Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
By in sikere Sjirk yn 'e Pein kaem op in moarn in ekster op it hiem stappen. Sjirk sei tsjin syn frou: Nou is der ien yn 'e famylje stoarn.
Ja, sei syn frou, ik soe fan 'e moarn de geit melke; 't beest wie pûr.
Dyselde moarns krigen se in roubrief oer de post. Der wie ien út 'e famylje stoarn.
nl.verhalenbank.31916
Hjir op 'e Klontsjebuorren (nou Boskwei) hat in man wenne, dy wist altyd as der in deaden kom. It wie Douwe Stavasius. Nachts moest er der ôf. Dan koed er net langer op bêd wêze. Dan roan er op 'e wei om. Sy seinen, Douwe wie mei de helm geboaren. 't Kom altyd nei hwat er fortelde. Mar hy wist noait hwa't der stjerre soe. Hy sei 't wol dagen fan tofoaren...
nl.verhalenbank.23135
It wie yn Grinzer Pein. Ik en myn earste man kommen op in jountiid út it tsjerkje. Wy kommen fan 'e sangforieniging. 't Wie tsjuster. Ynienen stienen wy yn 't folle ljocht.
Wy gongen nei heit en dy ta. Dêr fortelde ik hwat wy sjoen hienen. "Hwat soe soks nou bitsjutte?" frege ik.
Doe sei heit: "Moarn sil ik jimme fortelle hwat jim sjoen ha."
De oare...
nl.verhalenbank.23132
Op Trimunt binne yn 'e oarloch in protte minsken delsketten troch de poepen.
Even fan tofoaren kom hjir in fint. 't Swit roan him yn straeltsjes by de holle del. Hy siet ûnder it swit en wie alhiel oerstjûr. Om mar by in hûs to kommen kom er by ús, hwant hy koe net mear.
Ik sei: "Hwat skeelt dy?"
Hy sei: "Der siet my iderkear in klute fjûr nei. Ik kom fan...
nl.verhalenbank.23133
Frou van der Molen - hjir út 'e Pein - en har earste man wienen us op in joun fuort west to praten. 't Wie hjir achter yn 'e Juliana-buert. Sy wienen noch net troud. Doe stienen se ynienen yn 't ljocht. Sy wienen noch net oan hûs ta.
Doe't se thús kommen sei se tsjin har heit: "Hwerom ha jim de lampe sa heech brânnen?"
Doe sei har heit: "Wy ha de lampe...
nl.verhalenbank.25929
Yn Drachtster Kompenije wenne Klaas Schuurman. Dy wie troud. Hy seach op in nacht himsels dea yn 'e kiste lizzen. Doe liet er him forsekerje foar tsientûzen goune. Dêr moest wyks in ryksdaelder foar bitelle wurde. Doe't er de polis goed en wol hie, doe stoar er. Doe koe syn wiif útkearing krije en har letter rêdde. Hja is doe troud mei syn broer Harm.
nl.verhalenbank.24163
Us mem siet by myn suster. Doe wie se al âld en minnichjes. Sy seach nei in plak op 'e flier en sei: "Tink der om, net op dy swarte lint traepje."
"Is dêr dan in swart lint?" frege myn suster.
"Ja," sei se, "sjoch, dat rint nei 't finster ta en dêr giet it by op."
Mar myn suster seach neat.
In wike letter siet mem yn 't sintsje bûtendoar. Doe hie se 't...
nl.verhalenbank.25709
Froeger gebeurde 't noch wolris dat de minsken yn 'e nacht lykstaesjes seagen. Heit sei: "Altyd oan kant gean. Fral tusken 12 en 1 ûre yn 'e nacht is de gefaerlike tiid." Gong men net oan kant, dan koe 't gebeure dat men oan kant set woarde.
Dat is in feint oerkaem. Dy kom fan Boelensloane en hy soe nei de faem dy't oan 'e Drachtster Dwarsfeart wenne. Hy...
nl.verhalenbank.38001
Douwe Stavasius syn heit Fokke wie us in kear op 'e klaei by in boer yn 't wurk.
Hy siet by de boer yn 'e keamer en sy dronken in pantsje thé. Fokke dy siet mar nei ien punt to staren en hy sei hielendal neat.
"Is der hwat?" sei de boer.
"Dat kin ik jo net fortelle", sei Fokke.
"Hwerom net?" frege de boer.
"Omdat it jou jonkje is", sei Fokke.
De boer...
nl.verhalenbank.25896
Douwe Stavasius wie mei de helm geboaren. Hy wenne hjir yn 'e Pein. Stoar der ien, dan seach er dat fan tofoaren.
Hy hie in kwea âld wiif. As hy der nachts wer út west hie om nei in lykstaesje to sjen, dan sei se de oare deis: "Douwe leit weer op 't nest, die is weer syk, dy het fannacht weer te spoekjen west."
Douwe woarde der siik en ellindich fan. 't...
nl.verhalenbank.25892
Hjir yn de Pein hat in man wenne, dy wie mei de helm geboaren. Dy man seach lykstaesjes foarút.
Op in kear doe seach er wer in lykstaesje. Underweis gong ien fan 'e stringen fan 'e beide hynders dy't foar de wein rounen, stikken. Dat seach er en dat fortelde er oan 'e minsken.
In dei of hwat letter forstoar der in bikend persoan yn De Pein. Doe't dy nei...
nl.verhalenbank.37573
Der wenne yn 'e Houtigehage in faem, dy har broer wie ûnder tsjinst maresjaussee woarn. Sy hie forkearing mei in feint, dy woe ek maresjaussee wurde. Mar dan moest er in hiel skoft ûnder tsjinst bliuwe. Dy faem tocht: dan reitsje ik him kwyt, en doe hat se harsels mei 't gewear deasketten.
Dat haw ik fan tofoaren sjoen. Ik warskôge se fan tofoaren.
nl.verhalenbank.24121
Ik bin mei de helm geboaren. Sy ha my by myn geboarte de helm net ûntnom. Sadwaende moest ik alles altyd sjen. Hoefolle minsken as ik net fantofoaren dea sjoen ha. Ik ha wol gauris minsken warskôge. It kom altyd nei. Ik seach de lykstaesjes tusken tolven en ienen yn 'e nacht.
Alle nachten moest ik der dan ôf. En dan seach ik se passearen as 'k foar 't rút...
nl.verhalenbank.24119
De begrafenis in den nacht.
Er moet in Opende een herbergier hebben gewoond,
die de gave van den voorloop bezat. Maar hij wist dit
niet, want geen mensch had hem ooit verteld, dat hij met den
helm was geboren. Ja, niemand scheen het te weten: de moeder,
de tantes, de baker, die in zulke gevallen de wonderlijke tijding wel
ver in de rondte zaaien, zwegen....
nl.verhalenbank.42083
Ik was een jonge. Doe was doar ook een húshouding op dezelfde plaats woar later de spitkeet stond. Doar deugde 't niet.
Doe was ons foaijer een avond fot. Doe hat it dan twoalf uur west de nachts, doe het moeke docht: zou hij der ook an komen?
"'k Zat al bûten met Antje, - de oudste fan de dochters - ", see se.
Ik was zowat drie, vier joar.
Doe't moeke en...
nl.verhalenbank.23964
Douwe Stavasius had lutje en grote jongens. Hy had een begrafenis bij hem in huis sien en doe docht hij, dat het een van de lutje jonges was die begraven werd. "Ik docht nooit dat 't Fokke was", - zo hiete de oudste - zee die. Moar 't was Fokke die stierf.
Douwe woonde hier achter ons huus in een spitkeet.
nl.verhalenbank.23962
