Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik en myn wiif hienen us to jounpraten west nei myn swager Fokke Alma, dy't oan 'e Betonwei wenne hat. Wy gongen werom, doe kom der in grouwe, swarte houn by ús. As wy steanbleauwen, bleau dy houn ek stean. Wy woarden beide binaud.
Doe't wy oan ús folke hûs ta wienen, gong myn wiif dêr yn 'e hûs. Ik bleau stean en krige it mes. Mar doe seach er my lyk oan...
nl.verhalenbank.19524
Bij een kerkbrand in Jutphaas hebben ze de pastoor er bij gehaald. De pastoor liet de wind draaien, zodat het vuur niet meer bij de kerk kon komen.
nl.verhalenbank.50871
Japik van der Kooi fan Grinzer Pein hat trije kearen fan tofoaren it hûs, dêr't Wigle van der Veen yn wenne, yn 'e brân stean sjoen. Nei de trêdde kear hat it net sa lang mear duorre, doe wie 't sa fier. 't Is oan 'e groun ta opbrând.
nl.verhalenbank.31914
Op 'e Skieppedrifte wienen 't by âlds allegear tsjoensters. Rikele Tsjerks (famylje fan Sterke Hearke) hie nachts in gripe by 't bêd stean. Op in kear wienen 't allegear swarte kaën by him yn 'e hûs. Doe doarst hy der net yn om 't iten fan 't fjûr to heljen. Dat liet er forbrânne.
nl.verhalenbank.23445
Het was een mooie voorjaarsdag, midden in de lente. Het liep tegen de avond. Een landbouwer uit Duizel kuierde moe maar voldaan van zijn werk terug naar huis. Om zijn woning te kunnen bereiken moest hij dwars over de Hapertse hei en dan over de Eerselse Dijk. Met de schop over zijn schouder en een rode zakdoek op zijn hoofd, vanwege de zon, stapte hij...
nl.verhalenbank.49850
Yn 'e Harkema seagen se in hûs brânnen. It wie it hûs fan Hindrik Dykstra. Letter is 't opbrând. Der binne ek noch bern yn forbrând. De frou wie doe krekt by oare minsken om in bakje kofje.
nl.verhalenbank.10676
Us heit seach op in kear it hûs brânnen fan Tsjibbe-om en Pytsje-muoi, dêr't nou Megiel en Aeltsje wenje, mar it brânde net.
Binnen hiel koarte tiid is 't opbrând.
nl.verhalenbank.24504
De witte wieven bi'j Scholten-Lubbert.
't Is nen zundagmor'ren, now, jaoren elien. 't Was in de maond Mei, de zunne schienen leefluk op de jonge greune wèèrld, dee met traonen in de oogen in de heugte lachen as 'n kind, dat a vergetten hef, waorum as 't huuld hef, straks.
Röstig en eenleustig lag Scholten-Lubbert zien aold erve op dissen mor'ren as 'n...
nl.verhalenbank.128410
Heit en dy wennen op 'e Fjouwer Roeden. Sy hienen in jonkje, dat woarde siik. Sy woenen nei Greate Wopke ta to Kûkherne. Mar sy koenen it wetter fan it bern net meinimme, dêr wie 't noch to lyts ta. Doe nom heit it himdtsje fan 't jonkje mei.
"Wite jo ried?" sei heit tsjin Wopke. Hy liet Wopke 't himdtsje sjen.
Wopke biseach it en sei: "Der komt wolris in...
nl.verhalenbank.22161
Heit syn omke hie us nei Jistrum ta west. Werom gong er oer Hiltsjemoaiwâlden skeanoer, dat wie koarter. Dêr yn Hiltsjemoaiwâlden wenne in man, dy koe tsjoene. Heit syn omke hie in skoft by him stien to praten. Op it lêst hie dy man egen krige as koallen fjûr. Omke wie der binaud fan woarn. Doe't er fuort gong, joech er omke in apel mei. Dy die er yn 'e...
nl.verhalenbank.19336
Vruger wónden de boere allemol in huize mi leeme floer. D'r waar us e menneke en dè kós nie leeze mer 't ha wel 'n tooverboewk. Op ne keer viejt ut dè boewk van de zwarte kunst en toe ter us in keek kwamp er ne mol vur zin voewt zitte. Va schrik gooide 't menneke 't buukske gouw in 't vuur.
nl.verhalenbank.44970
Yn Jistrum is ris in hûs ôfbrând, dat hienen guon fan tofoaren al brânnen sjoen.
nl.verhalenbank.27555
De pater of de pestoor wur wel vaker roepn, as er ziekte was. Bieveurbeeld, as er n krans in t kussen vonden wur.
Moar sommigen kunnen zuch doar zulf met redden.
Ik weet van iene, waar ook zo’n krans te zien was; in dat huus wis men er wel road op.
Et kussen wier oopn sneden; dr zat een doeve in; bienoa kloar, allenig de kop ontbrak nog. As die r aanzeetn...
nl.verhalenbank.44960
Oan 't Wyldpaed wenne Rinse Loonstra. Dy seach fan alles foarút. Op in kear sei er: "Der brânt wer hwat op yn 't koart." Hy hie in spultsje brânnen sjoen. Doe't er dat sei woarden de minsken binaud, hwant hy sei der net by hokker hûs it wie. Koarte tiid dêrnei brânde it op.
nl.verhalenbank.33518
It is jierren lyn. Ik en myn feint kommen us fan Sweagerfean. Wy moesten nei de Triemen ta. Wy roannen de Úlke-loane del by Swagerfean. Doe't wy sahwat midden op 'e loane wienen, en oer de feart seagen, seinen wy: "Sjoch, dêr is brân!"
Dêr woenen wy hinne en sa kommen wy op 'e Trekwei. Mar dêr wie neat to sjen. Alles wie tsjuster.
In jier nei dy tiid...
nl.verhalenbank.23086
Ik wie in kear by de buorlju, doe kommen der minsken, dy fortelden dat myn hûs stie yn 'e brân. It hiele hûs stie yn ljochte lôge, biwearden se. Mar doe't wy der hinne gongen wie 't sa net. En doch hienen se 't dúdlik brânnnen sjoen.
It duorre net lang mear, doe brânde 't op.
Sjocht men it yn 'e foarnacht, dan duorret it mar koarte tiid mear, sjocht men...
nl.verhalenbank.26854
Dat was in Kerkwijk. Dat werd daar verteld. D'r was brand en toen heb daar iemand de wind laten draaien.
nl.verhalenbank.126363
Lammert Mozes hie us in kear nei Hart Broersma ta west. Doe seach er op 'e Tippe, healwei de hoeke, in dikke houn oan 'e kant fan 'e wei. Dy houn wie sa great as in dik keal. Hy wie roetswart en hie egen as fjûr yn 'e kop. Lammert sprong oerside en de houn wie him gewoan foarby gien. Lammert hie trille as in blêd oan 'e beam. Dat hat in pleachbeest west.
nl.verhalenbank.20362
Ymke hie ek us in bierglês, dat sette er op 'e tafel del. Dat wie ek by Mooiweer. Doe krige er in pakje kaerten en dy die er yn 't bierglês.
Doe neamde er in kaert by de namme. Litte wy mar sizze Hartenaes. Doe sprong hartenaes ta 't bierglês út. Doe neamde er in oaren ien. Dy sprong der ek ta'n út. Earst de kaerten mei de nûmers, doe dy mei printsjes. Op...
nl.verhalenbank.24110
In Okkenbroek onder Diepenveen, tusschen Oosterhuis en de Molen in den Okkenbroeker Enk spookte het. Men zag daar 's avonds een vurige paal staan en daar liepen zeven gloeiende katten omheen te springen. Niemand durfde daar dan ook langs te loopen. Ook liep daar 's avonds iemand met een ketting en heeft men er hooren rammelen met geld.
nl.verhalenbank.39627
