Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Beppe fortelde: Myn susterke wie as bern al us in kear bitsjoend. Doe gong heit nei Hinse Jehannes de Boer ta. 't Wie jountiid. Hy joech drank mei. Heit sei tsjin him: "Ik leau net dat jo dêr hwat oan dwaen kinne."
Mar dat hied er net sizze matten.
Hinse Jehannes sei: "Jo matte goed oppasse, dat jo mei de drank thúskomme. Der kinne ûnderweis miskien...
nl.verhalenbank.23645
Hjir njonken ha lju wenne, dy hienen in famke, dat wie siik. Achter har wenne in âld minske, dat wie in tsjoenster. Doe hat ús heit foar dy lju nei Kûkherne ta west. Wopke sei: "Ast nou aenst in ein fuort biste, en de drank barst yn 'e bûse, dan is it bern bitsjoend." Heit hie al in ein ûnderweis west, doe woarde him de bûse wiet. Hy taestte, it fleske...
nl.verhalenbank.23903
Jan van der Woude, syn broer, wenne yn Grinzer Pein. Dy hie in dochter Bintsje en dy wie siik. Sy seinen: "'t Berntsje is bitsjoend." Doe gong Jan nei Frânse Hinke ta, dat wie in duvelbanster yn 'e Rotfalle.
Dy joech him in fleske guod mei. Sy sei, hy moest meitsje dat er dêrmei thús kom en foaral net òmsjen, hwant dan kom der ien, dy soe it fleske...
nl.verhalenbank.23726
Doe't myn frou noch in fanke wie seinen har âlden tsjin har: Tink der om, astû in apel fan Rikele Myt krigeste, dan mast it klokhús weismite.
nl.verhalenbank.24883
Ik hie forkearing mei in faem yn Ljouwert. Iebel hiet se. Ik wenne doe noch yn Bûtenpost. Sy gong us nei in kaertlechster ta, hjir yn Ljouwert. Dy warskôge har foar in kammeraetske, dy't har wol us hwat ûntstiel. Dat klopte, dat wist Iebel wol.
Letter ha Iebel en ik togearre nei dy kaertlechster west. Ik sei: wy ha forkearing.
Doe seach it minske tige...
nl.verhalenbank.19395
Was in mien jonge jaarn wel een wievien, dat zou n hekse weezn. Wie wern er voor waarschouwd en wazzen vanzelf bange veur t mensien. Andern waarn er weer niet bange veur. Zo wiet ik van n magien, dat s avends melk haald had. Achter n diekien ging ze zitn en drunk de melkflesse leeg. Toen heur moe in huus vroeg, waar de melk was, zee de meid: “Och, ik kwam...
nl.verhalenbank.44938
0, ik za nog is wat vertelIe. Ik was op 't feest en daor was de Snappert. En die zee: "As ik oe van dat meiske' af wil hebbe, dan heb ik oe zo d'r af' . En d'r was een waarzegster en die vertelde alles van dat meiske. En ze waorschuwde me, da m'ne vriend me van da meiske af wilde hebbe.
nl.verhalenbank.72721
By de Foarwei hjir yn 'e Westerein hat froeger in herberch stien, dat wie de 'Hossebos'. Dêr wenne in faem yn, dy hie in wyld hier yn 'e nekke. Dy doarst wol hwat to sizzen. Op in kear liet se har ûntfalle: "Ik wol mei de rykste keardel trouwe út it hiele lân." De jouns kaem der ien by de doar, in hiele mynhear. "Wolstû mei my troue?" frege er oan 'e...
nl.verhalenbank.30072
Nog een ander verhaal dat hier op de buurten bij de boeren verteld werd is het volgende.
Op de Achterste Hoef woonde eens lang geleden een boer, en diejen boer haj (had) een knecht en die wier (werd) ooit weerwolf. En daar waren ze ârrig (aardig) achter gekomen. Die knecht vreêj (verkeerde) met een meid uit de buurt. Nou waren die twee samen eens buiten...
nl.verhalenbank.13127
Wy ha in famke forlern, dêr ha ik nochal hwat mei to dwaen hawn. Ik bidde faek yn 'e dagen , dat se yn 'e kiste lei. De lêste joun foar de bigraffenis die 'k it lidtsje noch us wer fan 'e kiste. Ik sei: "Nou is 't de lêste joun, leave."
Doe pompte it sa bot bûten tsjin 'e muorre oan, dat ik fleach kjel oerein.
Doe sei myn man: "Sjochst nou wol, dat it...
nl.verhalenbank.19420
Ellert en Brammert woonden te zamen in een hol onder de grond. Vader en zoon leefden van den roof. Tusschen Zweeloo en Schoonoord was hun verblijf te vinden. Een koord over de weg gespannen, aan welks einde een schel, leidde naar hun hol. Als die schel overging was hun dit een teeken dat er een wagen te plunderen viel, die zich veilig dacht. De sage luidt...
nl.verhalenbank.13130
Men vertelt het verhaal van vroeger.
Ellert en Brammert woonden in een hut op het Ellertsveld. Ze hadden een draad gespannen over het veld waaraan een bel en werden op die manier gewaarschuwd, als er voorbijgangers waren. Zo hadden ze een meisje gevangen, die bij hun moest blijven om te koken, etc. maar ook moest ze hen scheren. Op een dag sneed ze Ellert...
nl.verhalenbank.13513
Van een Weerwolf.
Op de Achterste hoef woonde indertijd een boer, en die boer had een knecht, en dat was een weerwolf. Op een eigenaardige manier zijn ze daar achter gekomen.
Die knecht vrijde met een meid uit de buurt. Eens waren die twee samen buiten dorps (1) geweest en 't was al tusschen licht en donker toen ze op huis aan gingen. Ze waren al niet...
nl.verhalenbank.35060
Hinse Beest
Doe't ús beppe noch jongfaam wie, wenne se op it Wytfean. En doe hie oerpake in sike ko. Beppe moast nei Hinse Beest op it Swartfean om guod foar dy ko. It wie by 't winter. Doe gong se oer de Leien, oer't iis, hinne. Se krige in drank fan Hinse. 'No moatst mar net oer de Leien gean', sei er, 'want dan kin 't wêze, datst falste en dan is de...
nl.verhalenbank.13002
Der wenne yn Readskuorre in fanke, dat koe pine stilje. Sy hie de magneet yn 'e hannen. Op in kear hie de boer trije hoklingen by harren yn 't lân en dy rekken alle trije yn 'e feart. Hy koe se der mei gjin mooglikheit wer útkrije. Doe gong er nei de pleats, dêr't it fanke wenne, en frege har mem of de manlju ek thús wienen. Dat wie 't gefal net, mar de...
nl.verhalenbank.15510
Yn 'e Westerein wenne in man dy hie in fanke en dat woarde siik. Doe gong er foar har nei greate Wopke fan Kûkherne.
"'k Sil jo guod klearmeitsje", sei Wopke.
De Westereinder moest troch stikjes lân wer nei hûs ta. Sa wie hy ek yn Kûkherne kom.
Wopke sei: "Aenst matte jo by forskillende hekken om in omstap hinne. Tink dan om 'e greate houn dy't by jo...
nl.verhalenbank.20341
Doe't ik sa'n fanke fan trettsjin wie gong 'k mei myn omke Tsjerk to jirrappelsykjen foar Jelke Bonnes (Hoekstra) op it lân. Der wie ek noch in kammeraetske fan my by. Wy bigongen de moarns seis ûre al to sykjen en fortsjinnen twa dûbeltsjes deis. Fan elke kuorfol jirappels mochten wy ien jirappel foar ús sels hâlde en meinimme nei hûs ta. Ik fortelde myn...
nl.verhalenbank.20243
Mijn grootvader woonde op Urk en mijn grootmoeder heeft mij dikwijls verteld dat, toen zij jong was, daar een vrouw leefde, die kollen kon. Dat wijf gaf de kinderen dikwijls wat, maar mijn grootmoeder werd altijd door haar ouders daarvoor gewaarschuwd en verboden, iets van wat ze kreeg op te eten. Op een goeden dag kwam mijn grootmoeder, die toen nog een...
nl.verhalenbank.9407
Een jongen vrijde naar een meisje. Hij vroeg en kreeg permissie om 's avonds als de ouders naar bed waren nog een poos bij haar te mogen opzitten, maar onder voorwaarde dat hij voor twaalven zou vertrekken. Eens verlaatte hij zich bij ongeluk. Klokslag twaalf viel zijn meisje flauw, werd marmer wit en wat hij ook deed er was geen leven in te krijgen. Hij...
nl.verhalenbank.9370
Mijn Uitdammer deed mij ook het volgende verhaal.
Op Terschelling had een rijke boerejongen verkeering met een rijke boeremeid. Zij was niet allien rijk, maar ook mooi, zoodat die jongen stinkend veel van haar hield.
Op een goeden dag zei een kennis teugen hem:
"Jan," zeidie, want Jan heette die jongen, "Jan, je hebt een beste meid, maar het is een kol."...
nl.verhalenbank.9210
