Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
66 results
Dutch Keywords: vrouw ziek
6.1. Casteren, 1560 Een boer, die vijf jaar ziekelijk was geweest, raadpleegde iemand (een duivelsbanner?), die hem zei, dat hij betooverd was. De schuldige zou 's anderen daags iets uit zijn huis komen vragen; dit moest hij weigeren; – daarna iets uit zijn tuin, en dit moest hij 'om Godswil' geven. Toen er nu werkelijk een oude vrouw iets kwam vragen,...
nl.verhalenbank.44462
Bij ons in de buurt was een ziek. 't Was een boerin. Die werd maar niet beter. Toen zei een buurvrouw van ons tegen haar: "Je moet naar de kwakzalver toe." Die man dat was een duivelbanner. Daar gingen ze heen. Toen zei die duivelbanner: "Je bent betoverd. En als je wilt weten wie het gedaan heeft, dan moet je morgen de kant naar de Ried uit lopen. "Die...
nl.verhalenbank.21700
[39.54] IML: Er was eens een arme boer, die het allemaal niet meer zo zag zitten. Z'n oogst was mislukt, z'n vrouw was ernstig ziek en hij kon de dokter niet laten komen en z'n kinderen konden niet naar school, want hij had geen geld. Hij kon zelfs geen kleren meer kopen. Op een dag ontmoette hij een man bij wie hij zijn verhaal deed. In werkelijkheid was...
nl.verhalenbank.47107
De minsken wienen bang foar pake Hindrik Ophuis. Se hienen him allegear yn 'e rekken, omdat er tsjoene koe. Op in kear gong er nei Willem Hiemstra ta. "Hy mat net by ús bargen komme!" rôp it wiif. Mar hy wie der al. "Moaije bargen," sei er, "moaije bargen." En hy streake se mei de hân oer de rêch. En dêr hienen jy 't al. De beide bargen woarden siik....
nl.verhalenbank.12317
Yn 'e Hamsterheide wenne us in man, dy wie sterk oan 'e drank. Hy spotte altyd mei de duvel. Doe woarde er op in kear samar oer de boskjes hinne smiten, dêr't er foar dea lizzen bleau. It wiif hat him de oare moarns op in karre nei hûs ta brocht. Hy hat gâns in skoft siik west.
nl.verhalenbank.21249
Neist sa'n hûndert jier wie ús mem har âldste suster, dy't yn 'e Harkema wenne, slim siik. Hja wie tolve jier âld en koe net wer better. De heit (Aise van der Heide, in tige froom en leauwend man) gong skean de paden del nei de duvelbander fan de Ham, hwant sy wienen har rie to 'n ein. Hy krige in drankje mei en sette dêrmei op hûs ta. Mar ûnderweis...
nl.verhalenbank.21328
Mike Ruerd wie in raer man. Op in kear wied er oan 't timmerjen op it Bomkleaster. Doe sei er: "Ik bin foar gjin duvel bang." De jouns soed er nei hûs ta. Hy hie 't ridskipsbakje op 't skouder. Hy roan de Skalkepaedtsjes del om yn 'e Harkema to kommen. Hy moest forskillende houtsjes oer. Doe stie der op ien fan dy houtsjes in juffer. "Rûmte!" sei Ruerd....
nl.verhalenbank.29351
Mijn moeder had een klein meisje, dat heette Martsje. 't Was mijn oudste zuster. Toen ze zes jaar oud was kreeg ze zetten. Er woonde toen een vrouw in Dokkum, die werd er altijd van verdacht dat se kinderen betoverde. Wij woonden aan het Hellingpad. Op een keer kwam die oude vrouw er weer aan. Moeder houdt haar direkt aan en die spreekt taal tegen haar....
nl.verhalenbank.28186
Myn âldste suster Janke lei noch yn 'e widze. Hja is nou al stoarn. Mar doe yn dy tiid kom der altyd in bolkoerrinster by heit en dy oan 'e doar. En dan sei se: "Mei 'k even 't popke sjen?" Dat sei se dan troch de doar. It bern wie lang net goed, it woarde rûch fan megerens. Heit sei tsjin mem: "Nou mast dy âlde duvel hjir net wer yn 'e hûs komme litte."...
nl.verhalenbank.33001
Sjoerd en Ael (Sjoerd potskipper) fan Sumar hienen in berntsje, dat wie noait rjocht goed. It bern hie in krâns yn 't kessen en doe wie 't wol dúdlik, dat der forkeard spul yn 't wurk wie. Sy fortochten in âld bolkoerrinster der fan, dat dy it bern bitsjoend hie. Dy frege altyd hoe't it mei it berntsje wie. Op in kear, doe kom se der wer oan. Sy sei: "Hoe...
nl.verhalenbank.22911
DE DUIVEL ALS HOND. Het moet in de omstreken van Gulpen zijn gebeurd. Daar was iemand, die zoo slecht leefde, dat er ten langen laatste wanneer hij 's avonds naar buis ging altijd een groote zwarte bond naast hem liep, die hem uitgeleide deed tot aan zijn huis. Hoe slechter hij werd, hoe grooter ook de hond werd, die hem tot aan zijn deur bracht. Op...
nl.verhalenbank.42763
By Liuwe Janke wienen de piken bitsjoend. Ek de kat wie bitsjoend. It beest lei oer de telle. Der woarde duveldrek helle. Der woarde de dieren koetsehout om 'e hals boun en duveldrek ûnder 'e poaten smard. Doe woarden de dieren wer better.
nl.verhalenbank.28001
Guon fan Feansterheide hienen in sike koe. Doe gong it minske mei har buorfrou nei âlde Hinse, dy't op 't Swartfean wenne. Hinse Jehannes de Boer wie duvelbander en hy doktere ek mei fé. Hja gong nei Hinse ta om rie. Hinse frege: Binne jim dêr en dêr lâns kom? "Ja", seinen de froulju. "Ha jim nergens lêst fan hawn?" "Né." "Dan krije jim dêr aenst àl lêst...
nl.verhalenbank.19731
In tsjoenster mat om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet hja sels dea. In tsjoenster kin har yn in kat of in houn foroarje. Soms forgaderje dy katten; ien hat dan de lieding. Jowt men sa'n kat in pak op 'e bealch, dan bliuwt de tsjoenster de oare deis op bêd lizzen. Dêr kin men oan wite dat men mei in tsjoenster to dwaen hat. Hja bitsjoene meastal...
nl.verhalenbank.36712
Oale spookverhoaln ken ik joe wel verteln, temeer omdat wie stomp aan de grens wonen; de bevolking is hier maist haalf duuts en n bult binnen net as ik “heimatlos”. Ik was n kwoajong, dou ik es n moal woakn mos bie n oale man in de buurt. Ik har dat nog nooit doan, moar mien voader zee, dat ik t best leern mug; de andere woakers konden den eevn sloapn....
nl.verhalenbank.44855
Myn wiif hat èk bitsjoend west. Dy hat sawntjin wiken op bêd tahâlden. Jelle Wigerske út 'e Westerein wie de tsjoenster. Dy kom altyd mei lapkeguod bylâns (manufaktueren). Sa kom se ek wolris by myn wiif. Se hie myn wiif op 't lêst sa bot yn har klauwen dat de hannen stienen har krûm. Dêr koe se neat mear mei dwaen. Se koe net iens mear it iten nei de...
nl.verhalenbank.33845
Myn groatmoeke fan Holwert gyng eens feur haar kiend naar Wopke. 't Kiend had kransen in 't kussen. Wopke sei tegen moeke Tryntsje: Hier heste goed, mar dû moest it an deze kant by dy houwen. En aan die kant moestû niet ien passeare laten, omdat dan dat fleske met goed der an gaat. Ik warskou dy Tryn, denk aan dyn naaste familie. It waren haar mans vader...
nl.verhalenbank.32614
Der wie in bern yn 'e Harkema siik. Muoike wie dêr baekster. Elke dei kom der in âld wiif. Doe dienen se duveldrek ûnder 'e drompel. 't Ald-wiif sei: "Ik sjoch it wol, jimme wolle my der net yn ha." Hja koe der net yn komme. It bern is better woarn.
nl.verhalenbank.21247
Der wie in man siik. Hy wenne dy kant út nei Burgum. De frou gong nei Piter Poes om in drankje. "Tink der om," sei Piter Poes, "ûnderweis binne der hounen, dy wolle 't drankje brekke." Der wie ûnderweis in houn by har opsprong en dêrtroch rekke de flesse mei drank stikken.
nl.verhalenbank.25626
Yn 'e Koaten wenne ek in minske, dat tsjoene koe. Har man wie o sa skruten foar har, hwant sy seach mar even ien oan of dyselde wie bitsjoend. Sokken woarden dan siik en ûngedien en dan moest der in duvelbander oan to pas komme. Ut 'e Koaten wei gongen se wol faek nei Sied Harmens fan Feanwâlden, ek wol nei ien fan it Wytfean. (Jonge Jan?)
nl.verhalenbank.15753
68