Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Hjir dwarsoer hat in hutte stien, dat wie net mear as in foech keet. Dêr wenne in âld minske yn. Dat âld-minske kom to forstjerren. Dêr koe net in wein op 't hiem komme, hwant der roan allinne mar in smel fuotpaedtsje nei de dwarsreed ta. Doe moest de kiste fan 'e hoeke nei dy keet ta droegen wurde.
Us buorman passearde de jouns fan tofoaren, doe wie 't...
nl.verhalenbank.34517
Mien voader zag meer; de spoorliene Assen-Stadsknoal beveurbeeld laank veurtied; hai het n riege lichies zain, dei mit n gloepske gang over t veld nei-den.
Hai wos ook te verteln, dat er lu van de weg smeetn wazzen. Zai binnen woor teegn aanloopn of ain het heur oppakt. Is zulfs n keer aine deur verdronken; hai kwam in t woater terechte.
Hoelnde honden...
nl.verhalenbank.46195
Alde Knjillis Sytske har mem Tryntsje hie nei Jan Goaitsens ta west om molke. Doe't se oan 't âld tsjerkhôf ta wie, woarde se samar ynienen yn 'e sleat set. Alle molke wie fuort. Der mat in lykstaesje west ha, dy't se net sjen koe.
nl.verhalenbank.15903
It wie yn 'e Harkema op in joune, moai let, tsjin 'e nacht oan. Ik wie by in ploechje jongfolk, dêr wie Taeke Postma ek by. Wy wienen op 'e Boskreed, dy't nou forhurde is.
Doe sei Taeke ynienen: "Even oan kant, jonges, der komt in lykstaesje oan." Wy gongen allegear oan kant wylst dy lykstaesje passearde, mar net ien fan ús, bihalve Taeke, dy't hwat...
nl.verhalenbank.28088
Alde Bearn wenne yn Driemunt. Dy sei us op in moarn: "Ik ha de hiele nacht net slept." Hy sei tsjin ús: "Hwat wie't dêr allegear in leven en hwat in ljocht allegear. 't Gong de hiele nacht troch."
Dat wie op it plak, dêr't nou de rykswei is. Dat hat hy fan tofoaren sjoen.
nl.verhalenbank.26066
Op in kear doe hie ik nei tsjerke ta west, yn 'e Koaten. Ik wie op 'e fyts. Der fytste ek ien njonken my. Doe sei dyselde tsjin my: "Hwat fytse jo hurd."
"Ja", sei 'k.
Even letter fytste ik wer gewoan.
Ik sei: "Hjir komt fan 'e wike in lykstaesje lâns. Hjir stjert ien. Ik seach de lykstaesje oankommen. Ik woe earder de hoeke om wêze."
't Kom krekt sa út.
nl.verhalenbank.21443
Van verhoaln uut de oale deuze wait ik allain van veurberichten en wat ik vroeger leezn heb in de almanakn.
Veurloop
Lichies zweefden hier vroeger genog over de venen en de moerassen.
Er wazzen wel mensn, die den zeden, dat er wat komen zol; een huus of n weg. Loater is t knoal groaven. “Kiek”, zeden die ollen, “wie hebben t ja al zegd vroeger.”
nl.verhalenbank.43588
Heit sei, hy kom ris in kear fan Nes op in joun. Der wie in oare man by him, dy moast nei Wierum ta. Doe hie dy man ynienen tsjin heit sein: "Jo moatte oan kant gean."
Heit gong oan kant. Even letter sei er: "'t Is foarby, kom mar wer op 'e wei."
Dy man woe net sizze hwa't it wie dy't stoarn wie.
Op in pleats tichte by it plak dêr't se oan kant gien...
nl.verhalenbank.28115
It is al hiel lang lyn, doe wenne ik op 'e kooi ûnder Garyp. 't Wie yn 'e nacht. Ik lei op bêd en hie lyk as altyd de kleden iepen. Doe seach ik samar ynienen hiel dúdlik in wei, dêr't auto's lâns tuften. Der wie doe hielendal noch net in wei.
Mar dy wei is der kom: de Bolderenwei, en dêr tuffe nou alle dagen de auto's lâns. Dit ha 'k sels sjoen en dat...
nl.verhalenbank.21333
Mien grootmore was vrowe baakster en dee gung van hoes oet, van Wolcheman oet nao 't Straokal hen; doa was wat jôngs of doa zol wat jôngs kom'm en doe is ze ôp 'n Zek 'n mösdiek bie Buuks-Jenske, doe zäög ze ineans 'n trein loop'n owwe 'n Aotmöskediek hen en doe ze doa kotbie was, doe zäög ze an de laamp'n at 'n trein läöp en ok laamp'n braan'n vuur den...
nl.verhalenbank.128388
Alles wat ik vertel, heb ik heurd van ander mensen.
Zulf heb ik nooit wat beleefd en geleuvn dou k t evenmin.
Veurloop hadden de oln t ook voak over.
Noaderhand zeg je soms, dat ze nog gliek kreegn hebben ook. Ik heur ze nog zegn, dat er aal mor lichies langs goan over t veld; op dei steden binnen nou weegn en de lichies binnen van auto s of fietsn.
Zo...
nl.verhalenbank.43401
Ik roan fan Strobos nei Dokkum ta, dêr't myn âlden wennen. Heit wie tige min.
Underweis wienen der hyltyd kaën boppe myn holle. Dan wienen se wer achter my, dan fleagen se wer oer my hinne.
As se dan foar my wienen, kearden se har om en seinen: "Kaah-kaah- "
Dan sei ik: "Te laat - "
Doe kom der ien njonken my to rinnen.
Dy frege: "Hwat bitsjut dit?"
Ik...
nl.verhalenbank.21290
Klaes Kooistra hie trije jier yn 'e gefangenis sitten.
Mei syn swager Tseard kom er thús. Doe't se oan 't plak ta wienen, dêr't nou it nije tsjerkhôf is yn 'e Harkema, sei er tsjin Tseard: "Kear dy om. Der komt in lykstaesje oan." Mar Tseard seach it net. In pear dagen letter kom de echte lykstaesje. Doe koe Tseard it èk sjen.
nl.verhalenbank.27408
Yn 'e Sumarreheide seagen se froeger ljochtsjes boven de fjilden. Dat neamden se wylde lantearnen. Dat wie de foarboade fan 'e betonwei, dy't dêr letter kom is. De ljochtsjes, dat wienen de auto's dy't der oerhinne ride.
nl.verhalenbank.33333
Yn 't foarige hienen de minsken it wol gauris oer wylde lantearnen. As dy sjoen waerden, seinen se, dan soe dêr letter op dat plak in nije wei komme.
nl.verhalenbank.32776
Us heit soe op in moarn nei 't wurk ta op 'e fyts.
't Wie noch o sa bitiid en 't wie noch tsjuster.
Ynienen wurdt er mei fyts en al oan kant set en komt sa yn 'e feart tolânne.
't Wie in rjochte wei. Der kaem in lykstaesje lâns, mar dy hat er net sjoen. 't Gebeurde hjir yn 'e Westerein.
nl.verhalenbank.30363
Heit sei tsjin ús, wy moesten noait midden op 'e wei rinne fanwege de lykstaesjes, dy't wol us passeare koenen. Ik ha my dêr hast altyd oan hâlden.
nl.verhalenbank.19861
Se ha dêr letter wol faker wylde lantearnen sjoen. It wie foartsjirmerij, hwant de wei woarde forhurde en doe kamen dêr nije huzen. De ljochtsjes dêr fan jouns, dat wienen de wylde lantearnen.
nl.verhalenbank.33520
Jan de Haan en syn suster wienen beide ongetroud. Sy wennen yn Surhústerfean. Op in kear wienen se togearre to jounpraten nei Durk van Dellen, dy wenne ek yn Surhústerfean. Sy moesten in âlde sânreed del om dêr to kommen.
Doe't it al acht ûre wie, doe wie 't noch hast dei. Doe hie Jan syn suster sein: "Ik gean nei hûs ta, ik fiel my net sa lekker." Jan...
nl.verhalenbank.26893
Myn omke wenne op 'e Dunen yn Harkema, yn 'e buert fan Abe Nauta. Doe't se de betonwei troch Harkema leinen sei er: dat dogge se foar de soldaten. Hwant hy hie dúdlik sjoen, dat der Dútske soldaten oer de wei marchearden en dat der ek soldaten oer de Dunen kamen. Dat wie yn 1935. 5 jier letter hie men de sitewaesje sa't hy dy sjoen hie. Hy seach wol faker...
nl.verhalenbank.12267
