Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
35 datasets found
Dutch Keywords: ziekte vader
Heites âlden ha fyftich jier, fan ôf 1850, buorke op ‘Eeskwerd’ by Easterein. Heit en mem ha dêr wenne oan 't 1917 ta. In omke wie boer op ‘Jet’ by Britswerd. Op in kear fortelde omke heit, dat er in bulte lêst hie fan keallesykte. Hy hie in duvelbanner komme litten om de sykte út it keallehok to bannen. Heit hie der ek lêst mei. De duvelbanner is doe ek...
nl.verhalenbank.50522
Us heit wie siik en ik wie noch in famke. Doe soe 'k nei heit syn bêd ta; 'k woe ris sjen hoe't it mei him wie. Doe sei heit tsjin my: "Dû mast dêr bliuwe, fanke, hwant der sit in dik, brún hynder foar 't bêd. Dat is in nachtmerje." Ik seach neat.
nl.verhalenbank.29618
It is us in kear gebeurd, dan kaem ik thús fan 'e klaei. Dêr hie 'k oan 't wurk west. 't Wie sahwat ien ûre yn 'e nacht. De finsters fan ús hûs stienen heech opskoud en de gerdinen waeiden der troch hinne nei bûten ta. Ik seach ûnder 't finster troch. Der stie iten foar my op 'e kachel. Doe gong ik der yn en ik bigong to iten. Doe seach ik in lyts deafet...
nl.verhalenbank.17683
Us heit wie mattewever. Hy moest ris in kear tried brûke. Doe gong er nei Rikele Myt ta. Hy nom myn broer mei. Dat wie doe in jonkje fan sa'n acht jier. Myt joech it jonkje in bak. Sûnt dy tiid wied er siik. Doe sei heit: "As er dea giet, dan sjit ik Rikele Myt dea." Doe seinen se tsjin heit, hy moest nei de duvelbander ta. Dêr soed er dan hinne. Hy soe...
nl.verhalenbank.25394
In tige foarname wûnderdokter wie ek Joast Wiersma fan Jistrum. Yn Garyp wie in fanke dat al lang gammele en neat gjin baet foun by de dokters. Doe gong har heit nei Jistrum ta en rieplege Joast. Joast sei: se mat dêr hwat fan ha en dêr hwat fan ha. Ik sil it opskriuwe, dan kinne jimme dat wol bistelle by David Fludtsje yn Drachten. (David de Vrieze hie...
nl.verhalenbank.32212
Ik stond eens in de keuken om half één ‘s middags, 12 jaar geleden. En toen haalde iemand haar hand door mijn nekhaar met gespreide vingers van onder naar boven, (ik sta niet voor mezelf in als je dat doet) net als mijn schoonzus dat altijd deed toen ze nog kon lopen. Ik dacht dat mijn vriendin dus achter me langsliep en zich een lolletje had beloofd,...
nl.verhalenbank.49316
Voor een kind dat "stòipkes" heeft, is de aanwezigheid der moeder kwaad. Althans men vindt nog de meening, dat in zulk een geval de moeder zich van de wieg, liefst zelfs uit het huis moet verwijderen. Helpt dat niet, dan kan de vader zijn jas of "oudervest" voor de wieg hangen, dat geeft zeker verlichting. Ringetjes in de ooren werd (wordt?) hier geacht...
nl.verhalenbank.39381
Myn skoanheit Hindrik Schievink hie in bern, dat raesde nachts altyd om deselde tiid hinne. 't Wie in jonkje. Op in nacht gong hy der ôf nei 't bêd fan 't jonkje ta. Doe sei er: "Dêr wei, duvel!" Doe wie der hwat fan 't bêd flein. Doe gong heit nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. Wopke joech him in drankje mei en sei: "Dû mast goed de hân...
nl.verhalenbank.25347
It gebeurde op in kear, doe wie myn jongste broer bitsjoend. Doe gong ús heit der op út om duveldrek, hwant dat moest de lytse jonge yn in pûdtsje op 't boarst ha. Doe wie heit op 't Rjochte ein, doe wienen dêr twa katten oankaem mei hiele gleone eagen. Heit skopte der op en doe rekke er ien fan dy katten. De oare deis kaem heit in âld wiif tsjin, dy hie...
nl.verhalenbank.30952
Mem en heit ha yn Boarnburgum wenne. Heit hie altyd fan alles to keap. Sy wennen yn in blok fan acht huzen, dat hiet 'de Moune'. Sy hienen doe noch mar ien jonkje, dat is letter weirekke. Doe kom der op in joun in âld minske fan goed njoggentich jier by har. 't Wie de widdou Minke Oosterwoud. Sy frege of it lytse koopmantsje dêr wenne. Dat wie heit. "Ja,"...
nl.verhalenbank.16845
Yn desimber silstu stierre Mynhear Koelstra, de evangelist fan Twizelerheide hat my al ris in ferhaal ferteld, dat hat him ôfspile dy kant nei Lúnbert ta. Dêr wie ris in frou, dy sei tsjin har famke: 'Dû moatst even nei de winkel — dát ophelje!' It fanke wie ûnderweis nei de winkel en doe kaam har ien temjitte, dy sei: 'Yn desimber silstû stjerre'. It...
nl.verhalenbank.11468
Greate Wopke fan Kûkherne wie in duvelbander. Mar 't wie ek in wûnderdokter. Ik wie in jonge fan alve jier, 'k wie altyd siik. Twa dokters gongen der oer my, dokter Visser fan Drachten en nòch ien. Mar 't joech neat. Doe gong heit mei myn wetter nei Wopke ta. "Kom, bist dêr al?" sei Wopke. "Lit my 't wetter mar gauris sjen. Dy jonge hat izersterke...
nl.verhalenbank.24823
De weerwolf dat is iets in de staart van een paard. "Hij heb de weerwolf in z'n staart", zeje ze dan. Van m'n vader heb ik, die had is van iemand gehoord, je moest d'r mee naar een smid in Gelderland. Die deed d'r wat an, strijke of hoe dan ok. Dan was 't paard weer beter.
nl.verhalenbank.70491
Tusken Hijum en Finkum leit de Iestdyk. Hjir wei yn 't earste hûs wenne in húshâlding mei in jonge. Dy jonge neamden se altyd Wâtse Klop, mar hy hiet fan Wâtse Stienstra. Op in kear wie dy jonge yn Hallum. Dêr haldde in âlde frou him oan en dat âld minske joech dy jonge in koekje. Hja sei, de jonge moest dat koekje allinne opite. Dat die dy jonge ek. Mar...
nl.verhalenbank.30113
It is gebeurd, dat ik alle dagen mei myn jonkje nei de molkboer ta gong om sûpe. Alle kearen kaem der ek in frommes by de wein, dat wie Minne Brecht, in tsjoenster. Doe woarde myn jonkje net goed. Doe seinen se tsjin my, ik moest duveldrek ûnder 'e drompel dwaen. Dat haw ik dien. It jonkje wie gau wer better en Minne Brecht kaem net wer.
nl.verhalenbank.30064
Bareld Nieuwenhûs syn heit dy siet fol stienwolms. Doe is er op oanrieden fan ien nei 't tsjerkhôf ta gong en hat dêr in deabonkje weihelle. Dat biskrobbe der en hy naem safolle skeapsel yn as op in dûbeltsje lizze koe. Doe hat er gjin lêst mear hawn.
nl.verhalenbank.17407
Doe't ik noch in bern wie, wie der ien fan ús al us in kear bitsjoend. Doe gong ús heit mei it wetter fan it bern nei greate Wopke ta. Wopke joech heit in drankje en dêr gong heit mei werom op hûs ta. Mar ûnderweis wie der ynienen hwat by him opsprong. Hwat it krekt west hie, wist er net, mar it drankje, dat er yn 'e bûse hie, rekke dêrtroch stikken, en...
nl.verhalenbank.21770
Yn 'e Surhústerfeanster Mieden wenne in minske, dat forkocht molke en bûter. Dat minske woardde letter siik en rekke dea. Doe't se in skoftsje dea wie, seinen de bern tsjin 'e heit en de húshâldster: "Wy ha ús mem ek wer sjoen." De heit woe 't earst net leauwe mar letter kom hy har sels ek to sjen. Doe woardde er bang. Hy sei tsjin 'e húshâldster:...
nl.verhalenbank.16877
't Wie in waerme simmer. De bern fan Hinne yn 'e Broek woarden siik. Alde Minne Hindrikje wie in tsjoenster. Har eigen soan Wopke wist dat wol. Hy gong nei Hinne ta en sei: "Jimme bern binne bitsjoend." Hinne sei: "Dan sil 'k nei Wopke Minke ta." (Wopke wie duvelbander en wenne yn Kûkherne, sûnt syn dea gongen se nei syn frou Minke ta.) Hinne sei tsjin...
nl.verhalenbank.25113
Skoanheit en dy brochten altyd geregeld turf nei Burgumerheide. Dêr hienen se fêste klanten sitten. Sy hienen dan in fuorman dy brocht de turf op 'e wein nei de minsken ta. Dy fuorman hie in bern, dat wie sa'n skroedtsje. Dat tsjirme, 't siet yn 'e pogge. It gûlde altyd. Doe gong dy fuorman op in kear nei Wopke fan Kûkherne ta. Wopke sei, dat bern wie...
nl.verhalenbank.25065
35