Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik: "Toch aardig met zukke kollen: dan ben het vliegen, en dan ben het muizen. Je zoudt zeggen: hoe ken het?"
Nadort: "Zeg dat wel, mijnheer, maar soms ben het vogels, maar den ben het eigenlijk geen kollen. Dan is het meer zwarte kunst. Uwe weet wel, dat ik ers van de strontkar bij Klaver gevallen ben, en dat me vrouw toe zoo akelig was. Nou, toe had al...
nl.verhalenbank.9312
Imke de Jong hie hwat útheefd to Ljouwert. Se sochten om him, mar koenen him net fine. Hy hie de flucht naem en wie net mear yn 'e stêd.
Doe't er wer nei Ljouwert ta soe, doe kamen dêr rjochters op in wein oan. Dy hienen om him socht, mar forgees. Doe frege Imke dy rjochters: "Kin ik ek mei ride?" Doe stapte er by dy rjochters yn 'e wein. Doe't se oan 'e...
nl.verhalenbank.30404
Der wienen ek guon, fortelde ús mem, dy hienen in toverboek. Dêr koenen se soldaetsjes mei út 'e hurddobbe komme litte. Dy bigongen dan moai to marsjearen.
Sa'n toverboek rekken se noait wer kwyt. As se 't kwyt woenen moesten se krekt deselde wurden brûke as dêr't se 't mei krige hienen. En dat wisten se meastal net mear.
't Koe net forbrând wurde en ek...
nl.verhalenbank.32979
Yn 'e tritiger jierren wienen myn wiif en ik oerdei faek om handel út. As de bern dan middeis út skoalle kamen, ieten se by skoanmem. Mar myn jonge mocht binei gjin iten. Hy wie lusteloas. Men koe ek net sizze dat er siik wie. Hy boarte net mei oare bern. Skoanmem sei: "Dû mast us mei him nei Jonge Jan ta gean fan 't Wytfean, hwant de jonge kin wol...
nl.verhalenbank.19332
In forhael fan myn oer-beppe Lieuwkje Bangma dat ik fan myn mem heard ha.
Yn 'e earste helft fan de 19e ieu, sa om 1830 hinne tink ik, wenne der yn Woarkum in keapman, dy, sa de minsken seine, tsjoene koe. Hy hjitte Lantinga en kaem wol by oerbeppe har mem oer de vlier. Myn oer-beppe wie berne yn 1825. Sa kaem Lantinga wol to kofjedrinken en helle dan...
nl.verhalenbank.50531
Hjir op 'e Langediken wenne in âld minske, dat tsjoene koe. Myn âldste broer en suster dy gongen ris op in kear nei skoalle ta. Doe sei Lammert tsjin har: "Dû mast de mûle goed ticht hâlde, oars wurdst bitsjoend." Dat mienden se froeger echt.
nl.verhalenbank.37964
Jehannes Zuidema wie in broer fan beppe. Dy hat us nei Kûkherne ta west, nei Wopke foar in siken-ien. Wopke makke him in drank ré, en doe't er him dy oerjoech, sei er tsjin omke: "Hast wol in goed ynstremint yn 'e bûs? Hwant dû kinst aenst wol us ien treffe. Mar slach dyselde fuort mar út 'e wereld, hwant dyselde wyt datst hjirhinne bist.
As er it...
nl.verhalenbank.19331
Men koe klaverboer fuortstjûre om in flesse drank to heljen. It earste romerfol moest ien fan 't selskip oer 't linker skouder fuortsmite en dêrby sizze: "Dat is foar dy."
Dan koenen se fierder drinke.
nl.verhalenbank.31975
Er woonde hier een frou, dat was een sekere Sjoerdtsje. Die sei: "De boze geesten sitten achter de koppen op 't kammenet", as de kinders ondeugend waren. Se sei ook tegen de kinders, as se niet om 't lyk wilden: "Ik sal een regiment soldaatsjes uit de hurddobbe komen laten."
nl.verhalenbank.20301
De ouwe Kee-meu, een ouwe weeuwvrouw, oud, grijs, weinig haar, die kon toveren. Vroeger zejen ze langs de Lek trouwens, dat alle ouwe vrouwen in Langerak konden toveren.
nl.verhalenbank.50963
As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif.
Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht.
Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd:
"Ien âlde duvel, twa,...
nl.verhalenbank.20735
Folkert Paulusma wie yn 'e mobilisaesje fan 1914-1918 ûnder tsjinst yn Brabân. Op in joun siet er mei oare soldaten, sa fortelde er yn 'e herberch. De kastlein wie der ek by.
Doe sei de kastlein: "Sil ik ris in kompie soldaten opkomme litte?"
"Ja", seinen se, dat woenen se wol ris sjen.
Folkert sei: "Wy sieten mei elkoar by de tafel. Doe kaem de iene...
nl.verhalenbank.31605
Hjir wennen wol manlju yn 'e Harkema, dy koenen samar soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Dy lieten se dan marsjeare. Sokke mannen hienen konneksjes mei Satan.
nl.verhalenbank.22286
Der wenne hjir ien, dy biwearde, dat er roeken ta de hurddobbe út komme litte koe.
nl.verhalenbank.23560
5.21. Tovenaar doet papieren ventjes dansen en een papieren vent naar de stad gaan
Toen werkten ik in Rotterdam.
En mijn broer die kost die papieren ventjes ook laten dansen: die aai dat overgeleerd van die Van der Ven. Die leurde mee slechte boeken ook. Ja, Jan aai het ook geleerd. Die naam e mes in zijn handen en daar floot ie op en zo liet ie ze...
nl.verhalenbank.44458
Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende:
In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...
nl.verhalenbank.9397
DE DUIVEL ALS HEER
We blijven nog even in Oerle, want in datzelfde cafeetje moet zich, ook heel lang geleden, nog zo’n wonderlijk avontuur hebben afgespeeld. Want daar zat eens de duivel in hoogsteigen persoon, maar deftig in stemmig zwart gekleed met drie ander mannen mee te kaarten. Op een gegeven moment raakte de drank op en natuurlijk was dat naar...
nl.verhalenbank.49586
Der wie in forkeaping fan lân, dat hearde oan in sekere mynhear Folkertsma fan Grins. Wy biskreauwen dêr lân. Jehannes ek. En der wie ek noch in oare man, dy't dat die. Dat wie ien, dy koenen wy net.
Doe't it twadde stik biskreaun waerd, sei Jehannes tsjin dy frjemdling: "Nou wit ik wol hokker bod jo dien ha." En hy neamde it bidrach, dat dy man op syn...
nl.verhalenbank.38431
Wy hienen in âld kachel, dêr siet in koperen ynstektsjettel yn. Klaes siet flak foar de kachel.
Jehannes sei tsjin him: "Oppasse, Klaes, dêr kin samar wetter út komme!"
"Né," sei mem, "dat is noch noait gebeurd."
"Nou," sei Jehannes, "sjoch mar ris, dêr komt al in snjitsje." En dêr wie 't ek al sa. Doe woe Klaes de fuotten wol ynlûke, hwant it wetter sea.
nl.verhalenbank.37955
Bern waerden wol bang makke, as se ûndogens wienen. Dan seinen se: "Tink der om, oars lit ik soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme."
nl.verhalenbank.18183
