Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
95 datasets found
Dutch Keywords: zeggen sterven
Er waren verschillende rijmpjes op Thomas en Klare: Wat is die Thomas een zotte vent, wat mag die vent hem schamen. Pekelharing heeft zelf gezeid dat Klare, die moest kramen. Een ander rijmpje was: Thomas Klare, wat ben je mager, Thomas Klare, wat ben je vet. (dit werd te Houtigehage gezongen) Weer een ander rijmpje, dat eveneens gezongen werd: Als Thomas...
nl.verhalenbank.17641
Germ Godloas wie in hiele raren ien. It wie in goddeloaze wrede keardel. Hy wie fisker en wenne oan 'e Goddeloaze Singel. Op in kear sei er: "Nou woe 'k wol, dat ik in iel fangde sa great as ik noch noait ien sjoen ha." Doe hat er sa'n iel fangd. Mar it wie de duvel. Letter ha se him yn 'e hûs foun mei de holle omdraeid.
nl.verhalenbank.18189
Yn 'e buert fan 'e Poffert en 'e Pankoek oan 't Knjillisdjip ha guon minsken us in stem út it wetter heard. Dat fortelde ús in âld minske. Der woarde sein: "De tijd is verschenen, en de man is der niet." It duorre even, doe wie der in keardel op in hynder oandraven kom yn fliegende faert. Doe rekke 't hynder op 'e kop yn 'e feart en 't fordronk mei de man...
nl.verhalenbank.24658
Ik haw ienkear yn myn feintejierren by in wiersizter west yn Ljouwert. Myn kammeraet wie by my. De kaertlizter siet by ús en lei de kaerten út inoar. Doe siet se in skoft foar har út to sjen neidat wy in kaert lutsen hienen. Op 't lêst sei se tsjin my: "Jo trouwe earder as jou kammeraet." Mear woe se net sizze. Wy koenen neat mear út har krije. Mar...
nl.verhalenbank.35998
Heksenmeester kan niet sterven wanneer zijn boeken niet verbrand zijn Mijn vader is ook heksenmeester geweest en ie had veel boeken, waarin ie vaak zat te snuffelen. Toen ie zijn dood voelde naderen, beval ie ons moe al die boeken te verbranden. Ons moe ver-borg ze echter en zei toch dat ze verbrand waren, want gelijk alle vrouwen wou ze er wel eens in...
nl.verhalenbank.35813
Marten Spiekstra fan Burgum fortelde my ris it folgjende: Der siet in famke foar 't rút. It sil yn Burgum of omkriten west ha. "Heit," sei se, "der komme swarte mannen oan en dy wolle hjir in kiste troch 't rút triuwe." Mar de heit seach neat. In wike of hwat letter stoar der ien yn dat hûs. Der moest in kiste brocht wurde, mar dy koe net troch de doar....
nl.verhalenbank.37745
Toun wie in Drouwenerveen woonden, zee mien oal heer opn keer: “Kiek nou toch ais, doar draait n liekwoagn noar ons Jan zien huus tou.” Mien moetje gung gau kiekn, moar zai zag niks. De oale heer ook nait meer, t was moar n moment, dat hei et zag. t Duurde nait laank, toun sturf door n nichte van mie in dat huus.
nl.verhalenbank.46194
Us heit hat ris in forhael heard fan in buorman. Dat wie sa: Der stienen ris guon yn Oerterp oan 'e kant fan it wetter. Doe hearden se in stem út it wetter: "De tijd is er, maar de man is der nog niet." Even letter, doe wie der in glêzen wein oanriden kom, dêr siet in man foar yn. Dy man wie pardoes yn 'e feart riden en fordronken.
nl.verhalenbank.34516
Moeke fortelde, 't was eens bij de Ie gebeurd. Daar stond een man bij 't water. Die kreeg daar een toespraak van binnen. Der werd gesegd: "It plak komt niet bij de mens, maar de mens komt bij de plak." Even later is hij ferdronken.
nl.verhalenbank.32617
Der stienen us guon by de brêge fan 't ld Djip to Beetstersweach. Doe hearden se dat der sein woarde: "De tijd is der wel, de man is der niet." Even letter kom der in man op 'e brêge. Dy rekke der by del en kom yn 't wetter tolânne, dêr't er yn fordronken is.
nl.verhalenbank.28263
Wie hebt vrouger n oale taande in hoes had. t Mens har oopn bainen en lag veul op berre. Op n keer zeg ze:“Ik zai aal man n vogel zitn op de voldeure, t is n katoele.” t Olske muik zich zörgn en wie dochden ook: non gait oal taande. Man och, zai sukkelde wol wat wieder, man veul minder wur ze ook nie. Dou kwam de winter en mus dr n zwien slacht worn. De...
nl.verhalenbank.43373
As minsken forkearde dingen by de ein hawn ha en se lizze op har stjerbêd, dan kinne se net stjerre. Dan matte se dat earst sizze. As der in knoop oan 'e klean naeid is op snein en ien dy't op it stjerbêd leit hat dat klaeijingstik oan, dan kin er net ta stjerren komme. Dan mat dy knoop der earst ôfsnien wurde.
nl.verhalenbank.19530
To Rottum, yn 'e Rotten wenne in feint, dy hiet fan Gerrit de Jong. Dy feint hie forkearing mei in boerefaem, dy wenne by in boer, in sekere Van Es. Op in joun sit dy feint yn 'e herberch. Hy sûpt in stik of fjouwer buorrels op en dan en lit er him dêr yn 'e herberch ûntfalle dat er dyselde jouns ien fan kant meitsje mat. Hy giet út 'e herberch wei en...
nl.verhalenbank.27623
Spookdieren Als de eigenaar van een bijenstal gestorven was, moest dat aan de bijen bekend gemaakt worden. Anders bleven ze in de korf en lieten zich verhongeren.
nl.verhalenbank.13419
Ik kaem wol to naeijen by in sekere Grytsje. Har man skuonmakke wol. Hja hienen twillinkjes hawn en dy wienen stoarn. Mar doe hie se dy twillinkjes wer bigeard. Op in nacht kommen se beide by har bêd. Mar doe woarde se sa aeklich, dat sy sei: "O God, dit bigear ik noait wer. Dit kin 'k noait wer sjen."
nl.verhalenbank.19450
Yn Wierum wennen twa kammeraden. De iene stoar. De oare gong op in kear, doe't er dronken wie, nei 't tsjerkhôf, nei 't grêf, dêr't syn kammeraed biïerdige wie. Doe sei er: "Hwat dochstou hjir? Ik bleau leaver op sé yn tsien fiem wetter as dat ik hjir lei." Fuort dêrnei gong er nei sé to fiskjen op 't skip. 't Wie blêdstil waer. Hy rekke oer board en de...
nl.verhalenbank.28104
Ergens kaem der in man oanriden op redens. Doe hearden guon in stim út in wek wei: De tijd is verschenen, de man is er niet. Doe ried dyselde dy't dêr op redens oankaem it wek yn en fordronk.
nl.verhalenbank.31496
Yn Burgum mat it gebeurd wêze, dat guon yn 'e winter mei iis in stim hearden: De tijd is verschenen, de man is der niet. Doe is dêr fuort dêrnei ien op redens yn in wak riden.
nl.verhalenbank.31285
Myn âlden plichten to sizzen: Der lizze mear bern op 't tsjerkhôf dy't deatsjoend binne as dy't oan in oare sykte stoarn binne. De lju leinen duveldrek ûnder 'e drompel om feilich foar de tsjoensters to wêzen.
nl.verhalenbank.28273
Ik haw ris fortellen heard dat der ris ien dy't stoarn wie, yn 'e kiste in regenkleed oan krigen hie dat to lang wie. Letter kom er foar de glêzen fan syn sibben to spûkjen en dan sei er mei in raer lûd: To lang... to lang... Itselde haw ik ek ris heard oer ien dy't in to koart regenkleed meikrige hie. Dy kaem ek wer en sei: To koart... to koart...
nl.verhalenbank.38114
35