avond

nl.verhalenbank.31641

Us heit wie noch net troud, hy hie al forkearing mei mem. Op in joun wie er nei har ta, doe ried sa mar ynienen de tram by harren lâns, hoewol dêr hielendal gjin tram wie. Twa jier letter kaem de tram der lâns; hja hienen dat dus fan tofoaren al sjoen.

man

nl.verhalenbank.31480

By 't winter mat it ris gebeurd wêze dat der minsken by elkoar stienen op it iis. Dy hearden in stim sizzen: "De tijd is verschenen, de man is er niet." Dy stim kaem út in wek wei. Efkes letter kaem der ien oanriden en dy ried pardoes op it wek yn en fordronk.

bevroren

nl.verhalenbank.31626

In soad minsken fan 'e heide ha fan tofoaren de ljochten fan 'e tram sjoen en ek de lûden heard, doe't hy der noch net wie.

daadwerkelijk

nl.verhalenbank.31802

Doe't de tram der noch net wie, hearde ús mem dúdlik it gliden fan 'e tram oer de rails hinne. Ek guon seagen de ljochten fan tofoaren.

glijden

nl.verhalenbank.24638

De wei oer de heide wie froeger in reed; de Jelke van der Meer-wei hyt er nou. Guon minsken ha dy wei fan tofoaren dêr al sjoen. Sa ek de trambaen, dy ha guon ek fan tofoaren sjoen.

aanleg

nl.verhalenbank.32063

Der wie in feint, dy kom fan Drachten. Syn faem wenne yn Burgum en dat wie in hiel ein rinnen snein-to-jouns. Op in nacht, doe kom er wer by de faem wei, doe wie dêr in hear, mei hynder en seas, dy hie ek nei de faem ta west. Dy moest ek nei Drachten ta. Hy frege dy hear of er mei ride mocht. "Né," sei de hear, "ik nim net ien mei." Doe sei dy feint: "Jo...

heer

nl.verhalenbank.25640

Alde Melle Wolters wenne op 'e Sumarreheide. Hy hie wol gauris jounpraters. Op in kear hienen der twa froulju west. Dy rekken der yn 'e skimerjoun wer wei. "Hwat komt dêr oan?" sei de iene tsjin 'e oare. Der kom in great lang hok op it lân oan oan 'e westkant mei twa greate ljochten op. Der woarde net wer oer praet. Mar jierren letter kaem dêr de tram...

groot

nl.verhalenbank.32458

Alde Jelle Polderdyk hat yn Grinzer Pein wenne. Dêr is er ek stoarn, yn 't werkhûs. Dy Jelle fortelde heit dat er froeger de tram sjoen hie, dy ried oer de Mearumer heide. Dat wie noch fier foar de tiid dat de tram der echt wie.

heide

nl.verhalenbank.32920

Myn pake wenne oan 'e Ielke Boonstrawei, yn in spitkeet. Op in kear sei er: "Hjir gebeurt hwat." Hy hearde hwat hiel fluch foarby ratteljen. "'t Giet hurd," sei er, "en 't hie twa gleone egen." 15 à 16 jier letter is de tram dêr kaem. Krekt yn 'e bocht hie pake 't sjoen. "'k Seach him dúdlik oankommen", sei er.

geluid

nl.verhalenbank.32061

Yn 'e Sumarreheide op 'e pasterijelânnen yn 'e bocht is Hindrik de Graaf, mei de petroaljekarre en de beide hounen dy't er foar de karre hie samar oer de dyk hinne smiten woarn. It nuvere wie dat de petroaljebussen noch like rjocht yn 'e karre stienen. Hindrik doarst letter noait wer oer de pasterijelânnen, hwant dit wie wurk fan 'e duvel.

angst

nl.verhalenbank.21363

Piter Poeske De ferhalen oer Piter Poes—Piter Prikke seinen se ek wol—ha wy meast heard fan heit en pake. It wie in duvelbanner hjir op Sumarreheide. De meastepart minsken op Sumarreheide wienen ôfgryslik bygelovich. As der wat net doogde, dan waard Piter Poeske al gau ophelle. It is by ús ek wol bard, dat se de kessens fan 't bêd skuorden om te sjen, oft...

bed

nl.verhalenbank.13011

Guon seagen froeger altyd in ljochtsje oer de heide fleanen. Dat waerd letter de tram.

dwaallicht

nl.verhalenbank.20397

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur