Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender
close
17 datasets found
Dutch Keywords: begraven Place of Narration: Gendt
Vrouw Arends op ’t Hogeveld was èrg ziek. Toe lei den hond te janke, bute vör ’t geutegat*. Ze liete de hond binne. Toe was ie stil. Toetie ekkes binne was gewes, wilde de jonges um wer bute brenge. Mar vrouw Arends zèj: “Kom mar hier, Kees. Gé’j wit wel, da’k stèrf”. Ze hemme den hond toe mar binne geloate. Al gaauwechtig gieng de vrouw dood. En ze wier...
nl.verhalenbank.49729
Chries van der Heyden was vroeger bierbotteler. Hé’j had ’n raspjed vur zien wage. Mar dor gieng d’r duk één kapot. Soms wel drie in één joar. D’r kwam es ’n man van de bierbottelarij uut Amersfoort. En die hörde, da de pèrd kapot gienge. De man zei: “Lig toch nie mer te tobbe. Ge mot es ’n keer iemand neme med’n wichelroede um de stal te onderzuke”. De...
nl.verhalenbank.50480
Tussen de boerderé’j van De Graaf en de schuur was ’n schat begrave. Nou en dan zage sommige minse doar ’n lich braande. Neven ’t vuur stonde twee donkere gedaanten, mannen ien ’t zwart. Ze hiele de wach, zodat er niemand on de schat kos komme. Meer uitvoerig hierover in vroeger gezonden verhaal van L. Schennink (nr. 10).
nl.verhalenbank.50245
Minse, die mette helm geboren zien, kunne ien de toekomst kieke. Iemand had ’s ’n keer al dage vöraf ’n begraffenis gezien. Hé’j zag duidelijk de liekstoet goan. De liekwage wier getrokke dör twee pèrd, ’n zwart en ’n wit. De man, die hé’j gezien had, gieng noa inkele dage werkelijk dood. Mar toen ie begrave zol worre, hadde ze twee zwarte pèrd vör de...
nl.verhalenbank.50227
As ’n mins oneerlijk verkrege schatte of geld begraaf en de man stèrf, kumter ’s nachs vuur bove die plats. En bé’j da vuur stoan twee gedoantes as manne. Aj metter prot, brèke ze ou den hals. ’t Vuur is eigelijk ’t geld of de schat. Het braandt nie. Ge kunnet medde haand oprape, zonder de vingers te braande. Ien de tied toe d’r nog gin kachels ware, mos...
nl.verhalenbank.49639
Ze zèje vroeger ok wel ’n versje op um de vratte weg te kriege. Ge mos luustere nor de klokke als die luidde, aster iemand begrave wier. Ge zèj dan: Nou legge ze ’n dooie ien ’t graf. En nou was ik mien vratte af. Onderhaand mos ge de vratte mee woater afwasse. Of ’t geholpen het, weet ik nie!
nl.verhalenbank.50418
Kees Janse zag veul dingen al van teveure. Hé’j zèj ’s ’n keer tegen iemand: “Kom ’s op zij van ’t huus stoan”. De man gieng mee. En Kees zèj: “Zie gé’j da? Dor geet ’n liek hen en d’r is mar één wage achter en mar weinig volk”. Den aandre zag niks. Inkele dage lotter kwam er ’n ouwe moeder logere bé’j Hendrik Aarntzen. Ze stierf gaauwechtig. Ze zou ien...
nl.verhalenbank.50356
Van ’n dooie, die teruggekomme is, heb ik ok wel es gehörd. ’n Man ien Doornenburg was es erg ziek. De familie zèj, dat ie bediend mos worde. Mar dat wou de kjel nie. Ze hebbe toe toch de pestoor gehold. Mar die kos niks doen, want de kjel drèjde ’m de rug toe. Hé’j is toe doodgegoan zonder bediene. En hé’j wier zonder gebeden en plechtigheden begrave. Ze...
nl.verhalenbank.49780
Es ge wratte ienvrief mee den binnenkant van den bas van grötte bone [tuinbonen], dan gon ze weg. Mar dan moj den bas begrave, es er iemes begrave wur. En onder ’t lujje van de doodsklok moj dan zegge: Onder ’t lujje vör den dooie ien ’t graf, Bun ik mèr van de wratten af. Ik weet nie bé’j onderviending, of ’t woar is.
nl.verhalenbank.50172
We wonden ien Duitsland. Bé’j ons ien de burt was ’n man gestörve. Hé’j ha nie bes gelèf. ’t Was ’n Beier. En ze hemmen’m ien Beiere begrave. Toe ze terugkwame van de begreffenis, deej de vrouw de vinsters los. Dor zol ’n begreffenis-koffietoffel gehoue worre. De pestoor was ok gekomme. Toe de vrouw no bute keek, zag ze hur man bute. Hé’j spulde metten...
nl.verhalenbank.50238
Er ware vroeger verschillende minse, die zèjje da ze van te veure iets al gezien hadde. Zo zagen ze al dagen en wèke van te veure ’n liekstoatsie over de weg goan, woarmee ’n bekende begrave wier. En lotter gebeurdenet ok zo. Aandre zagen van te veure al ’n huus braande. En het braandde lotter ok af. Ze nuumde de namen erbé’j. Aj ’n uul duk bij een huus...
nl.verhalenbank.49640
Hendje Rikken kos zelfs ’s nachs zo’n begraffenis zien onkomme. Ik liep ’n keer soaves loat mit ’m over de stroat, midden over de weg. Ienens groop Hendje mien vas en zèj: “Jong, kom gaauw on de kant”. En ’n eindje wieër vroegtie: “Wit gé’j wurrum ik da deej? Ik zag ’n liekstoatsie onkomme. Aj nie opzied was gegoan, was de liekstoatsie over ou hèr gegoan”.
nl.verhalenbank.49641
Tussen twoalf en één, Zien de spoken opte been. Da zèj mien voader duk. Hé’j vertelde ok van ’n spook in Huse. Meschien het ie ’t wel gehörd van grötvoader. Ien Huse het ’t vroeger ok wel gespokt. Ien ’n huus, ik wet nie mer woar, hörde de minse duk veul lève: geklop en gehamer, gekrijs en zo wa. Mar ze zage nooit iets. Wat ’t was en wie ’t...
nl.verhalenbank.44777
Aster ’n schat ien de grond zit en ge got er nor grave, dan geet die schat elke keer dieper de grond ien. Hoe dieper daj graaf, hoe dieper dattie weggeet. Zo kuj ’m nooit kriege.
nl.verhalenbank.49727
Ik het ok nog ’t volgende heure vertelle. D’r was ’n schoenmaker gestörve. En hé’j wier begrave. Toe de mins van de begraffenis terugkwame en nèven’t huus opkwame, zatte schoenmaker wer rustig te schoenlappe. Vgl. Bandopname III, verhaal 7.
nl.verhalenbank.50185
Opten Dries wonde Groadus Mielder en nèven ’m wonde zien zwoager Jan Huting. Groadus gieng dood en wier begrave. Op ’n keer was Jan Huting on ’t hout hakke vör de kachel en zien zoon ston nèven’m. Opens zèj die: “Voader, kiek ’s nor ’t huus van ome Groadus. Die kiekt dör ’t raam hirrenopper [hier op aan]”. Jan Huting keek en zag ’t ok duidelijk. Gaauw...
nl.verhalenbank.50183
Mien voader koch ’n koe van Meurs. ’t Bees was nie goed. Ze was zo stief, ze kos nie mer overeind komme. Ze lag geleuf ik al wel drie wèke ien de wei. Mien voader en ik en nog ’n por minse giengen er nor toe um ze op te hoale. Mè kar en pjed. Toe we ien de wei kwame, wier ’t pjed uutgespanne en ik mos er op passe. Toe trokke ze ’t bees veur opte kar. Mar...
nl.verhalenbank.50186
35